Έφυγε η γυναίκα που ταυτίστηκε όσο καμία άλλη με την τελετή αφής των Ολυμπιακών Αγώνων, η εμβληματική ως ιέρεια και ποιητική ως χορογράφος, η Μαρία Χορς. Συνεργάτις του Μινωτή, του Τσαρούχη και της Κάλλας, η Μαρία Χορς άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 94 ετών προκαλώντας μεγάλη συγκίνηση στον χώρο του χορού και του θεάτρου. Η κηδεία της θα γίνει την Παρασκευή, 18 Σεπτεμβρίου, στις 15.30 από το Α΄ Κοιμητήριο της Αθήνας.
Τα συλλυπητήριά του εξέφρασε το Εθνικό Θέατρο σε ανακοίνωσή του: «Η Μαρία Χορς θα μείνει για πάντα στην μνήμη μας ως η μεγάλη δασκάλα που σημάδεψε γενιές και γενιές χορευτών και ηθοποιών, διδάσκοντας την ποιητικότητα της κίνησης, την αρμονία σώματος και ψυχής, και την ελευθερία του λόγου που βρίσκεται πέρα από τα στενά γλωσσικά σημεία και όρια».
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννημένη στον Πειραιά το 1921, σπούδασε μετά το σχολείο στη σχολή χορού της Κούλας Πράτσικα, αποφοιτώντας το 1943. Παρακολούθησε μαθήματα σύγχρονου χορού στο εξωτερικό δίπλα στους Χάραλντ Κρόιτσμπεργκ, Ροζαλία Χλάντεκ, Μαίρη Βίγκμαν, καθώς επίσης και στην UNESCO στο Παρίσι.
Παράλληλα, σπούδασε Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δίδαξε ρυθμική και γυμναστική στο Λύκειο Ελληνίδων. Το διάστημα 1938-55 υπήρξε μέλος της χορευτικής ομάδας της Κούλας Πράτσικα, με την οποία χόρεψε ως σολίστ σε παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Με την ίδια ομάδα, άλλωστε, μετείχε για πρώτη φορά ως μια από τις Ιέρειες της Τελετής Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας.
Δίδαξε εκφραστική κίνηση, χορό και αυτοσχεδιασμό στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου από το 1964, καθώς επίσης στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών (1982-92). Δίδαξε στο Θεατρικό Εργαστήρι του Σπύρου Ευαγγελάτου, στο Στούντιο της ΕΛΣ και συνεργάστηκε με το Εμπειρικό Θέατρο των Μινωτή/ Παξινού, το Αρχαίο Αττικό Θέατρο του Αλέξη Δαμιανού, το Θέατρο Ουτοπία και την Εταιρεία Θεάτρου Κρήτης. Δημιούργησε χορογραφίες που παρουσίασε η ίδια.
Ως χορογράφος στο αρχαίο δράμα πρωτοεμφανίστηκε το 1956 (Ιφιγένεια εν Ταύροις, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά) και το 1958 (Οιδίπους επί Κολωνώ, Επίδαυρος). Το διάστημα 1958-93 χορογράφησε για το Εθνικό Θέατρο περίπου 50 παραστάσεις αρχαίου δράματος που δόθηκαν σε Ελλάδα, Ευρώπη, Ιαπωνία, Κίνα, Καναδά, Αμερική, Ρωσία.
Το 1936 συμμετείχε στην Τελετή Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας και, από το 1964, τη χορογράφησε επί σειρά Ολυμπιάδων. Τιμήθηκε από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (1997). Της απονεμήθηκαν το βραβείο «Κούλα Πράτσικα», Ο Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικα (2000) και το Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών (2002). Δημιούργησε χοροδραματικά εμβόλιμα για δύο παραστάσεις όπερας της ΕΛΣ: Μήδεια [Medea/Médée] (Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, 1961) και Κασσιανή του Γεωργίου Σκλάβου (Ολύμπια, 1972-73).
