Την ερωτεύθηκε ο βασιλιάς της Αγγλίας και η βασίλισσα για να σώσει τον θρόνο, την έστειλε στις Ινδίες !
Στο λιμάνι του Πειραιά, στα μέσα Μαρτίου 1896, δένει το πλοίο «Μαδαγασκάρη» και μέλη της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής υποδέχονται, την Ολυμπιακή Ομάδα της Γαλλίας, που ήλθε για να πάρει μέρος στους Αγώνες της Αθήνας. Τις σκάλες του πλοίου κατεβαίνει μόνη, μια πανέμορφη γυναίκα και οι ματιές όλων πέφτουν πάνω της. Είναι η Καίτη Χατζοπούλου που επιστρέφει στην Αθήνα, μετά τον αποτυχημένο γάμο της, με τον πλούσιο ομογενή έμπορο στη Μασσαλία Γεώργιο Μαύρο. Τον εγκατέλειψε, γιατί… έπληττε κοντά του!
Στην Αθήνα η Καίτη, σαγήνεψε –άθελά της- τον Άγγλο διπλωμάτη Εδουάρδο Λω και την παντρεύτηκε. Έμεναν στο μέγαρο της οδού Πανεπιστημίου και Εδουάρδου Λω γωνία, με τα 20 δωμάτια, ταβάνια ύψους 8 μέτρων και το πρώτο που χρησιμοποίησε καλοριφέρ και ανελκυστήρα!
Στο σαλόνι του μεγάρου, η Καίτη έδωσε αποχαιρετιστήρια δεξίωση με καλεσμένο τον διάδοχο Κωνσταντίνο. Λίγες μέρες μετά, έφυγαν για το Λονδίνο για να αναλάβει ο σύζυγός της υπουργικά καθήκοντα.
Στο Λονδίνο, σε μια δεξίωση στο Μπάκιγχαμ, ο βασιλιάς Εδουάρδος Z΄ την είδε, σαγηνεύτηκε από την αστραφτερή ομορφιά της και την ερωτεύτηκε παράφορα. Για να την βλέπει πιο συχνά, πύκνωσε τις δεξιώσεις. Ο… ερωτιάρης βασιλιάς, όπως έλεγαν, είχε εξωγαμιαίες σχέσεις με την πανέμορφη Αλίκη Κέπελ και την ηθοποιό Λίλυ Λάνγκτρυ.
Αλλά ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται. Η βασίλισσα Αλεξάνδρα, που απέκτησε μαζί του έξι παιδιά, ήταν γυναίκα που δεν ήθελε κουτσομπολιά και σκάνδαλα. Για να σώσει το θρόνο, έπιασε τον βασιλιά και του λέει: «Διώξε την Ελληνίδα πριν ρεζιλευτείς. Αν δεν μπορείς, θα βρω τον τρόπο εγώ».
Την άλλη μέρα η Αλεξάνδρα, υπαγόρευσε Βασιλικό Διάταγμα διορίζοντας το σύζυγο της σκανδαλιάρας Ελληνίδας «Αντιβασιλέα των Ινδιών» στέλνοντας την, για ν’ απαλλαγούν, όσο μακριά μπορούσε!
Στις Ινδίες η Καίτη, Λαίδη Λω πλέον, έμαθε την τοπική διάλεκτο, έκανε αγαθοεργίες, πληγώθηκε όμως από την απώλεια του σωματοφύλακά της Μιλτιάδη Γούσκου, ολυμπιονίκη του 1896 στη σφαιροβολία. Τον τσίμπησε κόμπρα και πέθανε!
Όταν γύρισαν στην Αθήνα, ο Εδουάρδος πέθανε και η Λαίδη χήρεψε. Την καρδιά του την έβαλε σε ασημένια λήκυθο δίπλα στο παράσημο της περικνημίδας που του απένειμε ο βασιλιάς Εδουάρδος σε μια από τις δεξιώσεις του. Το παράσημο αρνήθηκε η Λαίδη να το επιστρέψει μετά θάνατον στην πρεσβεία, ως όφειλε και τσακώθηκε γι αυτό με τον πρέσβη…
Η Καταδίκη σε θάνατο του αδελφού της αρχιστρατήγου Χατζανέστη την πλήγωσε βαθιά. Όταν οδηγείτο στο εκτελεστικό απόσπασμα εκλιπαρούσε τον στρατηγό Πάγκαλο να περιμένει λίγο μήπως μεσολαβήσει και τον σώσει η πρεσβεία της… Τον εκτέλεσαν !
Τρία χρόνια μετά, η 60χρονη και πολύ καλοστεκούμενη Λαίδη Λω παρέστη ως Αγγλίς υπήκοος, σε δεξίωση του Άγγλου αρχηγού της νεοσύστατης Αστυνομίας Πόλεων στην Αθήνα σερ Χαλινταίη. Εκεί είδε περιφερόμενο έναν ψηλό κι ευθυτενή αστυνόμο. Κάλεσε τον αρχηγό και τον ρώτησε: «Σερ, ποιος είναι αυτός ο ευσταλής νέος που μοιάζει τόσο του Ερμή;». Ο σερ Χαλινταίη σύστησε τον 33χρονο αστυνόμο Γεώργιο Πειρουνάκη στη Λαίδη. « Εσείς δεν είστε ο τροχαίος που σταματήσατε το αυτοκίνητο μου το πρωί στα Χαυτεία για τροχαία παράβαση;»
«Ω καλή μου Λαίδη, χίλια συγγνώμη, αλλά έπρεπε να κάνω το καθήκον μου…», είπε ο Αστυνόμος που την αναγνώρισε αμέσως και σ’ ένα δίμηνο παντρεύτηκαν! Για τον Πειρουνάκη άνοιξαν διάπλατα τα σαλόνια, και οι κρουνοί του χρήματος, αφού «έλαβε προγαμιαίαν προίκαν 3.000.000 δρχ. και πολλά ακίνητα!». Οι συνάδελφοί του που ζήλευαν, ευχόντουσαν μεταξύ τους: «Άντε και του χρόνου με (μυαλό) μία Λω!..»
Η Λαίδη πέθανε το 1940, πριν τον πόλεμο και ο Πειρουνάκης έγινε το 1943 υπουργός Εφοδιασμού στην κατοχική κυβέρνηση του Ιω. Ράλλη. Το 1945, η κομμουνιστική ΟΠΛΑ τον συνέλαβε ως δωσίλογο, τον οδήγησε στα Κρώρα (την Στεφάνη) Θηβών κι εκεί τον εκτέλεσε μαζί με τους στρατηγούς Γεώργιο Μπάκο και Αγαμέμνονα Μεταξά.
H Λαίδη Λω, ήταν μια πανέξυπνη, εκπάγλου καλλονής Ελληνίδα, που μιλούσε οκτώ γλώσσες! Ο παππούς της ήταν ιερολοχίτης και πολέμησε στο Δραγατσάνι. Ο πατέρας της διετέλεσε βουλευτής Νάξου και νομάρχης Αττικοβοιωτίας, ενώ ο αδελφός της Γεώργιος Χατζανέστης αρχιστράτηγος στον Μικρασιατικό Πόλεμο, εκτελέστηκε το 1922 στου Γουδή, ως υπεύθυνος της «μικρασιατικής καταστροφής».
