Απ’ την μιά μεριά αναζητούν την “επιείκεια” και την συμπαράσταση της κοινωνίας για τα δικά τους θιγόμενα συμφέροντα, με μπαράζ ανακοινώσεων τύπου διαφήμισης, όπου διασύρουν (και δικαίως) την κυβέρνηση, και απ’ την άλλη, εξακολουθούν να παίζουν το παιχνίδι των μνημονίων υποστηρίζοντας έμμεσα την κυβέρνηση στην προσπάθειά της αποπροσανατολισμού του λαού από τα καυτά προβλήματα που τον γονατίζουν.
Ποιόν στ’ αλήθεια απασχολεί ποιά περουκίνια παρακολουθούσαν τάχα έναν τυχάρπαστο Παππάρα με δικτατορίστικη ιδιοσυγκρασία, που είδε φως και μπήκε στην εξουσία, και έκτοτε το παίζει υπουργός και προστάτης της ενημέρωσης(!) των πολιτών;
Τα ίδια αυτά περουκίνια σε άλλη στιγμή της συγκλονιστικής καριέρας τους, μπορεί με την ίδια αίσθηση αισθητικής, ηθικής και αξιοπρέπειας να παρακολουθούσαν εσάς, τον διπλανό σας, το blog, και όποιον άλλον τους διέταζαν τ’ αφεντικά, την εποχή μάλιστα που οι σχέσεις αφεντικών-κυβέρνησης και προς χάρη των μνημονίων και των τοκογλύφων ήταν αγαθότατες.
Εκείνον, ύστερα, τον έρμο και αποθανόντα αξιοπρεπέστατα δημοσιογράφο Αλέξανδρο Βέλλιο, γιατί δεν τον αφήνουν στην ησυχία του; Πόσο ανήθικη μπορεί να είναι μία εξουσία και μία δικαιοσύνη, που για να αποσπάσουν την προσοχή του κοσμάκη, για να κερδίσουν οι εξουσιαστές λίγες μέρες αποπροσανατολισμού της κοινωνίας, ψάχνουν να διυλήσουν των κώνωπα, για το αν ήταν “υποβοηθούμενη” ή όχι ευθανασία, και διατάζοντας εκταφή, δείχνοντας έτσι έμπρακτα πως δεν έχουν ιερό και όσιο, και πως εκτός απ’ τους ζωντανούς δεν σέβονται ούτε τους πεθαμένους.
Αυτά, και άλλα παρόμοια που πλασάρονται σαν ειδήσεις πρώτης σελίδας, είναι που καίνε την κοινωνία σήμερα;
Αν διερευνηθούν και λυθούν δηλαδή αυτά, θα αναπνεύσει η διαλυμένη, κατατεμαχισμένη, και απλωμένη πάνω στον πάγκο του δωσιλόγου, κοινωνία;
Θα πάρει το ΕΚΑΣ ή το “ισοδύναμό” του πίσω (πού είσαι λελέ με το μαντηλάκι;) ο δικαιούχος;
Θα σταματήσει η αλητεία του ΕΝΦΙΑ; Θα ξανανοίξουν τα μαγαζιά που κλείσανε;
Θα αναστηθούν αυτοί που αυτοκτόνησαν, δηλαδή αυτοί που δολοφονήθηκαν απ’ τα μνημόνια και τους προδότες πολιτικούς;
Εδώ φαίνεται σαφέστατα πως εξουσία και ΜΜΕ στην Ελλάδα της δεύτερης γερμανικής Κατοχής, είναι όψεις του ίδιου νομίσματος.
Για δικά τους και μόνο συμφέροντα διαφωνούν και σκυλοτρώγονται, μην αφήνοντας όμως παράλληλα και το “καθήκον” τους, που δεν είναι άλλο από την καταδυνάστευση και καταστολή του λαού προς όφελος της τοκογλυφικής “Ένωσης”, και δικό τους βεβαίως-βεβαίως.
Ίδιοι είναι, αμετανόητοι, και με τον ίδιο τρόπο πρέπει να αντιμετωπιστούν, όταν έρθει η ώρα. Εκείνοι παλεύουν για να μην έρθει αυτή η ώρα ποτέ. Εμείς;..
πηγη:mandatoforos
