Ένα έγκλημα δι’ ασήμαντον(?) αφορμήν, ανήμερα των Χριστουγέννων του 1897, πριν από 125 χρόνια, αναστάτωσε, αλλά και κατατρομοκράτησε τους Αθηναίους, για την αγριότητα του, με την σφαγή τριών ανθρώπων στην οδό Λιοσίων από δύο κουτσαβάκια.
Στα 196 χρόνια από την απελευθέρωση της Ελλάδος, ήταν η μοναδική φορά που αμαυρώθηκε η άγια μέρα της γέννησης του θεανθρώπου.
Οι άγριες αιματηρές σκηνές, διαδραματίσθηκαν το απόγευμα των Χριστουγέννων και Αθηναίοι των δυτικών προαστίων έτρεξαν στον τόπο του εγκλήματος.
Τι έγινε λοιπόν και σόκαρε τους Αθηναίους η εγκληματική συμπεριφορά των δύο τραμπούκων, που είχαν εξαφανισθεί επί Μπαϊρακτάρη;
Μία ομάδα φίλων, μετέβη το μεσημέρι των Χριστουγέννων σε ταβέρνα στην οδό Λιοσίων στα Κάτω Πατήσια. Επικρατούσε λιακάδα και η παρέα, περπατώντας πήγε στα ταβερνάκι του Πήλιουρα, κάθισαν στο περιβόλι του, παρήγγειλαν διάφορα φαγητά, έφαγαν και ήπιαν άφθονο κρασί. Την παρέα αποτελούσαν οι Νικ. Λαμπρινόπουλος γραμματέας του υπουργείου Παιδείας, Διον. Καζάκος δικηγόρος, Κων. Δελάκης χρυσοχόος, η αδελφή του Ειρήνη Δελάκη, Γερ. Φερεντίνος (αρραβωνιαστικός της Ειρήνης), ένας μικρός υπηρέτης της Ειρήνης και ο δικηγόρος Γ. Καρράς. Στο τέλος πλήρωσαν και πήραν το δρόμο της επιστροφής στην πόλη.
Καθώς προχωρούσαν, διαπίστωσαν ότι τους ακολουθούσαν δύο τύποι, κουτσαβάκια, παράξενα ντυμένοι. Μόλις οι τύποι τους πλησίασαν, ο ένας εξ αυτών τους έσπρωξε προκλητικά για να ανοίξουν δρόμο να περάσουν και ο άλλος είπε κάτι αισχρό για την Ειρήνη στα Αρβανίτικα. Ένας από την παρέα που ήξερε Αρβανίτικα, του ζήτησε τον λόγο. Τα κουτσαβάκια όμως δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους. Ο ένας κούτσαβος, ο αισχρολόγος Μήτσος Καβαλάρης, ύβρισε και τον Φερεντίνο και τον χτύπησε με την μαγκούρα, επειδή διαμαρτυρήθηκε λέγοντας, «είναι ντροπή να πειράζετε τον κόσμο που συνοδεύει γυναίκες». Έσπευσε τότε ο Καρράς, όρμησε πάνω του, άρπαξε την μαγκούρα και άρχισε να τον κυνηγάει στα χωράφια.
Ο έτερος κούτσαβος, ο Κώστας Μαγουλάς από την Άνδρο, γεροδεμένος και τολμηρός, αφηνίασε, έβγαλε από την ζώνη του ένα τεράστιο μαχαίρι και άρχισε μ’ αυτό να χτυπά τα θύματα του. Χτύπησε πρώτα και τραυμάτισε στο χέρι τον Φερεντίνο και μετά όρμησε στον Δελάκη γιατί υπερασπίστηκε την αδελφή του και του κάρφωσε το μαχαίρι στο στήθος και μετά χτύπησε με μίσος τους Καζάκο και Λαμπρινόπουλο.
Η Ειρήνη έτρεχε στα χωράφια ουρλιάζοντας, ενώ αιμόφυρτος έτρεξε κοντά της ο Φερεντίνος. Οι άλλοι τρεις της παρέας ήταν πεσμένοι, ακίνητοι, σε μικρή απόσταση ο ένας από τον άλλο, γεμάτοι αίματα. Τότε επέστρεψε κοντά στα θύματα ο Καρράς, ενώ οι δυο μαχαιροβγάλτες κούτσαβοι, διέφυγαν στα χωράφια κι εξαφανίστηκαν. Οι διασωθέντες άρχισαν να τρέχουν και να φωνάζουν βοήθεια. Έντρομοι οι περίοικοι βγήκαν από τα σπίτια τους, άλλοι έσπευσαν να ειδοποιήσουν την Αστυνομία, άλλοι να χτυπούν τις καμπάνες στις εκκλησιές και πολλοί κατέφθασαν στον τόπο της σφαγής… Μέσα σε λίγη ώρα το κακό μαντάτο μαθεύτηκε σ’ όλη την Αθήνα.
Οι σοροί των νεκρών, κόσκινο από την μαχαιριές, πάνω σε μια σούστα (κάρο) μεταφέρθηκαν στο νεκροτομείο και καθώς περνούσε στους δρόμους, προκαλούσε με την θέα την φρίκη των πολιτών, που ζητούσαν τη σύλληψη και τιμωρία των δραστών, ενώ οι αστυνόμοι Σκοτίδας και Τσολάκος άρχισαν να τους αναζητούν.
Ο Κώστας Μαγουλάς κατέφυγε στο σπίτι της αδελφής του στον Άγιο Παύλο (Σταθμό Λαρίσης), λέγοντας « με χτύπησαν κάποιοι λιμοκοντόροι». Την επομένη σε φαρμακείο έδεσαν τα τραύματα του και μετά εξαφανίστηκε. Ο αστυνόμος Τσολάκος πήγε στο σπίτι της αδελφής του, αλλά εκείνη τον κάλυψε με ψέματα. Τότε ο αστυνόμος πήρε παράμερα τον 8χρονο γιο της, τον ξεγέλασε με ένα 20λεπτο και του έκανε αποκαλύψεις. Λίγο αργότερα τον βρήκε στο σπίτι μιας υπηρέτριας, στην οδό Κηφισίας… Η σύλληψη του Μήτσου Καβαλάρη άργησε γιατί τον αναζητούσαν στο Περιστέρι και τελικά τον βρήκαν στο σπίτι του γαμπρού του στον Αη Γιάννη του Ρέντη.
Η κηδεία των θυμάτων έγινε από τον Μητροπολιτικό ναό των Αθηνών, χοροστατούντος του αρχιεπισκόπου Χαλκίδος Δεπάστα και τα φέρετρα έως το Α΄ Νεκροταφείο, συνόδευαν χιλιάδες Αθηναίοι… Η Ειρήνη Δελάκη έπαθε νευρική κρίση, εστάλη άρρωστη βαριά στο Παρίσι για νοσηλεία, ενώ τον Μάιο του 1898, οι δράστες καταδικάστηκαν, σε 20 χρόνια φυλακή ο Μαγουλάς και 8 ο Καβαλάρης.
