Τέλος οι επικουρικές συνδικαλιστικές συντάξεις των εργατοπατέρων και με την σφραγίδα του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο έκρινε ότι είναι συνταγματική, σύμφωνη με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και με διεθνείς νομοθετικούς κανόνες, η διακοπή τους που έγινε από την 1η Ιανουαρίου 2013 με το νόμο 4093/2012 και απόφαση του τότε υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση. Επίσης, διακοπή των επίμαχων συντάξεων έγινε και για σκοπούς δημοσίου συμφέροντος, επισημαίνουν οι σύμβουλοι Επικρατείας.
Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχαν προσφύγει 11 συνδικαλιστικά στελέχη από διάφορες πόλεις της χώρας κατά του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης (Ε.Τ.Ε.Α.) και ζητούσαν να κριθεί αντισυνταγματική, αντίθετη στην ΕΣΔΑ και σε άλλους διεθνείς και Ευρωπαίους νομοθετικούς κανόνες η περικοπή της επικουρικής συνδικαλιστικής σύνταξης η οποία έγινε κατ΄ επιταγή του νόμου 4093/2012 που αφορά την «έγκριση μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013−2016 − Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του ν. 4046/2012 και του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013−2016».
Ορισμένοι από τους 11 ελάμβαναν δύο συντάξεις. Μία λόγω της απασχόλησής τους κατά το παρελθόν (πριν τη συνταξιοδότηση) και μια δεύτερη λόγω της συνδικαλιστικής τους ιδιότητας. Να σημειωθεί ότι το Ε.Τ.Ε.Α. είναι το τέως Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών (Ε.Τ.Ε.Α.Μ.), στο οποίο έχει ενταχθεί το Ταμείο Επικουρικής Ασφαλίσεως Εκπροσώπων και Υπαλλήλων Εργατικών Επαγγελματικών Οργανώσεων (Τ.Ε.Α.Ε.Υ.Ε.Ε.Ο.).
Η χορήγηση των επικουρικών συνδικαλιστικών συντάξεων σε συνδικαλιστικά στελέχη, που διετέλεσαν πρόεδροι, γενικοί γραμματείς πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων οργανώσεων, καθώς και μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ, ξεκίνησε το 1937 με τον αναγκαστικό νόμο 971/1937 και με απόφαση του υπουργού Εργασίας του 1951.
Η εν λόγω σύνταξη αφορά τους προέδρους και γενικούς γραμματείς πρωτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων συνδικαλιστών οργανώσεων καθώς και τα μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ.
Το 1999 επήλθε συγχώνευση Ταμείων και μετά την εφαρμογή του νόμου 2676/1999 τα συνδικαλιστικά στελέχη ελάμβαναν μόνο την επίμαχη επικουρική σύνταξη, η οποία κατ’ ανώτατο όριο έφθανε τα 500 – 600 ευρώ.
Από την 1η Ιανουαρίου 2013 με απόφαση του υπουργού Εργασίας καταργήθηκε η παροχή της επίμαχης επικουρικής σύνταξης στο πλαίσιο του εξορθολογισμού του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, με σκοπό να επιφέρει εξοικονόμηση πόρων.
Το Α΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ΄ αριθμ. 660/2016 απόφασή του απέρριψε την προσφυγή των 11 συνδικαλιστών. Οι σύμβουλοι Επικρατείας υπογραμμίζουν ότι «η διακοπή καταβολής των ως άνω συντάξεων των εκπροσώπων των συνδικαλιστικών οργανώσεων μειώνει μεν το ύψος του εισοδήματος των δικαιούχων αυτών από συντάξεις δεν θίγει όμως τον πυρήνα του δικαιώματος στην κοινωνική ασφάλιση, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 22 παρ. 5 του Συντάγματος, διότι οι δικαιούχοι αυτών εξακολουθούν να λαμβάνουν συνταξιοδοτικές παροχές λόγω απασχολήσεως». Μάλιστα, τονίζεται ότι τα ποσά των συντάξεων που έλαβαν οι 11 συνδικαλιστές μέχρι τη διακοπή τους (1.1.2013) ήταν πολλαπλάσια των ασφαλιστικών εισφορών που είχαν καταβάλει.
Παράλληλα, υπογραμμίζει το ΣτΕ, ότι η νομοθετική διάταξη που επέβαλε την περικοπή των επικουρικών συνδικαλιστικών συντάξεων απέβλεψε σε σκοπό δημοσίου συμφέροντος, ο οποίος συνίσταται πρωτίστως στον εξορθολογισμό του ασφαλιστικού συστήματος και δευτερευόντως στην εξοικονόμηση πόρων.
Κατόπιν αυτών, σύμφωνα με το ΣτΕ, η νομοθετική αυτή ρύθμιση δεν παραβιάζει:
1) την αρχή της αναλογικότητας που κατοχυρώνεται στο άρθρο 25 του Συντάγματος,
2) το άρθρο 22 του Συντάγματος που προβλέπει τη μέριμνα του κράτους για την κοινωνική ασφάλιση,
3) την αρχή του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η οποία πηγάζει από το άρθρο 2 του Συντάγματος,
4) την συνταγματική αρχή της ισότητας (άρθρο 4 Συντάγματος) που προβλέπει την ομοιόμορφή μεταχείριση προσώπων,
5) τη Διεθνή Σύμβαση «περί του Ευρωπαϊκού Κώδικος Κοινωνικής Ασφάλειας», που είχε υπογραφεί στο Στρασβούργο στις 16.4.1964,
6) τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη,
7) το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και
8) το άρθρο 1 του Πρώτου Πρoσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ με το οποίο κατοχυρώνεται
ο σεβασμός της περιουσίας του προσώπου (στην έννοια της περιουσίας περιλαμβάνεται ο μισθός και η σύνταξη).
