Η τρίτη ήττα από την Λαμποράλ και ο αποκλεισμός με «σκούπα» από το Final-4 της Euroleague, έβαλε τίτλους τέλους στο όνειρο επιστροφής του Παναθηναϊκού στην ευρωπαϊκή ελίτ, αλλά και στην παρουσία του Σάσα Τζόρτζεβιτς στον πάγκο!
Ο Σέρβος τεχνικός, έπειτα από 294 ημέρες που είχε στα χέρια του τα ηνία των «πράσινων» απομακρύνθηκε από τον πάγκο με απόφαση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, λίγη ώρα αφότου ο Παναθηναϊκός αποχαιρέτησε την Euroleague με έναν τρόπο που δεν είχε επαναληφθεί…
Αποκλεισμοί έχουν υπάρξει ξανά, αλλά σε πλέι οφ για πρώτη φορά ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε χωρίς να πάρει νίκη, με 0-3, το οποίο αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον Σέρβο τεχνικό…
Tα έργα και τις ημέρες του «Σάλε» στο ΟΑΚΑ, όπου κατέκτησε ένα Κύπελλο και σε 56 επίσημους αγώνες και στις τρεις διοργανώσεις, μέτρησε 43 νίκες και 13 ήττες (15-12 στην Euroleague, 25-1 στην Α1 και 3-0 στο Κύπελλο) και πως φτάσαμε από την ανακοίνωση της 30ης Ιουνίου 2015 (σ.σ. «η ΚΑΕ Παναθηναϊκός ανακοινώνει την επίτευξη διετούς συμφωνίας με τον προπονητή Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς») στο «διαζύγιο», τα μεσάνυχτα της 19ης Απριλίου 2016 (σ.σ. «Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός ανακοινώνει τη λύση της συνεργασίας της με τον Σάσα Τζόρτζεβιτς»).
-Το Κύπελλο (μέσω ΣΕΦ) η μοναδική επιτυχία…
Οπως και ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς πέρυσι, έτσι και ο Σάσα Τζόρτζεβιτς φέτος, αποχώρησε έχοντας κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας. Η κατάκτηση του συγκεκριμένου τίτλου σαφώς και δεν μπορεί να… λέει πολλά, ωστόσο για να φτάσει ο Παναθηναϊκός στην κατάκτησή του, έβγαλε από τη… μέση τον Ολυμπιακό, κάτι που πιστώνεται ο «Σάλε». Μπορεί να ήταν το πρώτο ματς της σεζόν και οι «πράσινοι» να ήταν ανέτοιμοι και με αρκετά νέα πρόσωπα, όμως επικράτησαν στο (άδειο λόγω τιμωρίας) ΣΕΦ και κατόπιν κατατρόπωσαν τον Άρη στον ημιτελικό του ΟΑΚΑ και διέλυσαν όπως ήταν αναμενόμενο, τον Φάρο στον τελικό, πανηγυρίζοντας κατάκτηση τίτλου, για 21η σερί σεζόν…
-Η ευρωπαϊκή αποτυχία
Πριν τον Σάσα Τζόρτζεβιτς, είχαν προηγηθεί τρία χρόνια για τον Παναθηναϊκό χωρίς παρουσία σε Final-4 (τελευταίο το 2012) και η επιστροφή στην… ελίτ ήταν το ζητούμενο. Ο «Σάλε» εν τέλει απέτυχε να οδηγήσει τους «πράσινους» σε βήμα παραπάνω σε σχέση με την μετά-Ομπράντοβιτς εποχή και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο, αφού το 0-3 από την Λαμποράλ Κούτσα είναι βαρύς κι ασήκωτος αποκλεισμός. Ο Παναθηναϊκός ήταν ασταθής από την αρχή της σεζόν, αφού βρέθηκε σε «τρικυμία» στην πρώτη φάση, κινδυνεύοντας ακόμα και με πρόωρο αποκλεισμό και στο Top-16, παρά τον ευνοϊκό (στα χαρτιά) όμιλο, πήγε στα πλέι οφ με μειονέκτημα έδρας, πληρώνοντας πολύ ακριβά τις δύο ήττες από τον Ερυθρό Αστέρα, καθώς στο φινάλε του ομίλου η δεύτερη θέση και το πλεονέκτημα έδρας χάθηκαν στην ισοβαθμία με την Λοκομοτίβ.
-Η πνευματική ανετοιμότητα στα πλέι οφ
Φτάνοντας στα πλέι οφ, ο Παναθηναϊκός έπρεπε να σπάσει την έδρα της Λαμποράλ για να πάει στο Final-4, όμως στη Βιτόρια, ειδικά στο πρώτο παιχνίδι, εμφανίστηκε παντελώς ανέτοιμος! Αγωνιστικά, αντιμετώπισε μια ομάδα με λιγότερες ποσοτικά και ποιοτικά λύσεις, που ήταν ακόμα πιο περιορισμένες εξαιτίας των τραυματισμένων Κοζέρ και Χάνγκα, αλλά σε κανένα εκ των τριών αγώνων δεν μπόρεσε να… εγκλωβίσει τους Βάσκους, αλλά έγινε το αντίθετο, με τον Περάσοβιτς να κερδίζει κατά κράτος τη… μάχη των στρατηγών.
Πνευματικά το έλλειμμα έδειχνε ακόμα μεγαλύτερο, στοιχείο καθοριστικό σε αγώνες πλέι οφ, καθώς ο Παναθηναϊκός μπήκε στη σειρά με… ύφος ανωτερότητας, το οποίο δεν προερχόταν από την αυτοπεποίθηση της μεγαλύτερης και καλύτερης ομάδας, αλλά από την… αλαζονεία και τη σιγουριά πως ό,τι κι αν συνέβαινε, θα ήταν ο νικητής της. Η κάκιστη εικόνα του πρώτου αγώνα και η εύκολη νίκη των Βάσκων ήταν το εφαλτήριο γι’ αυτούς ώστε να πιστέψουν στην πρόκριση, κάτι που φάνηκε στα άλλα δύο παιχνίδια, με την πίστη να ξεχειλίζει από τους παίκτες του Περάσοβιτς, την ώρα που οι «πράσινοι» έδειχναν να μην πιστεύουν (πλην του Διαμαντίδη) πραγματικά στην ανατροπή των δεδομένων.
-Σε αναζήτηση ταυτότητας…
Από την αρχή της χρονιάς ο Παναθηναϊκός αναζητούσε, αλλά αδυνατούσε να βρει την προσωπικότητα και την αγωνιστική του ταυτότητα και πολύ περισσότερο να επιστρέψει στις… αρχές της επιτυχίας της μεγάλης ομάδας της προηγούμενης 15ετίας, που κυριάρχησε στην Ευρώπη. Αμυντικά, με εξαίρεση ελάχιστες περιπτώσεις, η ομάδα του Τζόρτζεβιτς δεν ήταν αποτελεσματική σε σημείο να… πνίξει τον αντίπαλο, οι οποίοι έβρισκαν και «χτυπούσαν» την αχίλλειο πτέρνα της «πράσινης» άμυνας. Στην άλλη άκρη του παρκέ, αυτό δεν γινόταν, καθώς ο Παναθηναϊκός δεν έψαχνε τις αδυναμίες του αντιπάλου, τα μις-ματς, την έξτρα πάσα, παρά σε περιπτώσεις όπου ο Διαμαντίδης κατά κύριο λόγο λειτουργούσε βάσει εμπειρίας, κλάσης και ενστίκτου, όπου έδινε πάσες… πάρε-βάλε στους συμπαίκτες του.
Επιθετικά, η έλευση του Ουίλιαμς σίγουρα ανέβασε επίπεδο όλη την ομάδα, όμως αυτό δεν συνέβη γιατί αξιοποιήθηκε τόσο μέσω του συστήματος της ομάδας, όσο εξαιτίας της ατομικής του ικανότητας και κλάσης, καθώς προερχόμενος από το ΝΒΑ και ως πρώτος σκόρερ του NBDL, έκανε αυτό που γνωρίζει καλύτερα: Να παίρνει την μπάλα και να την βάζει στο καλάθι, σε φάσεις ένας εναντίον ενός…
-Εμμονή στις λάθος επιλογές
Το καλοκαίρι, όσο η ομάδα… στηνόταν, κάποιες επιλογές ξένισαν. Πολλοί απόρησαν με την επιλογή του Όγκνιεν Κούζμιτς ως μπακ-απ του Ραντούλιτσα, αντί εντός ψηλού με αθλητικά προσόντα, όπως κατά κόρον χρησιμοποιούν οι ομάδες της Euroleague και όχι μόνο. Η έλευση του Χάντερ τον Φεβρουάριο δεν άλλαξε κατά πολύ τα δεδομένα, καθώς ο Κούζμιτς εξακολούθησε να παίζει σαφώς περισσότερο (12′ στα πλέι οφ) σε σχέση με το νεαρό Αμερικανό (5:20” αντίστοιχα).
Παράλληλα, άλλη μία επιλογή με την… σφραγίδα του Τζόρτζεβιτς, ο Σάσα Πάβλοβιτς, κάθε άλλο παρά δικαιολόγησε την παρουσία του, ειδικά όταν «ξεφούσκωσε» μετά το καλό ξεκίνημα, με την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του να προκαλεί ακόμα και αποδοκιμασίες του κόσμου, όπως όταν μπήκε στη θέση του Γιάνκοβιτς, στο 3′ της αναμέτρησης με την Λαμποράλ!
-Οι Ελληνες… αγνοούνται
Ο Παναθηναϊκός της χρυσής εποχής δεν είχε μόνο πολύ ποιοτικούς ξένους, αλλά κυρίως Ελληνες παίκτες στην πρώτη γραμμή και όχι μόνο… Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς ουδόλως αξιοποίησε το ελληνικό υλικό που είχε στα χέρια του, από τον πολύπειρο 35χρονο Φώτση, ως τους «μικρούς», ειδικά στην τελική ευθεία της ευρωπαϊκής σεζόν. Και εξηγούμαστε παρακάτω…
-Κεφάλαιο «μικροί»…
Η περιβόητη ελληνοποίηση που έχει εξαγγελθεί και συντελείται τα τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό και υπό τις οδηγίες του Σάσα Τζόρτζεβιτς έκανε πιο πολλά βήματα πίσω, παρά μπροστά. Το καλοκαίρι ο Γιώργος Παπαγιάννης επέλεξε να μείνει στο ΟΑΚΑ και να αναβάλλει (τουλάχιστον για φέτος) το αμερικανικό όνειρο, όμως χρόνο συμμετοχής παίρνει μόνο στην Α1 (11:24”), όπου ξεκινά και στην πεντάδα. Ομως, στην Euroleague, οι μόλις έξι συμμετοχές του και τα 5′ κατά μ.ο. δεν μπορούν να θεωρηθούν… ψήφος εμπιστοσύνης.
Για τον Χαραλαμπόπουλο η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη, κάτι που οφείλεται ωστόσο και στους τραυματισμούς που τον έχουν ταλαιπωρήσει, με τους δύο χρυσούς της Εθνικής Εφήβων το περασμένο καλοκαίρι στο Βόλο να βρίσκονται σταθερά εκτός 12άδας στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Ας μην αναφερθούμε καν στον Μιχάλη Λούντζη, ο οποίος δεν παίζει καν στους αγώνες πρωταθλήματος…
Οσο για τον Λευτέρη Μποχωρίδη, ο Τζόρτζεβιτς άλλα έλεγε, άλλα έκανε… Οσο ο νεαρός γκαρντ ήταν εκτός λόγω του σοβαρού τραυματισμού του, ο Σέρβος έλεγε πως «μας λείπει ο Μποχωρίδης», ειδικά πριν έρθουν οι Χέινς και Ουίλιαμς. Ομως, η επιστροφή του δεν άλλαξε κάτι, καθώς ο «Μπόχω» δεν πήρε καλά-καλά χρόνο συμμετοχής στα ματς της Α1, πόσω μάλλον στην Euroleague, όπου μέτρησε δύο μόλις συμμετοχές στο Top-16, συνολικά 5:18”…
-Η «αποβολή» του Παππά, ο παραγκωνισμός του Γιάνκοβιτς
Από τον Φεβρουάριο, ο Νίκος Παππάς τέθηκε εκτός ομάδας με απόφαση του Σάσα Τζόρτζεβιτς. Δίχως αμφιβολία, ο εξαιρετικά ταλαντούχος Έλληνας γκαρντ έχει κάνει λάθη και δεν έχει καταφέρει να αξιοποιήσει τα πλούσια προσόντα του, όμως, ανεξάρτητα τι συνέβη με τον Σέρβο τεχνικό, το ότι τέθηκε εκτός ομάδας ζημίωσε πρώτα και κύρια τον Παναθηναϊκό. Στο… τέλος της ημέρας, αυτό που μετράει είναι πως ο Τζόρτζεβιτς δεν μπόρεσε να «κερδίσει» τον παίκτη του, με αποτέλεσμα όλοι να βγουν χαμένοι, αλλά όπως είπαμε, πρώτα και κύρια ο Παναθηναϊκός που δεν μπορεί να αξιοποιήσει έναν εκ των πλέον ποιοτικών παικτών του.
Ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς όσο κυλούσε η σεζόν, τόσο λιγότερο χρόνο συμμετοχής έπαιρνε από τον προπονητή του, με τον παραγκωνισμό του να είναι γεγονός. Από τα 18′ μ.ο. στην πρώτη φάση και τα σχεδόν 17:30” στο πρώτο μισό του Top-16, η παρουσία του στο παρκέ όλο και έφθινε, με την έλευση των Χέινς και Ουίλιαμς να… απορροφά τον δικό του χρόνο, σε αντίθεση με τον Πάβλοβιτς. Είναι χαρακτηριστικό πως τα 16:10” στον τρίτο αγώνα με την Λαμποράλ ήταν η… φωτεινή εξαίρεση για τον 26χρονο φόργουορντ, ο οποίος κέρδισε τον χρόνο χάρη στην πολύ καλή παρουσία του, όντας στην αρχική πεντάδα, καθώς σταθερά το τελευταίο τρίμηνο έπαιζε από ελάχιστα έως καθόλου στην Euroleague, παίρνοντας σαφώς περισσότερο χρόνο στα «μικρά» ματς της Α1…
«Amber alert» για… Φώτση
Ο Αντώνης Φώτσης μπορεί να μην διανύει δα και μπασκετική νιότη, αλλά η διαχείρισή του από τον Τζόρτζεβιτς σαφώς δεν ήταν η καλύτερη. Ο υπαρχηγός του Παναθηναϊκού ήταν σταθερά αυτά τα χρόνια ο άνθρωπος με το κρύο αίμα, που θα πάρει κρίσιμες προσπάθειες και θα αποτελέσει στήριγμα για τον Διαμαντίδη, όμως ο «Σάλε» δεν αξιοποίησε τον «Μπάτμαν» σε καμία περίπτωση, θέτοντας τον στο (αγωνιστικό) περιθώριο!
-Η συντριβή στο ΣΕΦ που έφερε τις αλλαγές
Στις 25/1 ο Παναθηναϊκός πήγε ως αήττητος εντός συνόρων στο ΣΕΦ για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και γνώρισε τη συντριβή, με το πρώτο ημίχρονο ειδικότερα να είναι εφιαλτικό για τους «πράσινους», που βρέθηκαν ακόμα και στο -30. Η εικόνα της ομάδας εκείνο το βράδυ ήταν κάτι παραπάνω από απαράδεκτη, με την επόμενη μέρα του ντέρμπι να περιλαμβάνει αποφάσεις, καθώς μετά τη συνάντηση που είχαν Γιαννακόπουλος και Τζόρτζεβιτς δόθηκε ψήφος εμπιστοσύνης στον Σέρβο, ενώ πάρθηκε και η απόφαση ενίσχυσης (σ.σ. Χέινς, Ουίλιαμς, Χάντερ).
Να θυμίσουμε πως η ήττα στο ΣΕΦ ναι μεν ήταν η μοναδική για τον Παναθηναϊκό στην κανονική περίοδο της Α1, αλλά το… εύρος της κόστισε το πλεονέκτημα έδρας κι έτσι θα κληθεί να σπάσει την «ερυθρόλευκη» έδρα για να πάρει τον τίτλο…
