Τα ερείπια ενός χωριού στην Ινδία, του Κουλντάρα (Kuldhara), θυμίζουν έναν άλυτο γρίφο, που έχει δημιουργήσει πλήθος από θεωρίες επί δύο αιώνες.
Το χωριό χτίστηκε γύρω στον 13ο αιώνα και εγκαταλείφθηκε ξαφνικά μια νύχτα στις αρχές του 19ου αιώνα. Κανείς δεν ξέρει γιατί ακριβώς, αλλά μερικές θεωρίες έχουν προκύψει σε μια προσπάθεια να βρεθεί κάποια εξήγηση.
Το Κουλντάρα που κάποτε ήταν ένα ακμάζον χωριό, βρίσκεται περίπου 15 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης Τζαϊσαλμέρ στο Ρατζαστάν. Στην ουσία, ήταν το κέντρο από 84 χωριά της περιοχής.
Οι κάτοικοι του είχαν καταφέρει να καλλιεργούν στις σκληρές, ξηρές συνθήκες της ερήμου Ταρ, ενώ χρησιμοποίησαν τις εμπορικές τους δεξιότητες για να βοηθήσουν την κοινότητα να ευημερήσει, να επεκταθεί και να ζήσει για σχεδόν έξι αιώνες.
Όμως, μια νύχτα το 1825, οι κάτοικοι του χωριού απλώς εξαφανίστηκαν, παίρνοντας μαζί τους μόνο αυτά που μπορούσαν να μεταφέρουν στην πλάτη τους.
Γιατί λοιπόν μια ευημερούσα κοινότητα εξαφανίστηκε από τη μια μέρα στην άλλη;
Μια θεωρία υποστηρίζει ότι η μείωση του πόσιμου νερού, ανάγκασε τους χωρικούς να αναζητήσουν νέους πόρους αλλού. Αλλά δεν υπάρχει καμία εξήγηση γιατί αυτό θα έπρεπε να γίνει νύχτα;
Κάποια άλλη θεωρία λέει πως εισβολείς είχαν δηλητηριάσει τα πηγάδια και ανάγκασαν τους κατοίκους να φύγουν βιαστικά, αναζητώντας νέο τόπο για να ζήσουν.
Μια άλλη άποψη, η οποία είναι η πιο ευρέως αποδεκτή, αναφέρει ότι η ευρύτερη κοινότητα έφυγε για να αποφύγει την καταπίεση από έναν αδίστακτο και άδικο τοπικό άρχοντα, ο οποίος συγκέντρωνε μεγάλα ποσά από τους κατοίκους με τη μορφή βαρέων φόρων.
Μάλιστα, έβαλε στο μάτι την κόρη του αρχηγού του χωριού, προειδοποιώντας πως θα έβαζε πιο υψηλούς φόρους αν δεν γινόταν ο γάμος. Και για να γίνει δεκτό το αίτημα του, έδωσε διορία 24 ωρών.
Η κοπέλα δεν ήθελε να τον παντρευτεί και όλοι οι κάτοικοι, από πίστη και σεβασμό προς τον φίλο τους, τον αρχηγό και πατέρα της κοπέλας, αποφάσισαν να φύγουν νύχτα, όλοι μαζί, αφήνοντας πίσω τους όσα είχαν κάνει επί έξι αιώνες.
Ωστόσο, πριν την αναχώρησή τους, έδωσαν μια κατάρα σε ολόκληρη την περιοχή, που απαγόρευε σε οποιονδήποτε να κατοικήσει και πάλι στο έδαφός της. Όποιος αψηφούσε την κατάρα, θα πέθαινε. Έτσι, κανείς δεν τόλμησε να πάει να μείνει σε αυτόν τον τόπο.
Σήμερα, κάποιοι αναγνωρίζουν στα ερείπια ένα στοιχείο που παραπέμπει σε παραφυσική δραστηριότητα, η οποία προσελκύει τους περιστασιακούς τουρίστες, παρόλο που κανείς δεν έχει ζήσει επισήμως εκεί πάνω από 200 χρόνια.
Τα τείχη των πύργων από ψαμμίτη και τα σπίτια από τούβλα εξακολουθούν να βρίσκονται σήμερα στη θέση τους, συμπεριλαμβανομένου ενός ναού που υπάρχει στο κέντρο των ερειπίων.
Στα ανατολικά βρίσκεται η αποξηραμένη κοιλάδα του ποταμού Κακνίου, μια επιπλέον υπενθύμιση ότι το χωριό Κουλντάρα δεν πρόκειται να στηρίξει ανθρώπινη ζωή.
Η περιοχή διατηρείται τώρα από την Αρχαιολογική Υπηρεσία της Ινδίας, και αναγνωρίζεται ως χώρος πολιτιστικής κληρονομιάς.
Όμως, μέχρι σήμερα, παραμένει άγνωστο γιατί οι κάτοικοι έφυγαν εκείνη τη μυστηριώδη νύχτα.
Πηγή: snoopit24.com
