Οι «πράσινοι» όχι μόνο κατέκτησαν το πρώτο τρόπαιο της σεζόν, αλλά με το +47 κατέγραψαν και ρεκόρ διαφοράς στους 41 τελικούς Κυπέλλου, καθώς κατέρριψαν το ρεκόρ του Άρη με +40 απέναντι στον Πανελλήνιο το 1987 (110-70), στον τελευταίο τελικό κυπέλλου του Διαμαντίδη, ο οποίος κατέκτησε το 10ο κύπελλο της καριέρας του και μαζί τον τίτλο του MVP του τελικού!
Οσο για τον Φάρο και μόνο που βρέθηκε στον τελικό αξίζει συγχαρητήρια, με τους παίκτες του να το απολαμβάνουν, αλλά να μην μπορούν σε κάθε περίπτωση να διεκδικήσουν κάτι από τον τελικό…
Από το… τζάμπολ ο Παναθηναϊκός δεν άφησε περιθώρια για αμφισβήτηση. Μετά το 2-2 του Σκορδίλη, ο Φάρος δεν μπόρεσε να… ακολουθήσει, με τους παίκτες του Τζόρτζεβιτς να σκοράρουν εύκολα για το 3-18 (5’), ενώ έφτασαν στο 9-26 (7:30’’) με τον Διαμαντίδη, έχοντας αρχίσει με 9/9 δίποντα, με πρωταγωνιστή τον Παπαγιάννη.
Ο Χέινς έγραψε το 31-12 στο φινάλε της περιόδου, με τον ορεξάτο Καλάθη να φτάνει το προβάδισμα στους 20 (13-33). Ο Φάρος μείωσε προσωρινά στους 18 (24-42), αλλά ακολούθησε σερί 12-0 για το 24-54 (19’), με τον Διαμαντίδη να καταγράφει τη μεγαλύτερη απόσταση των δύο φιναλίστ στο πρώτο μέρος (26-57, 20’).
Μετά την επιστροφή από την ανάπαυλα τα πράγματα δεν άλλαξαν, καθώς ο Παναθηναϊκός συνέχισε να ανεβάζει την διαφορά. Ο Γιάνκοβιτς την ανέβασε στο +38 (30-68, 25’), με τον Φάρο από την άλλη να χάνει τον Λιακόπουλο με τράβηγμα. Μάλιστα, ο Μποχωρίδης έγραψε το +40 (36-76), λίγο πριν το φινάλε της περιόδου!
Πλέον, το ζήτημα ήταν αν η τελική διαφορά θα ήταν άνω των 40 πόντων, ώστε να έχουμε νέο ρεκόρ διαφοράς σε τελικό. Ο Παπαγιάννης την έστειλε στο +44 (40-84, 32’), αλλά δεν έμεινε μόνο εκεί. Στο 36’ έφτασε στους 50 (44-94), ενώ ο Μποχωρίδης έσπασε και το φράγμα των 100 πόντων (52-101), πριν το τελικό 54-101…
Ο MVP: Ο Διαμαντίδης αναδείχθηκε MVP, όμως ο Νικ Καλάθης σε άλλο ένα παιχνίδι έκανε… κατάθεση ποιότητας, καθώς αντιμετώπισε τον τελικό με την δέουσα σοβαρότητα και έκανε τη διαφορά (9π., 7ασ.)
Ο Σκληρός: Ο Γιώργος Παπαγιάννης ξεκίνησε στην πεντάδα του τελικού και δικαίωσε τον Τζόρτζεβιτς, όντας κυρίαρχος στα καλάθια (12π., 4ριμπ., 2κοψ., 2κλεψ.)
Ο Αόρατος: Σε έναν τελικό με τέτοια διαφορά δυναμικότητας θα είναι άδικο να υπάρχει… αόρατος, καθώς όλοι οι παίκτες του Σάσα Τζόρτζεβιτς μπήκαν σοβαρά και συγκεντρωμένα, ενώ ο Φάρος έκανε αυτά που μπορούσε…
Η Γκέλα: Αγωνιστικά δεν υπήρχε ανταγωνισμός, ωστόσο αυτό που μένει στο… τέλος της ημέρας είναι η γκέλα της ΕΟΚ να μην συμπεριλάβει το όνομα του Διαμαντίδη στο match programme!
Η στιγμή: Αγωνιστικά, ο τελικός κρίθηκε πολύ νωρίς, με τον Παναθηναϊκό να μην αφήνει περιθώρια στον Φάρο, με τη μεγαλύτερη στιγμή να είναι αναμφίβολα η αποθέωση του Δημήτρη Διαμαντίδη, τόσο πριν, αλλά και στο παρκέ και στην απονομή του τίτλου, με τον αρχηγό να παίρνει τιμητικά τον τίτλο του πολυτιμότερου του τελικού!
Η διαιτησία: Πηλοΐδης, Αναστόπουλος, Παντελίδης δεν αντιμετώπισαν προβλήματα σε έναν τελικό όπου έτσι κι αλλιώς ο νικητής κρίθηκε νωρίς.
Οι Στρατηγοί: Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς ήθελε από τους παίκτες του σοβαρότητα και να μην υποτιμήσουν τον Φάρο και αυτοί μπήκαν στο παρκέ με αποφασιστικότητα, καθαρίζοντας πολύ νωρίς την υπόθεση τίτλος. Οσο για τον Φάρο του Ανδρέα Πολέμη, προσπάθησε να φανεί ανταγωνιστικός, αλλά δεν μπορούσε να συναγωνιστεί τον μεγάλο του αντίπαλο.
Η εξέδρα: Περίπου 10.000 φίλοι του Παναθηναϊκού και άλλοι 1.000 από πλευράς Φάρου βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ για τον τελικό, έχοντας την ευκαιρία να απολαύσουν καλό θέαμα, κυρίως από πλευράς «πράσινων», που κατέκτησαν άνετα τον τίτλο.
Τα δεκάλεπτα: 12-31, 26-57, 38-76, 54-101.
