Η μεγάλη αρετή της διακρίσεως πρόκειται για θεοδώρητο και θεοχαρίτωτο χάρισμα. Όσοι το έχουν δεν φλυαρούν, δεν ενθουσιάζονται εύκολα, δεν απογοητεύονται ποτέ.
Ο διακριτικός ποιμένας παραδειγματίζει, ειρηνοποιεί, ανέχεται και υπομένει, σηκώνει όσους πέφτουν, θεραπεύει τους νοσούντες, εμπνέει την αρετή.
Γνωρίζει τι θα πει, πότε θα το πει, γιατί θα το πει, τι δεν θα πει.
Προσπαθεί να διεγείρει την κάθε ψυχή δίχως να θέτει δυσβάστακτα φορτία στους ώμους των αδυνάτων.Βοηθά περισσότερο με το σεμνό του παράδειγμα.
Μερικοί νομίζουν ότι πρέπει πάντοτε να είναι σοβαροφανείς εντελώς τυπικοί και σκληρά ψυχροί.
Το γλυκό χαμόγελο, το μετρημένο χιούμορ, η ζεστή ματιά, ο ιλαρός λόγος και η ευπροσηγορία βοηθούν πολύ.
Η διάκριση προσφέρει ειρήνη, χαρά, φως. Δεν συμβιβάζεται με υπερβολικούς φανατισμούς, ένοχες σιωπές, φοβικές οπισθοχωρήσεις, δειλές καθυστερήσεις, με το μη βιωμένο παράδειγμα.
Ορισμένοι θεωρούν ότι η πνευματική αγωγή συνίσταται στην έκδοση εύκολων και άμοχθων συνταγών.
Έχουν μια αρκετή σφαλερή εντύπωση ότι η πνευματική καθοδήγηση έγκειται σε μια άμεση μαγική λύση.
Θέλουν να λυθούν όλα αμέσως, δίχως κανένα προσωπικό κόστος και δική τους αλλαγή. Θα πρέπει να ακολουθούμε τη μέση οδό. Να οδεύουμε προς την τελειότητα με επίμονο αγώνα.
Με την καταπίεση δεν έχουμε αίσια αποτελέσματα. Στους καιρούς μας δυστυχώς επικρατεί η νευρικότητα, η επιπολαιότητα, η προχειρότητα και η ρηχότητα.
Έτσι δεν υπάρχει χρόνος για μελέτη, περισυλλογή και αγωνιστικές αποφάσεις.
Η απουσία της διακρίσεως είναι φανερή. Η ζωή των ανθρώπων είναι ανεξέλεγκτη.
