Το φλαμένκο είναι ένας χορός περίεργος. Δύσκολος. Τα βήματα θέλουν μαεστρία. Τέχνη. Δεν χτυπάς απλώς τα πόδια σου στο πάτωμα.
Διοχετεύεις όλη την ενέργεια. Τα βήματα είναι είναι αυστηρά, προσγειωμένα, σταθερά. Κανένας δεν τα ξέρει καλύτερα από την Σεβίλλη!
Τώρα πια η πόλη έχει δύο πάθη. Το φλαμένκο και το Europa League! Η ομάδα που έκανε τέχνη την κατάκτηση της συγκεκριμένης διοργάνωσης το ‘κανε πάλι το θαύμα της. Τι κι αν έχανε με 1-0 στο ημίχρονο από την Λίβερπουλ κι έμοιαζε παραδομένη στην μοίρα της;
Η Σεβίλλη βρήκε τον τρόπο να αναστηθεί και με ένα επικό δεύτερο ημίχρονο «χόρεψε» τους κόκκινους και με το 1-3 έφτασε στην τρίτη συνεχόμενη κατάκτηση Europa League.
Κόκκινος συναγερμός…
Η Λίβερπουλ είχε 9 χρόνια να παίξει σε ευρωπαϊκό τελικό. Πιθανώς να ξέχασε ότι αυτοί διαρκούν 90 λεπτά. Όρμησε μέσα με τέτοια φούρια σαν ταυρομάχος που ήθελε να ξεμπερδέψει μέσα σε 45 λεπτά με τον αντίπαλο του. Παντού υπήρχαν κόκκινα στο γήπεδο. Λες και δεν υπήρχε αντίπαλος. Ένα διαρκές σφυροκόπημα με την Σεβίλλη στα σχοινιά!
Στο 11ο λεπτό ο Καρίσο έδιωξε πάνω στην γραμμή το πλασέ του Στάριτζ. Ένα λεπτό αργότερα ο Πορτογάλος αμυντικός ανακόπτει με το χέρι την επέλαση του Φιρμίνο, όμως ο Σουηδός διαιτητής Έρικσον έκανε… εκπτώσεις στα πέναλτι! Η… κατηφόρα δεν είχε σταματημό. Ο Νταβίδ Σόρια έβγαλε τετ-α-τετ του Στάριτζ (24’), όμως τα πάντα μύριζαν γκολ από την ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ.
Στάριτζ σαν… Ροναλντίνιο!
Αυτό ήρθε με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο. Με ένα γκολ που θύμισε… Ροναλντίνιο! Ο Ντάνιελ Στάριτζ έμοιαζε μπλοκαρισμένος. Σταματημένος στην γωνία της περιοχής. Έκοψε συντεταγμένος, ζύγισε τα φυσικά εμπόδια και με ένα ασύλληπτο αριστερό σουτ με το εξωτερικό έκανε το 1-0 (34’) κι έκανε το γήπεδο της Βασιλείας να θυμίζει «Άνφιλντ».
Μα, η κόκκινη φούρια δεν είχε σταματημό! Τα πάντα θα μπορούσαν να τελειώσουν, αν ο Στάριτζ δεν έμπαινε εκεί που δεν τον σπέρνουν (παθητικό οφσάιντ), στην κεφαλιά του Λόβρεν (38’) που κατέληξε στα δίχτυα ή αν η σέντρα-ξυραφιά από τον Κλάιν (44’) έβρισκε κάποιον να… φυσήξει την μπάλα στα δίχτυα!
Μαθήματα φλαμένκο
Είναι άγνωστο τι τους έσουρε στην ανάπαυλα ο Ουνάι Έμερι, αλλά ότι κι αν τους είπε ταρακούνησε τους παίκτες της Σεβίλλης! Είχαν περάσει μόλις 18 δευτερόλεπτα, όταν στην πρώτη κατεβασιά της Σεβίλλης, ο Μαριάνο «χόρεψε» τον Μορένο και με σέντρα πάρε – βάλε, πρόσφερε το δώρο στον Γκαμεϊρό, ο οποίος έσβησε ότι είχε γίνει στο πρώτο ημίχρονο (46’, 1-1)!
Αυτό ήταν! Η Λίβερπουλ ένιωθε το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια της. Στην αμέσως επόμενη φάση ο Γκαμεϊρό έφυγε στην κόντρα, όμως ο γερό-Τουρέ με σπρίντ αυτοθυσίας τον πρόλαβε. Λιγάκι αργότερα (59’) πάλι ο Γάλλος δαίμονας που δεν επελέγη καν για το Euro, είχε ακόμα μία άχαστη ευκαιρία που ξεκίνησε από πλάγιο άουτ (!), όμως ο Μινιολέ το έβγαλε.
Κόκε… the end!
Η τρίτη όμως ήταν και φαρμακερή. Η Σεβίλλη έκρυψε την μπάλα με Βιτόλο, Μπανέγα, Κόκε, ο τελευταίος ήρθε να τελειώσει την φάση με υπέροχο φαλτσαριστό (64’) και η απόλυτη ανατροπή είχε έρθει (1-2). Όχι όμως και το τελειωτικό χτύπημα. Μία καραμπόλα ανάμεσα Κοουτίνιο – Λαλάνα, έφερε ξανά τον Κόκε σε θέση βολής (70’) κι εκείνος με ψύχραιμο τρόπο έκανε το 1-3. Χώρος για άλλα θαύματα δεν υπήρχε! Αυτόν τον τελικό δεν τον γύριζε ούτε η Λίβερπουλ!
Η Σεβίλλή έφτασε στο θρι-πιτ και το 5ο Europa League από το 2006, ο Κλοπ έχασε και τον 5ο τελικό της καριέρας της, οι Ανδαλουσιανοί θα είναι στους ομίλους του επόμενου Europa League και η Λίβερπουλ μένει Αγγλία! Τόσο σκληρό, μα τόσο δίκαιο με όσα έγιναν στο χορτάρι. Η Λίβερπουλ είχε την δίψα, μα η Σεβίλλη το know-how. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο…
ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ (Γιούργκεν Κλοπ): Μινιολέ – Κλάιν, Λόβρεν, Κόλο Τουρέ (83′ Μπεντέκε), Μορένο – Εμρέ Τσαν, Μίλνερ, – Κοουτίνιο, Φιρμίνο (68’ Ορίγκι), Λαλάνα (72’ Άλεν) – Στάριτζ.
ΣΕΒΙΛΛΗ (Ουνάι Έμερι): Νταβίδ Σόρια – Μαριάνο, Ραμί (78′ Κολοτζιέτζακ), Ντάνιελ Καρίσο, Εσκουδέρο – Κρισόβιακ, Ν’ Ζονζί – Κόκε, Μπανέγα (93′ Κριστόφορο), Βιτόλο – Γκαμεϊρό (89′ Ιμπόρα).
