ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΠΑΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ!!!
Η Παναγιά μας γονατιστή μπροστά στον δικαιοκρίτη Χριστό Τον παρακαλούσε να γλιτώσει την Ελλάδα!!!
Ένας από τους πλέον φωτισμένους, μεγάλους αγιορείτες Γέροντες, είδε ένα συγκλονιστικό όραμα…
Η Παναγιά μας γονατιστή μπροστά στον δικαιοκρίτη Χριστό.
Τον παρακαλούσε να γλιτώσει την Ελλάδα από κάποιο πολύ μεγάλο κίνδυνο και καταστροφή που θα ερχόταν μελλοντικά!
– Όχι μητέρα έλεγε ο Κύριος… Κοίταξε τι γίνεται στην Ελλάδα. Κοίταξε την αμαρτία (εννοώντας τα σαρκικά και όχι μόνο)…
– Συγχώρεσέ τους υιέ μου, σώσε την Ελλάδα που Σε πιστεύει και μας αγαπά…
– Όχι μητέρα. Δεν με αγαπά και δεν πιστεύει, με τέτοιες σαρκικές αμαρτίες…
– Σε παρακαλώ παιδί μου, με δάκρυα τώρα παρακαλά τον Κύριο η Παναγία. Μην το αφήσεις να γίνει…
-Δεν γίνεται μητέρα και μην μου το ζητάς σε παρακαλώ, είπε ο Χριστός πικραμένος από τους Έλληνες, που έχασαν κάθε ευσέβεια και μέτρο, κάθε καθαρότητα και πνευματικότητα, μολύνοντας με αμαρτία και πονηριά και ασέβεια μικρούς και μεγάλους…
– Άκουσε παιδί μου και Κύριε μου, επέμενε η Παναγιά. Άκουσε τις προσευχές μου και άκουσε τα και τα παιδιά σου που με επικαλούνται και με παρακαλούν να σε παρακαλέσω…
– Δεν γίνεται μητέρα… Η αμαρτία ξεχείλισε… Μην επιμένεις… λέει ο ολόφωτος Χριστός και χάνεται…
Τότε στεναχωρημένη η Παναγιά μας, η Υπέρμαχος Στρατηγός της Ελλάδας, κάνει κάτι απρόσμενο. Σηκώνεται όρθια, βγάζει τον μανδύα της και τον αφήνει προστατευτικά πάνω στην Ελλάδα! Ως Αγία Σκέπη! Ως Φοβερά Προστασία!
Ένα συγκλονιστικό όραμα με το οποίο ο Χριστός μάς αφήνει μία εντελώς τελευταία ευκαιρία μετάνοιας και διόρθωσης για χάρη και μόνον της μητέρας Του! Μας κρατά ακόμη, μισάνοιχτη την πόρτα, αποκλειστικά για χάρη της Παναγιά μας, της μάνα της Ελλάδας, που σε τόσες μπόρες και φουρτούνες και πολέμους και σεισμούς και αιώνες μας έσωσε!
Η Παναγιά μας υπερασπίζεται πια με δική της ευθύνη, επειδή και εμείς τόσο την επικαλούμαστε και με τις συνεχείς παρακλήσεις και προσευχές, ιδίως των Μοναστηριών μας, της ζητούμε διαρκή προστασία, παρά την αμαρτωλότητά μας, που προκαλεί την οργή του Θεού, όπως η αθεΐα, οι βρισιές στα θεία, η απόλυτη ασέβεια, και ιδίως οι μοιχείες, τα στοματικά και παρά φύσιν σαρκικά και η τρομερή ομοφυλοφιλία, που είναι η μεγαλύτερη αμαρτία στον κόσμο, κατέστρεψε Σόδομα και Γόμορα και έφερε τον Κατακλυσμό του Νώε…
Λίγο πριν τα τρομερά δεινά που έρχονται, τα οποία ούτε καν μπορούμε να διανοηθούμε και που μπορεί να είναι πτώχευση, φτώχεια, πείνα, εμφύλιος, εισβολές, σεισμοί, επιδημίες, ξεχωριστά ή και όλα μαζί, ή κακά που βλέπουμε σε Συρία, Λιβύη, Αφρική, ας δικαιώσουμε την σπάνια κίνηση αγάπης και θυσίας της Παναγιάς μας!
Ας ξαναγυρίσουμε πίσω τον Χριστό μας! Με μια απλή κίνηση! Μετανοώντας και σταματώντας άμεσα, τώρα, σήμερα, από αυτή τη στιγμή και για πάντα, όσα άσχημα κάναμε, κάνουμε, λέμε, σκεπτόμαστε ή σκοπεύουμε να κάνουμε, θυσιάζοντας «ηδονές και απολαύσεις, εγωισμούς και κακίες», για να κερδίσουμε την αγάπη της Βασίλισσας των Αγγέλων και του ίδιου του Θεού!
Για να σώσουμε το εαυτό και την όμορφη και τόσο ευλογημένη κάποτε Ελλάδα μας!
Κι έπειτα, να τρέξουμε σε έναν πνευματικό Γέροντα να Εξομολογηθούμε, ζητώντας με δάκρυα και συντριβή, συγνώμη από τον Χριστό που πληγώσαμε και πικράναμε τόσο…
Είναι πολύ εύκολο…
Είναι ένα τόσο μικρό μόλις βήμα, που όμως μας περνά αμέσως στην απέναντι όχθη του Παντοδύναμου Βασιλέως Χριστού και στην αιώνια χαρά και Χάρη.
Για να χαρεί η Παναγιά μας!
Για να δικαιωθεί η πράξη και η επιλογή της!
Ας μην την απογοητεύσουμε!
Ας γυρίσουμε τώρα, στις πατροπαράδοτες αξίες και αρχές μας!
Στην Ορθοδοξία μας!
Και είναι βέβαιο ότι έτσι θα σώσουμε και θα δοξάσουμε την Ελλάδας μας, με την βοήθεια της Παναγιάς, τόσο, που θα τρίβουν όλοι τα μάτια τους! Όπως το ΄40!
Κι ας στείλουμε απόψε κιόλας το πρώτο σήμα στον Ουρανό, ανάβοντας το καντήλι μας, το κεράκι, την προσευχή της ψυχής μας!
Και στο τέλος ψέλνοντας, σαν μέσα στην πολιορκημένη και περιτρυγιρισμένη από εκατοντάδες χιλιάδες αγρίους και βαρβάρους εχθρούς Πόλη:
Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια,
ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια,
αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε.
Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,
εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον.
ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.
