Έγκριτοι δημοσιογράφοι στις Βρυξέλλες είχαν διαπιστώσει από καιρό ότι στους κύκλους υψηλόβαθμων Ευρωπαίων αξιωματούχων εκφράζονταν η πεποίθηση ότι πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θα εκλεγεί ένας «φιλελεύθερος»: ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η εκτίμηση-πρόβλεψη ηχούσε φαινομενικά εξωπραγματική και αποδίδονταν στη μεγάλη …απόσταση που χώριζε τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με την Αθήνα, αφού σε όλες τις δημοσκοπήσεις εκείνης της περιόδου ο γιός του πρώην Κρητικού πρωθυπουργού έδειχνε να αγκομαχεί στην ανηφόρα.
Στην εκκίνηση της εσωκομματικής αναμέτρησης, καταλάμβανε σε όλες τις δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας την τρίτη θέση διεκδίκησης, με ποσοστά προτίμησης που υπολείπονταν του 20%. Ως αφετηρία του, μάλιστα, καταγράφηκε το 14%, όχι και τόσο υψηλός βατήρας για κάποια ελπιδοφόρα εντυπωσιακή εκτίναξη στην τελική ευθεία προς την ανάδειξη νέας ηγεσίας.
Άλλωστε, ακόμη και ο Άδωνις Γεωργιάδης είχε κατορθώσει να συσπειρώσει το 7-8% εν δυνάμει ψηφοφόρων του κόμματος.
Ο Απόστολος Τζιτζικώστας προπορεύονταν με περισσότερες από 10 εκατοστιαίες μονάδες του Κυριάκου Μητσοτάκη και, από τη δεύτερη θέση, πρόβαλε ως μοναδικός πιθανός υποψήφιος με δυναμική ανερχόμενου που θα τον έφερνε αντιμέτωπο στο «δεύτερο γύρο» με τον πανίσχυρο ως τότε Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
Η εσωκομματική επιρροή του πρώην προέδρου της Βουλής θεωρούνταν αδιαμφισβήτητη. Κυριαρχία που, ως ένα βαθμό, αντλούσε και από το πλεονέκτημα που είχε ότι ήταν ακόμη εν ενεργεία πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
Η εκπροσώπηση του κόμματος κυρίως στη Βουλή αλλά και στα ευρωπαϊκά φόρα ενίσχυε σημαντικά την ηγετική πολιτική εικόνα του, σε συνάρτηση με την εδώ και χρόνια εδραιωμένη αντίληψη στην οργανωμένη κομματική βάση ότι εκφράζει «τη συνείδηση της παράταξης».
Το ποσοστό της δύναμής του κυμαίνονταν με μικρές αποκλίσεις κοντά στο 50%, διατηρώντας σταθερή διαφορά ασφαλείας από την υποψηφιότητα του Απόστολου Τζιτζικώστα 15-20 (ως και 25) εκατοστιαίες μονάδες.
«Αουτσάιντερ» ως την «πρώτη Κυριακή»
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσιάζονταν ως «αουτσάιντερ», χωρίς ωστόσο ισχυρές πιθανότητες να κερδίσει το βετεράνο συνυποψήφιό του. Πολύ περισσότερο που, σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν στο διάστημα που ακολούθησε χωρίς όμως να τεκμηριωθούν επαρκώς, την υποψηφιότητα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη υποστήριξε ο μηχανισμός του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή. Πόσο ένθερμη ήταν η υποστήριξη; Μέχρι ποιου σημείου έφθασε; Εν τοις πράγμασι, προκύπτουν ερωτήματα.
Το πιθανότερο είναι, να έχει δίκιο ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης λέγοντας πως είναι «ανιστόρητοι» και «άσχετοι με τα εσωτερικά της ΝΔ» όσοι υποστηρίζουν ότι «ηττήθηκε ο Καραμανλής».
Ο Απόστολος Τζιτζικώστας και ο Άδωνις Γεωργιάδης προέβαλαν κατά την προεκλογική περίοδο της εσωκομματικής διαδικασίας το αίτημα της ηλικιακής «ανανέωσης», οπότε είχαν δεσμευτεί, κατά κάποιον τόπο, δημόσια πως, αν δεν προκρίνονταν, τη «δεύτερη Κυριακή», η πλάστιγγα της στήριξής τους θα έγερνε προς την πλευρά του 50χρονου Κυριάκου Μητσοτάκη. Και αυτό συνέβη, παρότι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Άδωνις Γεωργιάδης είχαν δηλώσει ξεκάθαρα ότι, αν ο Απόστολος Τζιτζικώστας πέρναγε στο «δεύτερο γύρο», δεν θα στήριζαν την προσπάθειά του επειδή, λόγω συνταγματικού κωλύματος, ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας δεν θα μπορούσε να εκλεγεί βουλευτής ως το 2018 και, άρα, δεν θα μπορούσε να εκπροσωπεί ο ίδιος το κόμμα στη Βουλή.
Η ασθένεια κι ένα ταξίδι για τρεις στη Μαδρίτη
Στο προκείμενο, η απόσταση που έπρεπε να καλύψει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να ανελιχθεί ως τη δεύτερη θέση, ήταν πολύ μεγάλη. Εγχείρημα, όχι μεν αδύνατο, αλλά σίγουρα πολύ δύσκολο.
Το μέγιστο κατόρθωμα όμως ήταν να φθάσει ως την κορφή του κομματικού βάθρου και να κατακτήσει το τρόπαιο του αρχηγού.
Στην πορεία προς την κάλπη, άπλωσε βέβαια τη δρασκελιά του και, σταδιακά, προσπέρασε τον Απόστολο Τζιτζικώστα.
Από το δεύτερο δεκαήμερο του Νοεμβρίου και μετά τα ευρήματα των κρυφών ποσοτικών ερευνών μεταβλήθηκαν προς ώφελός του.
Ακόμη και τότε, πάντως, το χάσμα που τον χώριζε ως τον προπορευόμενο Βαγγέλη Μεϊμαράκη ήταν αισθητά μεγάλο-κι ας είχαν μεσολαβήσει το φιάσκο της πρώτης εσωκομματικής ψηφοφορίας και η εξώθηση σε παραίτηση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη από την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας.
Πως γύρισαν τα πάνω κάτω; Ποιος καταλυτικός παράγοντας, παρασκηνιακές συμμαχίες και ανακατατάξεις δυνάμεων συντέλεσαν στο να επέλθει αυτή «η μεγάλη ανατροπή», όπως χαρακτήρισε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης την εκλογή του το βράδυ που ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα της κάλπης;
Πως το 14% των δημοσκοπήσεων έγινε 52,43%; Έφταναν για αυτό τα όποια λάθη του εσωκομματικού ανταγωνιστή του; Προφανώς όχι.
Ίσως η έκβαση της εσωκομματικής αναμέτρησης να κρίθηκε στο πρώτο στάδιο. Στη «στρατηγική του δεύτερου γύρου» που, όπως φάνηκε εκ των υστέρων, είχε χαράξει ο γιός του πρώην πρωθυπουργού από την αρχή. Ίσως. Γιατί για να πετύχει ένα τόσο απλό στη σύλληψή του αλλά εξαιρετικά πολύπλοκο στην εφαρμογή του σχέδιο, δεν φτάνει να συγχρονιστούν απλά διαφορετικές παράμετροι πολιτικής και οργανωτικής πλοήγησης ή να συσπειρωθούν μερικές χιλιάδες υποστηρικτές στην κάλπη. Πρέπει να συνωμοτήσει όλο το …σύμπαν. Να εξασφαλιστούν τουλάχιστον οι απαραίτητες αθέατες συμφωνίες εντός κι εκτός των κομματικών τειχών. Η επιλογή αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελεί ουσιαστικά έμμεση υπόδειξη εν δυνάμει πρωθυπουργού σε μια χώρα.
Στην πολιτική όλα μπορούν να συμβούν και αυτό φαίνεται πως το γνωρίζουν πολύ καλά υψηλόβαθμοι θεσμικοί παράγοντες στα κέντρα λήψης αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κι αν το ξέρουν αυτοί, κάτι θα πληροφορήθηκε ή έστω υποψιάστηκε και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης όταν, το δεύτερο δεκαήμερο του περασμένου Οκτωβρίου, μετέβη στη Μαδρίτη, προκειμένου να συμμετάσχει, με την ιδιότητα ακόμη του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, στις εργασίες του Συνεδρίου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Η ελληνική αντιπροσωπεία εκπροσωπήθηκε με 16 συνέδρους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πήγε στην ισπανική πρωτεύουσα, επικαλούμενος λόγους υγείας. Με κοινή πτήση ταξίδεψαν και είχαν την ευκαιρία να τα πουν για αρκετή ώρα στο αεροπλάνο ο Αντώνης Σαμαράς, ο Απόστολος Τζιτζικώστας και ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Ένα μήνυμα και μια ψυχρολουσία
Νωρίτερα, με άλλη πτήση, είχαν φτάσει η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο οποίος, στο περιθώριο της Συνόδου, συναντήθηκε με τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί. Ο «αέρας» του εν ενεργεία αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας του έδινε τη δυνατότητα να εξασφαλίσει επαφές υψηλού επιπέδου, που θα ισχυροποιούσαν κατά τι περισσότερο την υποψηφιότητά του στη διεκδίκηση της ηγεσίας.
Αρνήθηκε ο Γιούνκερ
Εντούτοις, κάτι τον προβλημάτιζε, πριν αναχωρήσει από την Αθήνα. Η κομψά διατυπωμένη-πλην όμως προσχηματική-άρνηση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ να συναντηθούν πριν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες της εσωκομματικής αναμέτρησης για την ανάδειξη νέου προέδρου. Ήταν το πρώτο μήνυμα.
Το δεύτερο, λέγεται πως τον εξέπληξε πολύ περισσότερο. Του ήρθε κατακούτελα. Μούδιασε σύγκορμος όταν, στη διάρκεια της συζήτησης που είχε με τον επικεφαλής της πολιτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Μάνφρεντ Βέμπερ, αυτός φέρεται να τον ρώτησε «τι έγινε; Θα βγει πρόεδρος ο Κυριάκος;»!
Σε τέτοιες συναντήσεις, από τέτοια χείλη, τέτοιες κουβέντες δεν εκστομίζονται από αφέλεια ή από άγνοια της κατάστασης για τα δρώμενα σε άλλη χώρα.
Οι αδαείς νομίζουν πως το 14% γίνεται 52,43% με πρόσθεση. Για τους επαΐοντες της πολιτικής τέχνης, υπάρχει και ο πολλαπλασιασμός.
