Ο ιστορικός σταλινισμός διέπρεψε με τα μεγάλα, στα όρια του τερατώδους, μεγέθη του. Απέραντη γεωγραφία και απεραντοσύνη του ανθρώπινου υλικού. Τι σημασία είχε πόσοι χάθηκαν στην Κουλεμά, στα Γκουλάγκ ή στον λιμό του «Μεγάλου Αλματος».
Ο σταλινισμός συνομιλούσε με τις μεγάλες εκτάσεις της Ιστορίας, οπότε μπορούσε να παραβλέπει τα όρια της ανθρώπινης ζωής. Απανωτά πραξικοπήματα, εκκαθαρίσεις, μεγάλες πορείες και ένας τουλάχιστον παγκόσμιος πόλεμος υπήρξαν αρκετά για να δημιουργήσουν αυτή την ιδιαίτερη αίγλη, η οποία, ακόμη και σήμερα, τόσες δεκαετίες μετά τον θάνατό του εξακολουθεί να εμπνέει. Το πνεύμα του παραμένει ζωντανό. Εξόριστο από την Ιστορία και τις μεγάλες εκτάσεις της γεωγραφίας παλεύει να στριμωχθεί στο μικροχώραφο που του κληροδότησε ο κόσμος μας, στη δύσμοιρη πατρίδα.
Οφείλω μιαν αυτοκριτική. Τον κ. Γαβρόγλου δυσκολεύτηκα να τον πάρω στα σοβαρά. Κάτι οι προκάτοχοί του Μπαλτάς και Φίλης, κάτι αυτό το εντελώς ιδιαίτερο της φυσιογνωμίας του, η ομοιότης του με τον καθηγητή Τουρνεσόλ του Ερζέ, με έκαναν να σκεφτώ πως έχουμε να κάνουμε με έναν από τους διασκεδαστικότερους χαρακτήρες της ανερμάτιστης Αριστεράς. Φίλοι που τον γνώριζαν με είχαν προειδοποιήσει να μην τον υποτιμώ. Και Φαναριώτης είναι, όχι μόνον λόγω καταγωγής, και τον σταλινισμό τον παίζει στα δάχτυλα, ειδικά τον σταλινισμό του μικροχώραφου στον οποίον διαπρέπει η καθ’ ημάς Αριστερά. Και δεν είναι διόλου τυχαίο ότι του ανέθεσαν το χαρτοφυλάκιο της Παιδείας. Η κυβέρνηση που εισπράττει τη μία ήττα μετά την άλλη, θα χρησιμοποιήσει το Πανεπιστήμιο για να σηκώσει σκόνη ώστε να καλύψει την ελεύθερη πτώση της. Απόλυτη διάλυση των δομών, σε συνδυασμό με μια συγκεντρωτική γραφειοκρατία που θα είναι απαραίτητη για να διαχειριστεί την αταξία που η ίδια θα δημιουργήσει.
Σε χθεσινή του συνέντευξη ο κ. Γαβρόγλου ανέπτυξε τις φιλοσοφικές αρχές του προγράμματός του: «Το Πανεπιστήμιο έχει συγκρουσιακή διάθεση. Εκεί συγκρούονται και συνυπάρχουν άνθρωποι» και «το άσυλο είναι δηλωτικό των αγώνων που κάναμε για τον πλουραλισμό». Προσέξατε παρακαλώ το «δηλωτικόν». Θα πει ότι το άσυλο συμβολίζει κάτι. Μόνον που το Πανεπιστήμιο δεν είναι σύμβολο. Μόνον αν το θεωρείς νεκρό του δίνεις αξία συμβόλου. Για τον σταλινισμό τα σύμβολα είχαν μεγαλύτερη αξία από τη ζωή. Όσο για τη συγκρουσιακή διάθεση, δεν φαντάζομαι να εννοεί τους νταγλαράδες που δέρνουν καθηγητές.
Όταν εν έτει 2017 θεωρείς πως το πρόβλημα των ΑΕΙ λύνεται με τη συμμετοχή των φοιτητών στη διοίκηση, δύο τινά συμβαίνουν. Ή ζεις στη δεκαετία του ’70, ή εξαπατάς το κοινό σου με αντικλείδια της προοδευτικής σκουριάς. Σταλινισμός του μικροχώραφου που λένε.
πηγη: gianniotis
