Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Ούτε η ομολογία των μπολσεβίκων για σφαγή της μεσαίας τάξης. Ούτε η “γαργάρα” για την πλουτοκρατία. Εξήγηση υπάρχει.
Και η εξήγηση έχει, κατά την άποψή μου, δύο σκέλη. Το ένα συνδέεται με τα απόνερα από το προσκύνημα του Αλέξη Τσίπρα στον Τραμπ, μοναδικό κέρδος της οποίας ήταν η
αναμνηστική φωτογραφία με τον πλανητάρχη. Τίποτε άλλο. Τα “σαλιαρίσματα” για το χρέος και την παρέμβαση του Τραμπ στο ΔΝΤ είναι αμερικανιές… άνευ σημασίας. Στα λεφτά του ΔΝΤ κάνει κουμάντο μόνο το ΔΝΤ. Κανείς άλλος.
Το άλλο σκέλος έχει να κάνει με την αριστερή μουτσούνα που θα φορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την τρίτη αξιολόγηση, τον Ιανουάριο του 2018, για να βγάλει πάλι στους δρόμους τις ντουντούκες και το 4% να παριστάνει τους επαναστάτες ενόψει εκλογών.
Και η “γαργάρα” με την παράληψη αναφοράς στην πλουτοκρατία έχει τη δική της σκοπιμότητα. Οι κρατικοδίαιτοι και η (έστω και μικρή αριθμητικά) εγχώρια ολιγαρχία… είναι χρήσιμη στον Τσίπρα για να δίνει δουλειές και να τις περνάει, στους ιθαγενείς, ως παραμύθια για επενδύσεις.
Ας ρίξουμε μια πιο αναλυτική ματιά στα γεγονότα.
Μία εβδομάδα από την αναμνηστική φωτογραφία με τον Τσίπρα (το μοναδικό μας κέρδος) μπαίνει εμπρός… το “ξέπλυμα” του προσκυνήματος του ΣΥΡΙΖΑ στον καπιταλισμό οργανώνοντας το “μνημόσυνο” στη Μακρόνησο.
Η “εκδρομή” όμως ήταν μόνο για τσίπουρα… Απέτυχε και αποδείχθηκε “σούπα” και ανίκανη να σκουπίσει τα απόνερα της Αμερικής.
Προφανέστατα αυτός ήταν και ο λόγος που, μέσα σε μία εβδομάδα, επιστρατεύθηκαν οι “53” κομπάρσοι του θιάσου ΣΥΡΙΖΑ, σε έκτακτους ρόλους, μέσα σε σύγχυση κομματικών διαρροών ότι ο Τσίπρας ετοιμάζει (για τον Ιανουάριο του 2018) ευρύ ανασχηματισμό και όποιον πάρει η μπάλα…
Μπροστά στο όραμα της καρέκλας σε υπουργείο και μάλιστα στη μακρά προεκλογική περίοδο του 2018, οι “53” του λίγο απ΄ όλα… (που μετατρέπονται όποτε θέλεις σε “Ναι σε όλα”) κάνουν το άσπρο μαύρο…
Βγάζουν, την περασμένη Δευτέρα ανακοίνωση (δήθεν επαναφοράς του Αλέξη Τσίπρα στην τάξη) στην οποία, (μεταξύ άλλων ακαταλαβίστικων αριστερών) τι μας λένε, οι θεομπαίχτες για το παγκόσμιας προβολής αγκάλιασμα του Τραμπ-Τσίπρα. Το επαναλαμβάνουμε για να γελάστε με την καρδιά σας.
“Σχετικά με την επίσκεψη της κυβέρνησης στις ΗΠΑ, πέρα από το γεγονός ότι δεν έγινε καμία συζήτηση στην Πολιτική Γραμματεία οι 53 θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβανόμενος την ανάγκη διπλωματικών επαφών στο πλαίσιο μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, οφείλει να στηρίζει τα κοινωνικά κινήματα, που δίνουν μάχες ενάντια στην αντιλαϊκή, φιλοπολεμική, ξενοφοβική, σεξιστική και επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ.”
Θέατρο μπουλουκιού της κακιάς ώρας με περιτύλιγμα την γνωστή αριστερή αναίδεια.
Προσέξτε. Ο Τραμπ υποχρέωσε τον Τσίπρα (στη συνέντευξη Τύπου στον Λευκό Οίκο) να καταπιεί… (με αριστερές κουτοπονηριές) τις δηλώσεις του “…να μην μας βρει και αυτό το κακό με την εκλογή Τραμπ”.
Αλλά όταν ο Τσίπρας επιστρέφει στην Αθήνα βάζει τον Φίλη και τη γνωστή παρέα… να “ξινιστούν” για τα F16.
Ταυτόχρονα κλείνει το μάτι και στον Τσακαλώτο για τον ανασχηματισμό εξασφαλίζοντας την παραπάνω μπουρδολογία από τους “53” του λίγο απ΄ όλα…
Τι σημαίνει το κλείσιμο του ματιού στον Τσακαλώτο; Το αυτονόητο. Ότι (παρά την επιμονή των κορυφαίων του) δεν θα τον αλλάξει όχι μόνο επειδή βάζει τους “53” του λίγο απ’ όλα… να κλαίνε, όποτε το χρειάζεται και όποτε του το ζητάει. Αλλά και γιατί ο Τσακαλώτος αποδείχθηκε περισσότερο χρήσιμος στους δανειστές ακόμη και από τον ίδιο τον Τσίπρα.
Έτσι η μόνη υπολογίσιμη καρέκλα που (θεωρητικά και μόνο θεωρητικά) μπορεί να τρίζει, στο υπουργείο Οικονομικών, είναι του συντρόφου Χουλιαράκη, για να φανεί και κάποια συζητήσιμη αλλαγή, ώστε το ανακάτεμα της τράπουλας να έχει αξία. Οι άλλοι οικονομικοί υπουργοί που θα φύγουν έχουν ασήμαντους ρόλους.
Ο Χουλιαράκης όμως αντέδρασε. Έκανε, ως “σύντροφος καπετάνιος”, το χρέος του στα γεγονότα και στις δύσκολες ώρες που περνάει ο ΣΥΡΙΖΑ (δένοντας βέβαια και την καρέκλα του).
Πήρε στην πλάτη του τη γενοκτονία της μεσαίας τάξης μήπως και βοηθήσει να γυρίσουν αλλού τα απόνερα του Τραμπ. Η συγχορδία Τσακαλώτου δεν αξιολογείται. Το πιθανότερο είναι πως έγινε μέσα στην τρελή χαρά του για την παραμονή του στην κυβέρνηση.
Συνεπώς για την καρέκλα ρε γαμώτο… συμβαίνουν όσα συμβαίνουν από χθες. Περαστικά μας.
πηγη: gianniotis
