Τον K.C.Rivers ομολογώ πως δεν τον είχα σε μεγάλη εκτίμηση μέχρι το φάιναλ-φορ της Μαδρίτης. Καλός, αλλά λίγος για το υψηλότερο επίπεδο, είχα την εντύπωση οτι ήταν το νέο απόκτημα του Παναθηναϊκού.
Ίσως κυρίως διότι ανήκει στην πιο αδιάφορη κατηγορία των “(be)tweener” και στο παιχνίδι του υστερεί σε σημαντικά στοιχεία.
Από τους “tweener” εξάλλου οι πιο σημαντικοί είναι εκείνοι μεταξύ 1-2 και 4-5 ή ανάποδα και ακολουθούν οι 3-4 (ή 4-3). Οι 3-2 και κυρίως οι 2-3, όπως μάλλον πρέπει να προσδιορίζεται ο 29χρονος Αμερικανός (ο οποιος στο bio του στο Instagram συστήνεται ως guard), δεν είναι εξίσου χρήσιμοι και αναγκαίοι στους προπονητές. Προφανώς γιατί όλο το παιχνίδι του μπάσκετ περιστρέφεται πλέον γύρω απο το pick’n’roll (και την αντιμετώπιση του) και εκείνοι που εμπλέκονται συνήθως, αν οχι αποκλειστικά και μόνο, είναι τα guards και οι παίκτες της frontline. (1-2 και 4-5).
Ο KC δεν διαθέτει το μπόι για να πείσει ότι μπορεί να αντεπεξέλθει ως “τριάρι” και επ’ουδενί δείχνει να διαθέτει την ικανότητα στη δημιουργία φάσεων για τους συμπαίκτες του ή ακόμη-ακόμη για τον εαυτό του ώστε να είναι αξιοθαύμαστο “δυάρι”. Όμως στο φάιναλ-φορ του 2015 στη Μαδρίτη, όπου η Ρεάλ επέστρεψε έπειτα από 20 χρόνια ξηρασίας στους τίτλους, ο KCR ήταν ένα πραγματικό SUV (Sport Utility Vehicle) που είναι και της μόδας. Ηταν από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες για την επιτυχία της. Και από τους τρεις “στρατιώτες” του Λάσο (Νοτσιόνι, Ματσιούλις, Ρίβερς) που αποκτήθηκαν για να δώσουν την απαραίτητη για τους τελικούς σκληράδα, σίγουρα ήταν ο πιο απρόσμενος!
Με απίστευτα ποσοστά από τα 6μ75 (5/6 στον ημιτελικό με τη Φενέρμπαχτσε και 1/3 στον τελικό με τον Ολυμπιακό), σπουδαία άμυνα σε όποιον χρεώθηκε να αναλάβει και ελάχιστα λάθη, ο Ρίβερς στα 21′ συμμετοχής του ανά αγώνα έκανε τεράστια δουλειά, την οποία αναζήτησε και εφέτος ο Λάσο για αυτό τον ανακάλεσε από το Μόναχο στη Μαδρίτη.
Φυσικά η εκτίμηση που είχα για τον Ρίβερς άλλαξε, διότι ήταν λανθασμένη. Το νέο απόκτημα του Παναθηναϊκού έχει συγκεντρώσει πολλά ένσημα από “βαριές” δουλειές και είναι δεδομένο πως γνωρίζει το ρόλο που θα του ανατεθεί. Μάλιστα έναντι των υπολοίπων νεοαποκτηθέντων ειναι ο μόνος που δεν έχει κάνει μια “μυθική” χρονιά αλλά έχει διάρκεια καλών επιδόσεων.
Ο Ρίβερς επίσης δεν είναι η “πριμαντόνα” που θα δυσκολευθεί να πείσει ο προπονητής να βάλει το “εγώ” του κάτω από την ομάδα, ούτε θέλει να παίζει 30-35 λεπτά και θα του φανεί σκληρός ο πάγκος. Ξέρει και είναι έτοιμος, ορθότερα είναι συνειδητοποιημένος για να παίζει 20-22 λεπτά αφήνοντας χώρο και χρόνο στον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο που πρέπει να αξιοποιηθεί και να αποκτήσει ενεργό ρόλο στον νέο Παναθηναϊκό, ενώ γενικώς θα κάνει εύκολο τους “λογιστικούς” υπολογισμούς που θα πρέπει να κάνει ο Αργύρης Πεδουλάκης για να τον χωρέσει μαζί με τους Τζέιμς, Φελντίν, Παππά στα 40 λεπτά του “δυαριού”.
Εδώ εγείρονται οι πιο σοβαρές ενστάσεις για το πλούσιο και ισορροπημένο ρόστερ που αποκτά ο νέος Παναθηναϊκός. Αντίθετα ή σε συνδυασμό με την επιλογή του (σπουδαίου αναμφίβολα μπασκετμπολίστα) Βίκτορ Κλαβέρ και κατ´ επέκταση με την εναλλακτική λύση που είναι ο Τορνικέ Σεγκέλια, ο Παναθηναϊκός οφείλει να δώσει έμφαση στη δημιουργία. Δεν αποτελούσε προτεραιότητα. Προτεραιότητα είχαν οι παίκτες με αθλητικά προσόντα, οι παίκτες με έφεση στο τρίποντο και η ποσοτική (και φυσικά συνάμα ποιοτική) ενίσχυση της φροντ-λάιν.
Όμως κάπου εκεί ακολουθεί η δημιουργία. Ο Παναθηναϊκός αν θέλει κάτι ακόμη για να είναι (στα χαρτιά) ξανά ομάδα με ρόστερ φάιναλ-φορ είναι ένας point-guard με ικανότητα στη δημιουργία, ώστε να στηρίξει τον Νικ Καλάθη, γύρω από τον οποίο ορθά ο Πεδουλάκης κτίζει την ομάδα του. Όλα τα γκαρντ που θα διαθέτει ο ΠΑΟ είναι εξαιρετικά στο σουτ, στην ενέργεια και τη δύναμη αλλά υστερούν στη δημιουργία. Υπερέχει στον τομέα αυτόν ο Τζέιμς αλλά δεν είναι ο “εγκεφαλικός” πλέι-μέικερ κι ο Ρίβερς όποτε λαγωνιστεί ως “δυάρι”, δεν μπορεί να φτιάξει φάσεις. Είναι χαρακτηριστικό οτι στο φάιναλ-φορ που μνημόνευσα νωρίτερα, δεν έδωσε ούτε μια τελική πάσα. Ίσως και γιατί δίπλα στους Ροντρίγκεθ, Γιουλ, δεν χρειάστηκε όμως ο Τζέιμς και κυρίως ο Φελντίν δεν είναι δημιουργοί του επιπέδου των Ισπανών και μαζί με τον Παππά δύσκολα θα καλύπτουν τον Καλάθη, όποτε θα χρειάζεται.
Εκτός αν ο προπονητής του Παναθηναϊκού έχει δει σε κάποιον από τους παίκτες του μεγάλες δυνατότητες βελτίωσης στον συγκεκριμένο τομέα και μέσα από τη δουλειά φτιαχτεί αυτό που μοιάζει οτι λείπει (ενδεχομένως περισσότερο από έναν ακόμη ψηλό) από το ρόστερ του Παναθηναϊκού.
ΥΓ: για όποιον φθάσει ως το τέλος του κειμένου πριν σχολιάσει μια απαραίτητη διευκρίνηση για το “ρόστερ φάιναλ-φορ”. Οχι ότι ο Παναθηναϊκός αν κλείσει το ρόστερ του με την 5η προσθήκη του (Σεγκέλια ή άλλος ψηλός) δεν θα μπορεί να φθάσει στο φάιναλ-φορ, ούτε πως αποκτώντας και έξτρα point-guard θα εξασφαλίσει την επιστροφή στην τελική 4αδα. Μπορεί να συμβεί και το ένα αλλά και το άλλο. Απλά μελετώντας τα ρόστερ, με ένα επιπλέον δημιουργό θα είναι (πάντα) στα χαρτιά ξανά ρόστερ για τελική 4αδα.
Άλλωστε για να φθάσεις ως εκεί, θέλει σκληρή δουλειά, αφοσίωση και στήριξη στο πλάνο και το υλικό της ομάδας, αποφυγή προσθαφαιρέσεων στο ρόστερ, σωστή χημεία, καλό κλίμα στα αποδυτήρια και πολλά ακόμη.
