Οι υπουργοί οικονομικών της Ευρώπης θα συναντηθούν σήμερα σε μια προσπάθεια άρσης του αδιεξόδου για την Ελλάδα και το χρέος της. Το τι θα έπρεπε να συμβεί όμως παρουσιάστηκε την προηγούμενη εβδομάδα από μια επιστολή της επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ που διέρρευσε.
Τα γραφόμενά της όμως ήταν αυτό που Ευρωπαίοι υπουργοί ήθελαν να ακούσουν. Η Κρ. Λαγκάρντ έλεγε πως το ΔΝΤ δεν μπορεί να υποστηρίξει ένα σχέδιο που επιβάλει στην Ελλάδα δεσμεύσεις που δεν μπορεί να κρατήσει και αναβάλει, για μια ακόμα φορά την συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους.
Η απειλή του ΔΝΤ να αποσυρθεί από πρόγραμμα και συνομιλίες είναι δικαιολογημένη. Τόσο οι υπουργοί της Ευρωζώνης όσο και η ελληνική κυβέρνηση προχωρούν προς μια συμφωνία που αμφότερες οι πλευρές θεωρούν πως δεν θα βγει. Αυτές οι συνομιλίες φέρνουν στο νου το παλιό «σοβιετικό» ανέκδοτο, «προσποιούμαστε πως δουλεύουμε και αυτοί προσποιούνται πως μας πληρώνουν».
Βάσει της συμφωνίας η Ελλάδα προχωρά σε νέες περικοπές και σε πακέτο μέτρων ανάγκης που θα ενεργοποιηθεί αυτόματα εάν χρειαστεί, με στόχο πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ. Για την Ευρωζώνη αυτό θεωρείται θαυμάσιο. Όπως όμως δηλώνει το ΔΝΤ αυτή η προσέγγιση απλώς δεν είναι ρεαλιστική.
Ο στόχος του πλεονάσματος 3,5% είναι πολύ υψηλός. Η σχεδιαζόμενη οικονομική ασφυξία θα βλάψει την οικονομία αντί να την ωφελήσει. «Δεν αναμένουμε να καταφέρει η Ελλάδα να έχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ για τις επόμενες δεκαετίες», ανέφερε η επιστολή Λαγκάρντ.
Έτσι η προτεινόμενη συμφωνία είναι μια η εναλλακτική λύση σε ένα έντιμο σχέδιο που για να είναι βιώσιμο θα πρέπει να περιλαμβάνει ελάφρυνση χρέους, κάτι που η Γερμανία και άλλοι δεν αποδέχονται. Για να είμαστε ξεκάθαροι, δεν τίθεται ζήτημα απαλλαγής της Ελλάδας. Το ελληνικό πρόβλημα δημιουργήθηκε με ελληνική υπαιτιότητα αλλά οι Έλληνες το πλήρωσαν με πτώση του βιοτικού τους επιπέδου.
Οι πιο ρεαλιστικοί στόχοι που προτείνει το ΔΝΤ, μεταξύ των οποίων και πλεόνασμα της τάξης του 1,5% του ΑΕΠ, δεν θα απαλλάξουν τη χώρα από τη λιτότητα. Ακόμα και ο χαμηλότερος αυτός στόχος δεν οδηγεί σε ελάφρυνση του χρέους. Ο μόνος τρόπος είναι μια πραγματική ελάφρυνση.
Για πολλούς μήνες οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, με ηγέτη τη Γερμανία, καθοδηγούμενες από την εσωτερική τους πολιτική αρνούνται την αναπόφευκτη πραγματικότητα. Η Ελλάδα σύντομα πρέπει να προχωρήσει σε πληρωμές. Όσο το ζήτημα παραμένει άλυτο ο κίνδυνος μιας ακόμα οικονομικής κρίσης υπάρχει ως προοπτική στην Ευρώπη. Το ΔΝΤ έχει δίκιο να λέει ως εδώ και μη παρέκει.
