Του Σταύρου Τζίμα
Οι ανησυχητικές εξελίξεις στη γειτονική FYROM προοιωνίζονται εξελίξεις στο εθνικό μας θέμα, την εκκρεμότητα δηλαδή της ονομασίας.
Το πιθανότερο είναι ότι εφόσον οι δυτικοί πετύχουν να σταθεροποιήσουν κάπως την κατάσταση στο εσωτερικό, θα επιδιώξουν να φέρουν πιο κοντά στην «αγκαλιά» τους το αδύναμο, πλην όμως υψίστης σημασίας για τις βαλκανικές ισορροπίες, κράτος.
Έχουν έναν επιπλέον λόγο να βιάζονται, καθώς η Μόσχα έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι της επιρροής, παίρνοντας ανοιχτά το μέρος του εθνικολαϊκιστή Γκρουέφσκι.
Αν αναζητήσει κανείς τα βαθύτερα αίτια της κρίσης, θα διαπιστώσει ότι έχουν να κάνουν (και) με τη μη ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., διαδικασίες που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχει κατά καιρούς «μπλοκάρει» η Ελλάδα.
Δεν είναι η ώρα για συζήτηση γύρω από το εάν πράξαμε σωστά. Σημασία έχει ότι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί διαβλέποντας κινδύνους αποσταθεροποίησης ή και διάλυσης με εφιαλτικές παρενέργειες, θα επιδιώξουν να επισπεύσουν τις διαδικασίες ένταξης του αδύναμου κράτους στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, κάνοντας «στραβά μάτια» για κάποια εσωτερικά κριτήρια τα οποία ενδεχομένως δεν πληροί. Δεν θα είναι εξάλλου η πρώτη φορά που θα κάνουν εκπτώσεις.
Θα είναι, όπως όλα δείχνουν, η άρση των εμποδίων για ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., το «καρότο» της Δύσης για την επιστροφή της χώρας στη δημοκρατική ομαλότητα και στην αρμονική εθνοτική συμβίωση.
Το δήλωσαν, εξάλλου, τόσο ο Αμερικανός βοηθός αναπληρωτής ΥΠΕΞ Χόιτ Μπράιαν όσο και η Φεντερίκα Μογκερίνι για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά τις μεσολαβητικές επισκέψεις τους στα Σκόπια τούτες τις κρίσιμες ώρες.
Τι κάνουμε εμείς εν όψει εξελίξεων; Έως τώρα παραμένουμε οχυρωμένοι -και επαναπαυμένοι- πίσω από την «κόκκινη γραμμή» του erga omnes και με όπλο το βέτο, που πάντως μέχρι τώρα δεν χρειάστηκε χάριν της αλληλεγγύης των εταίρων να χρησιμοποιήσουμε.
Είμαστε, λοιπόν, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε το «μαχαίρι στον λαιμό», που πιθανότατα θα μας βάλουν οι εταίροι στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. για έναν συμβιβασμό ο οποίος θα απέχει από την«εθνική θέση» και να επιμείνουμε ότι το θέμα της ονομασίας πρέπει να είναι η προτεραιότητα για τους ισχυρούς σε μια βαλκανική που απειλείται και πάλι με ανάφλεξη;
Έως τώρα η ελληνική διπλωματία, η εξωτερική μας πολιτική, συντάσσεται με το ενιαίο του κράτους της FYROM, αποφεύγοντας, ορθώς, κάθε ανάμειξη. Τα δύσκολα όμως είναι μπροστά της, όταν, δηλαδή, θα κληθεί να λάβει επώδυνες αποφάσεις.
