«Είμαστε εδώ», απάντησαν οι απαγωγείς του Μιχάλη Λεμπιδάκη σε μήνυμα SMS που έστειλαν στον αδερφό του ομήρου, μία εβδομάδα μετά την επιστολή απόγνωσης της οικογένειας, που είχε 53 ημέρες να λάβει απόδειξη ζωής του συγγενούς της και 33 ημέρες έλλειψης επικοινωνίας με τους δράστες.
Οι απαγωγείς έδωσαν το «παρών», είχαν επικοινωνία με την οικογένεια, όχι όμως και απόδειξη ζωής του ομήρου, ωστόσο, σύμφωνα με τους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ., ήταν ένα σημαντικό πρώτο βήμα για την επανεκκίνηση της διαπραγμάτευσης, με πρωταρχικό σκοπό την απελευθέρωσή του. Η επιστολή-ανακοίνωση της οικογένειας του επιχειρηματία Μιχάλη Λεμπιδάκη, στις 17 Ιουνίου 2017, προήλθε με τη συναίνεση στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. και πέρα από τη μερική ψυχική αποφόρτιση των μελών της, τα οποία κάνουν ό,τι μπορούν για την αίσια έκβαση της υπόθεσης και απελευθέρωσης του δικού τους ανθρώπου, αποσκοπούσε και στην άσκηση πίεσης στην πλευρά των απαγωγέων. Ηταν η έσχατη διαπραγματευτική κίνηση να αποδεχθούν το μέρος των λύτρων που έχουν συγκεντρωθεί και κυρίως να στείλουν μια νέα απόδειξη ζωής του Μιχάλη Λεμπιδάκη από την τελευταία, πριν από 61 ημέρες, και μιας επικοινωνίας μέσω μηνύματος, που χρονολογείται πριν από 41 ημέρες.
Η αναφορά για «τέλος διαπραγμάτευσης» είχε αυτόν το σημειολογικό χαρακτήρα, ότι δεν είχαν κάποιον να μιλήσουν για την τύχη του ανθρώπου τους και επεδίωκαν να τους ακούσουν οι απαγωγείς και να έρθουν σε επικοινωνία μαζί τους. Αυτή η κίνηση φαίνεται πως έφερε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, καθώς οι δράστες επικοινώνησαν με την οικογένεια, ξεκινώντας μια νέα σειρά επικοινωνιών για τη διαπραγμάτευση των λύτρων και ελευθέρωση του ομήρου.
Η ενέργεια της οικογένειας περιλάμβανε τον κίνδυνο εκνευρισμού των δραστών και άνοιγε τον ασκό του Αιόλου, με ένα «βομβαρδισμό» δημοσιευμάτων και τηλεοπτικών ρεπορτάζ, με ακαθόριστες συνέπειες, ωστόσο, ήταν ένα ρίσκο που θα έπρεπε να πάρουν μέσα στο τέλμα των διαπραγματεύσεων, οι οποίες κινούνταν σε αργούς και ψυχοφθόρους ρυθμούς.
Στο βίντεο διάρκειας περίπου 30 δευτερολέπτων, στις 25 Απριλίου, ο όμηρος, Μιχάλης Λεμπιδάκης, φαίνεται να είναι καλά στην υγεία του, χωρίς σημάδια βίας, αλλά ιδιαίτερα ταλαιπωρημένος, ύστερα από περίπου ένα μήνα κράτησης. Επισήμαινε ότι είναι καλά στην υγεία του και ζητούσε από τα μέλη της οικογένειάς του να συνεργαστούν με τους απαγωγείς, ενώ αναφέρεται στην επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν στις γαλλικές εκλογές, ως δείγμα ότι το μήνυμά του ήταν «φρέσκο». Το πλάνο του Μιχάλη Λεμπιδάκη ήταν κοντινό, χωρίς να φέρεται ο χώρος εγκλεισμού, ενώ πίσω του φαίνεται ένα μαύρο φόντο, σαν κουρτίνα σκούρου χρώματος. Κάτι αντίστοιχο είχε κάνει και ο Βασίλης Παλαιοκώστας το 2008, γράφοντας σε… κασέτα τον όμηρο, βιομήχανο Γιώργο Μυλωνά, ως μία απόδειξη ζωής προς τα μέλη της οικογένειάς του.
Οι απαγωγείς Λεμπιδάκη, μετά την αποστολή βίντεο σε USB, είχαν μερικές ακόμη επικοινωνίες, μέσω… μηνυμάτων, με τον αδερφό του ομήρου, οι οποίες όμως σταμάτησαν πριν από περίπου 40 ημέρες, χωρίς να έχουν δώσει κάποιο σημάδι επιθυμητής επαφής. Από τις 30 Μαρτίου, ημέρα της απαγωγής, έως και τη διακοπή των διαπραγματεύσεων, είχαν κάνει τουλάχιστον 18 επικοινωνίες με τον αδερφό του Μιχάλη Λεμπιδάκη, με την ανταλλαγή περίπου 3-4 SMS, η οποία διαρκούσε χρονικά περίπου 10 λεπτά. Το κινητό τηλέφωνο νέας γενιάς του αδερφού του ομήρου σε κάθε αποστολή έδειχνε ότι «παραδόθηκε».
Στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας κάνουν λόγο για μια πρωτόγνωρη κατάσταση, καθώς το χρονικό διάστημα ομηρίας είναι πολύ μεγάλο, κάτι για το οποίο φαίνεται να ήταν προετοιμασμένοι οι απαγωγείς. Το «πρωτόκολλο» των αστυνομικών ενεργειών για τέτοιες περιπτώσεις τονίζει την ανάγκη «ακινησίας» από την πλευρά των Αρχών έως την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων και την απελευθέρωση του ομήρου.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση, όμως, δεν αποκλειόταν η Αστυνομία να έρθει στο προσκήνιο, στην περίπτωση που υπήρχαν ενδείξεις δυσάρεστης κατάληξης για το θύμα της απαγωγής ή συνεχιζόμενης «αφωνίας» των απαγωγέων. Το ενδιαφέρον και η επιδίωξης της οικογένειας, με τη δημοσιοποίηση της επιστολής, ήταν μια νέα επαφή με τους απαγωγείς.
Τα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. κάνουν λόγο για τους πιο σκληρούς απαγωγείς που έχουν αντιμετωπίσει, έχουν μελετήσει δικογραφίες παλαιότερων απαγωγών και ενδεχομένως αυτή η στάση να έχει προέλθει από τα λάθη των «συναδέλφων» τους, που και οι ίδιοι δεν φαίνεται να έχουν αποφύγει.
