Ενδοκυβερνητικές διαμάχες προκάλεσε η απομάκρυνση του υπουργού Οικονομικών Πράβιν Γκόρνταν, ενώ το ραντ έπεσε 5% , δεδομένου ότι ο Γκόρνταν εθεωρείτο αδιάφθορος.
Για τον πρόεδρο της Νότιας Αφρικής, Τζέικομπ Ζούμα, ο μεταμεσονύχτιος ανασχηματισμός της κυβέρνησής του έγινε για μια «ριζική, κοινωνικοοικονομική μεταρρύθμιση». «Απαράδεκτη» χαρακτήρισε την απόφαση ο αντιπρόεδρος της χώρας, Σύριλ Ραμαφόσα, ο οποίος ωστόσο διεμήνυσε πως δεν σκοπεύει να παραιτηθεί.
Ο Πράβιν Γκόρνταν, που ήταν υπουργός Οικονομικών από το 2009- 2014, ανέλαβε για δεύτερη θητεία το υπουργείο το 2015. Φέρεται να αντιστεκόταν στις εκκλήσεις του προέδρου Ζούμα για αύξηση των κυβερνητικών δαπανών. Σύμφωνα με νοτιοαφρικανικά μέσα ενημέρωσης, ο Ζούμα απομάκρυνε τον υπουργό γιατί έκθεση των υπηρεσιών πληροφοριών τον κατηγορούσε πως συνεργαζόταν με ξένους για να υπονομεύσει την κυβέρνηση.
Πολιτικά κίνητρα κατήγγειλε ο υπουργός
Αποχωρώντας από τον υπουργείο, μαζί με τον υφυπουργό του που επίσης απομακρύνθηκε, ο Γκόρνταν διέψευσε τις εικασίες πως είχε πρόσφατα στο Λονδίνο συναντήσεις υπονόμευσης του προέδρου. «Οι ψυχές μας δεν πωλούνται», τόνισε, ενώ θεωρεί πως οι κατηγορίες σε βάρος του έχουν πολιτικό κίνητρο. Στις αρχές της εβδομάδας ο Ζούμα ανακάλεσε τον Γκόρνταν από το Λονδίνο, όπου είχε επαφές για επενδύσεις. Στην κηδεία του ιστορικού στελέχους του ANC, Άχμεντ Κατράντα, ο Γκόρνταν καταχειροκροτήθηκε, ενώ ο Ζούμα δεν παρέστη, μετά από αίτημα της οικογένειας.
Ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ANC, Τζάκσον Μθέμπου, δήλωσε ότι ο Γκόρνταν και ο υφυπουργός του, Μκεμπίσι Τζόνας, είχαν ακεραιότητα και ήταν αδιάφθοροι. Ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος του Κέιπ Τάουν, Τάμπο Μακγκόμπα, είπε πως οι απομακρύνσεις, συνιστούν «επίθεση στους φτωχούς της Νότιας Αφρικής». Αντιθέτως, ο ηγέτης της Ένωσης Νέων του ANC, Κόλιν Μέιν, εξήρε τον ανασχηματισμό και χαρακτήρισε το νέο υπουργό Οικονομικών, «πεπειραμένο και έξυπνο».
Αναλυτής του BBC αναφέρει πως η πτώση του ραντ, θα επιτείνει την πίεση στο μέσο πολίτη της χώρας, καθώς θα ακριβύνουν καύσιμα και ορισμένα τρόφιμα. Έχοντας αμαυρωμένη φήμη, η χώρα ίσως κριθεί αρνητικά από διεθνείς οίκους στην αξιολόγηση του Ιουνίου.
ANC : Άσχημη εξέλιξη για το ιστορικό κόμμα
Θλιβερές είναι οι εξελίξεις για το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ANC), απελευθερωτικό κίνημα που ανέλαβε την εξουσία το 1994. Με αφορμή τις εξελίξεις, το Γαλλικό Πρακτορείο θυμίζει ορόσημα της πορείας του ιστορικού κόμματος.
Η αρχή του τοποθετείται στο 1912, όταν ιδρύθηκε ως SANNC, από επιφανείς μαύρους, δύο χρόνια από την ίδρυση της Ένωσης Νοτίου Αφρικής από Βρετανούς και απογόνους Ολλανδών εποίκων, στην οποία προστατεύονταν μόνο τα δικαιώματα των λευκών.
Το 1923 μετονομάζεται σε ANC αλλά παραμένει σχετικά αδρανές.
Μέχρι το 1943, που οι Όλιβερ Τάμπο, Νέλσον Μαντέλα και Γουώλτερ Σισούλου ιδρύουν την ένωση νέων του, ANCYL. Αργότερα, ο Μαντέλα έγραφε πως υπήρχε η αίσθηση πως η παλιά ηγεσία του αποτελούνταν από «κουρασμένους, μη μαχητικούς, προνομιούχους Αφρικανούς της ελίτ, που ενδιαφέρονταν να προστατεύσουν τα δικά τους δικαιώματα, παρά αυτά των μαζών».
Το 1948 το Εθνικό Κόμμα κερδίζει τις εκλογές και εισάγει το απαρτχάιντ. Το ANCYL ξεκινά απεργίες, μποϋκοτάζ και εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής.
Το 1952 το ANC οργανώνει την πρώτη εκστρατεία ανυπακοής και δεκάδες χιλιάδες μαύροι παραβιάζουν την απαγόρευση κυκλοφορίας, καίνε τα διαβατήρια εσωτερικού και μπαίνουν σε περιοχές που είχαν οριστεί μόνο για λευκούς, διακινδυνεύοντας να φυλακιστούν.
Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία δολοφονεί 69 άτομα στο Σάρπβιλ. Μετά τη σφαγή του Σάρπβιλ, όπως έμεινε στην ιστορία, εν μέσω κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, το ANC κηρύσσεται παράνομο.
Το 1961 τα μέλη του δρουν στην παρανομία και εγκαταλείπουν τις μη βίαιες διαμαρτυρίες. Ο Μαντέλα ιδρύει το στρατιωτικό σκέλος του ANC, Umkhonto we Sizwe και εξαπολύει επιθέσεις.
Μεταξύ 1962-63 συλλαμβάνονται οι Μαντέλα, Σισούλου και άλλα στελέχη και καταδικάζονται σε ισόβια. Το κίνημα συνεχίζει τον αγώνα από την εξορία, στο Λονδίνο, το Νταρ Ες Σαλάμ και τη Λουσάκα και συμμαχεί με το σοβιετικό μπλοκ.
Στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 οι αρχές της Νοτίου Αφρικής κηρύσσουν κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για να καταστείλουν εξεγέρσεις σε παραγκουπόλεις μαύρων, αλλά η κυβέρνηση αρχίζει μυστικές συνομιλίες με το ANC, αφού έχει υποστεί διεθνείς κυρώσεις για το απαρτχάιντ.
Το 1990 ο πρόεδρος της χώρας, Φρέντερικ ντε Κλερκ νομιμοποιεί το ANC και άλλες ομάδες και απελευθερώνονται ο Μαντέλα και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι. Τον επόμενο χρόνο, ο Μαντέλα αναλαμβάνει την προεδρία του ANC. Αρχίζουν συνομιλίες για τη μετάβαση στη δημοκρατία και το κοινοβούλιο καταργεί όσους νόμους του απαρτχάιντ παρέμεναν.
Στις 27 Απριλίου του 1994 το ANC κερδίζει τις πρώτες πολύ-φυλετικές εκλογές με 62,6% και ο Μαντέλα γίνεται ο πρώτος μαύρος πρόεδρος.
Το 1999 διαδέχεται τον Μαντέλα ο Τάμπο Μπέκι, αλλά οι δύο θητείες του αμαυρώνονται από κατηγορίες για κατάχρηση εξουσίας και για την εξοργιστική άρνησή του για τους τρόπους μετάδοσης του AIDS. Το ANC ανακαλεί τον Μπέκι το Σεπτέμβριο του
2008, πριν το τέλος της δεύτερης θητείας του. Πρόεδρος μετά τις εκλογές που τις κερδίζει το ANC με 65,9%, αναλαμβάνει ο Τζέικομπ Ζούμα, μετά την αθώωσή του για κατηγορίες που αφορούσαν διαφθορά και βιασμό.
Το 2014 το ANC υφίσταται μεγάλη ήττα σε δημοτικές εκλογές, όπου πήρε λιγότερο από 54% και έχασε την απόλυτη πλειοψηφία σε πέντε από τις έξι μεγαλύτερες μητροπολιτικές περιοχές. Τον Ιανουάριο του 2017, εν μέσω καταγγελιών σε βάρος του για διαφθορά, δηλώνει πως στην ηγεσία του ANC πρέπει να τεθεί, γυναίκα. Αυτό θεωρήθηκε σαφής υποστήριξη στην πρώην σύζυγό του, Νκοσαζάνα Ντλάμινι –Ζούμα. Στις 31 Μαρτίου, ο ανασχηματισμός που ανακοινώνει, προκαλεί εχθρότητα μεταξύ σημαντικών στελεχών του ANC.
