Με άλλα λόγια, ο κίνδυνος να κολλήσει κάποιος επικίνδυνη γρίπη και ίσως να πεθάνει εξαιτίας της, εξαρτάται και από το έτος που γεννήθηκε. Αυτό εξηγεί εν μέρει γιατί ο ιός Η5Ν1 πλήττει κυρίως παιδιά και νέους ενηλίκους, ενώ από τον Η7Ν9 πάσχουν κυρίως πιο μεγάλης ηλικίας άτομα.
Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Αριζόνα και της Καλιφόρνια-Λος Αντζελες (UCLA), με επικεφαλής τον εξελικτικό βιολόγο Μάικλ Γουορομπέι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», ανέλυσαν κάθε γνωστή περίπτωση σοβαρής ασθένειας με εισαγωγή στο νοσοκομείο ή θανάτου λόγω της γρίπης από τους ιούς H5N1 και Η7Ν9 (συνολικά πάνω από 1.400 άνθρωποι).
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ανάλογα με το διαφορετικό στέλεχος της γρίπης που ένας άνθρωπος είχε κολλήσει για πρώτη φορά στη ζωή του, πράγμα που έχει να κάνει με το πότε γεννήθηκε, καθορίζεται το αν και πόσο προστατευμένος θα είναι από μελλοντικά στελέχη της γρίπης.
Αυτό το «ανοσολογικό αποτύπωμα» φαίνεται να εξαρτάται καθοριστικά από την πρώτη έκθεση ενός ανθρώπου στον ιό της γρίπης και δύσκολα αλλάζει αργότερα στη ζωή του.
Μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες πίστευαν ότι η προηγούμενη έκθεση ενός ανθρώπου σε κάποιον ιό γρίπης παρείχε μικρή έως καθόλου ανοσολογική προστασία έναντι μελλοντικών ιών της γρίπης που έχουν προέλευση από ζώα ή πουλιά.
Η νέα μελέτη δείχνει ότι όσοι γεννήθηκαν πριν το 1968 και ως μικρά παιδιά είχαν εκτεθεί στη γρίπη Η1 ή Η2, σπάνια κολλάνε τη νεότερη γρίπη Η5Ν1, αλλά συχνά πεθαίνουν από τη γρίπη Η7Ν9.
Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με τους νεότερους ανθρώπους, που γεννήθηκαν μετά τη δεκαετία το 1968 και είχαν εκτεθεί ως παιδιά στη γρίπη Η3, οι οποίοι είναι σήμερα προστατευμένοι από τη γρίπη Η7Ν9, αλλά αρρωσταίνουν σοβαρά και μπορεί να πεθάνουν από τη γρίπη Η5Ν1.
Η μελέτη εκτιμά ότι υπάρχει προστασία της τάξης του 75% έναντι της πιθανότητας να αρρωστήσει κανείς σοβαρά από γρίπη και 80% έναντι ενός πιθανού θανάτου λόγω γρίπης, αν ο ασθενής ως παιδί είχε εκτεθεί σε έναν ιό γρίπης που ταιριάζει με τον τωρινό.
Οι ερευνητές εξέφρασαν την ανησυχία ότι ένα μελλοντικό καθολικό εμβόλιο γρίπης μπορεί να μην είναι σε θέση να ανατρέψει το «ανοσολογικό αποτύπωμα» των ανθρώπων, άρα θα έχει εκ των πραγμάτων μειωμένη αποτελεσματικότητα.
Οι ιοί της γρίπης χωρίζονται σε δύο ευρείες ομάδες. Η πρώτη περιλαμβάνει τους υποτύπους Η1, Η2 και Η5, ενώ η δεύτερη τους υποτύπους Η3 και Η7.
Τα στελέχη Η5Ν1 και Η7Ν9 έχουν το καθένα μολύνει σοβαρά περισσότερους από 700 ανθρώπους, κυρίως στην Ασία και στη Μέση Ανατολή. Αποτελούν μεγάλη πηγή ανησυχίας για το μέλλον, καθώς όχι μόνο μπορούν να μεταδοθούν από τα ζώα στους ανθρώπους, αλλά επίσης έχουν δείξει μια -προς το παρόν περιορισμένη- ικανότητα να μεταδοθούν από άνθρωπο σε άνθρωπο, συνεπώς μπορεί μελλοντικά να πυροδοτήσουν κάποια πανδημία.
Το έτος 1968, που φαίνεται να αποτελεί το χρονικό όριο ανάμεσα στα δύο διαφορετικά ανοσολογικά αποτυπώματα για τα στελέχη Η5N1 και Η7Ν9, είναι το έτος που υπήρξε η λεγόμενη πανδημία του Χονγκ Κονγκ. Αυτή «διέγραψε» τους ιούς που ανήκαν σε μια διαφορετική γενετική ομάδα και είχαν κυριαρχήσει στα περιστατικά εποχικής γρίπης επί μισό αιώνα προηγουμένως.
