Οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι αυτές που θα κρίνουν αν η δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος μπορεί να ολοκληρωθεί έως τις αρχές –ή έστω τα μέσα- Νοεμβρίου.
Παλιά προαπαιτούμενα που μετατέθηκαν (ορισμός διοικήσεων τραπεζών, κατάθεση μεσοπρόθεσμου προγράμματος) αλλά και δύσκολα νέα (εργασιακά, λειτουργία Υπερταμείου Αποκρατικοποιήσεων, ολοκλήρωση μεταβίβασης περιουσιακών του στοιχείων) συμπεριλαμβάνονται στις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας προκειμένου να ξεκινήσει και επισήμως η συζήτηση περί ρύθμισης του δημοσίου χρέους και συμμετοχής του ΔΝΤ σε νέο ελληνικό πρόγραμμα.
Οι πρώτες συναντήσεις θα είναι τεχνικού περιεχομένου και από τα μέσα της εβδομάδας αναμένεται να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις με τους επικεφαλής των θεσμών.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο τα προαπαιτούμενα της δεύτερης αξιολόγησης που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η ελληνική πλευρά. Με δεδομένη την πρόθεση της Κυβέρνησης να θέσει ταυτόχρονα το θέμα του χρέους, ξεκινά εμμέσως μία δεύτερη διαπραγμάτευση αναφορικά με τις προϋποθέσεις συμμετοχής του ΔΝΤ σε ελληνικό πρόγραμμα.
Οι απαιτήσεις του Ταμείου περιλαμβάνουν εκτός του σαφούς ορισμού του χάρτη ρύθμισης του ελληνικού χρέους νέα παρέμβαση στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό. Ταυτόχρονα, το Ταμείο αναμένεται να κρατήσει σκληρότερη στάση στα εργασιακά ζητήματα, σε σχέση με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Με νωπές ακόμη τις δηλώσεις του Βόλφγκανγκ Σόμπλε περί συζήτησης για το χρέος όχι νωρίτερα από το 2018 προκειμένου η Ελλάδα να μην υποχωρήσει στον τομέα των μεταρρυθμίσεων, είναι προφανές ότι ακόμα κι αν η ελληνική πλευρά –με σύμμαχο την Κομισιόν- φέρει τη συζήτηση νωρίτερα, αυτή θα περιλαμβάνει πολιτικά δύσκολα νέα προαπαιτούμενα. Παράλληλα, το ΔΝΤ δεν πρόκειται να ρισκάρει τη συμμετοχή του σε νέο ελληνικό πρόγραμμα αν δεν έχει διασφαλίσει και τη βιωσιμότητα του χρέους και τις μεταρρυθμίσεις σε συνταξιοδοτικό, φορολογικό και αποκρατικοποιήσεις.
Η εξίσωση είναι ιδιαίτερα δύσκολη και με τα σημερινά δεδομένα μάλλον αδύνατη να λυθεί, ειδικά αν προϋποθέτει νέα χρηματοδότηση από το ΔΝΤ. Και ο χρόνος πλέον είναι ιδιαίτερα πιεστικός. Πρωτίστως για την ελληνική πλευρά, και ακολούθως για αυτή των Ευρωπαίων εταίρων της χώρας.
Πηγή: athina984.gr
