Το πρότζεκτ Κοινωνικής Τέχνης «Κρεμάστρες του Δημόσιου Χώρου» ή το Σύμβολο της Αμοιβαιότητας», της Εικαστικού και Ιστορικού Τέχνης Ελένης Πολυχρονάτου, στο Χαλάνδρι μπαίνει στη δεύτερη φάση του.
Από την 1η Οκτωβρίου, 12 έργα, θα τοποθετηθούν σε δώδεκα επιλεγμένα σημεία του Δήμου Χαλανδρίου, ενώ το Σάββατο 3 Οκτωβρίου, στις 12 το μεσημέρι, θα πραγματοποιηθεί κοινωνική και καλλιτεχνική εκδήλωση στην κεντρική πλατεία της πόλης.
Συγκεκριμένα τα έργα θα τοποθετηθούν, στην Εκκλησία Αγία Βαρβάρα Χαλανδρίου, στην Πλατεία Χίου στο Κάτω Χαλάνδρι, στο Αθλητικό ΚέντροΜάρκος Παπαδάκης, στο Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο, στο Δημαρχείο, στον Πεζόδρομο Χαιμαντά, στην Πλατεία Κιοσέ, στην Πλατεία Δούρου, στο Παρκάκι Τούφα, στην Παιδική χαρά – ΚΕΠ Παλιού Δημαρχείου, στο ΚΕΠ Μετρό, και στο Συνοικισμός (οδός Καρελά, «Ρίζες»).
Στην πρώτη φάση του project στο Χαλάνδρι, τα έργα εκτέθηκαν στο Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου τον περασμένο Ιούνιο
Σκοπός του είναι, η δημιουργία ενός νέου τρόπου και χώρου συγκέντρωσης και ανταλλαγής ρούχων, αγαθών ή τροφίμων, υλοποιημένο με ένα λειτουργικό τρόπο με γνώμονα τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, εμπνέοντας σε αυτόν και την κοινωνία το πνεύμα της αλληλεγγύης, της βοήθειας και της ανταλλαγής που τόσο έντονα αναδεικνύεται στη σημερινή πραγματικότητα.
Το project «Κρεμάστρες του Δημόσιου Χώρου», ουτοπικού κυρίως χαρακτήρα, υπηρετεί μια προφανή κοινωνική διάσταση. Σχεδιάζει έργα «ουτοπικά», όχι με την έννοια του μη πραγματοποιήσιμου, αλλά ως τμήματα ενός ουτοπικού κόσμου, καλύτερου. Ένα γλυπτό το οποίο ξεκινάει από το έδαφος, για να μιλήσει στην καρδιά του ανθρώπου.
Τι είναι: Στο project «Κρεμάστρες του Δημόσιου Χώρου» παρουσιάζεται ένα μοντέλο/αντικείμενο κοινής χρήσης κατασκευασμένο από ξύλο, μέταλλο ή ανακυκλώσιμα υλικά, φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο ώστε οι κάτοικοι των πόλεων να μπορούν να το χρησιμοποιούν. Το έργο μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ζωντανό γλυπτό» το οποίο οφείλει να προσφέρει μια λειτουργία στην κοινότητα, μεταμορφώνοντας το δημόσιο χώρο από μια εικόνα βαρβαρότητας σε μια εικόνα τρυφερότητας.
Η μορφή: Τρεις (3) ευθείες δεμένες στη μέση φτιάχνουν την Κρεμάστρα του Δημόσιου Χώρου. Το έργο έχει αυτή τη μορφή ώστε να υπάρχει απλότητα στη κατασκευή. Επιπροσθέτως, τα μέρη του αντικειμένου μπορούν να συναρμολογηθούν με ποικίλους τρόπους. Οι διαστάσεις του έργου δεν υπερβαίνουν τα 180 εκ. σε ύψος και η βάση εμπεριέχεται σε ένα νοερό κύκλο με διάμετρο 90 εκ.
Η διαδραστικότητα: Δυο έννοιες που αποδίδουν την ιδιότητα που παρουσιάζει το project είναι η ρευστότητα και η συλλογικότητα. Οι «Κρεμάστρες του Δημόσιου Χώρου» ή « το Σύμβολο της Αμοιβαιότητας» δεν χρησιμοποιεί τον Δημόσιο Χώρο απλώς ως «εκθεσιακό» χώρο. Είναι μια μορφή τέχνης που διαμορφώνεται μέσα από τη συμμετοχή των διάφορων χρηστών και, κατά συνέπεια, δεν
τελειώνει ποτέ. Κάθε χρήστης έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στο έργο /βασικό μοντέλο, αλλάζοντας πολλές φορές την όψη και την λειτουργία του.
Γιατί από τους καλλιτέχνες: Οι σχέσεις ζωής, τέχνης και ανθρώπου ισοδυναμούν με τη λειτουργία της ανθρώπινης ύπαρξης και κατά καμία έννοια δεν εξυπηρετούν διακοσμητικές, ψυχαγωγικές, οικονομικές ή άλλου είδους σκοπιμότητες. Αντιθέτως, συμβάλλουν στον κοινωνικό μετασχηματισμό και στην απελευθέρωση του ανθρώπου.
Ποιοι καλλιτέχνες συμμετέχουν: Στη συγκεκριμένη ιδέα και στη χρήση της, συμμετέχουν με 12 νέες διαφορετικές εκδοχές του ίδιου μοντέλου οι καλλιτέχνες: Όμηρος Κοσμίδης, Μιχαέλα Λογιώτατου, Βούλη Δριτσάκου, Σπύρος Χαραλαμπόπουλος, Ζωή Αρβανίτη, Κώστας Κόντης, Αφροδίτη Σαρταμπάκου, Αντρέα Τσερπέλής, EllenA Pili, Στέφανος Σουβατζόγλου, Τόμυ Ιβάνωφ, Ελένη Πολυχρονάτου.
