Είναι κοινή ομολογία ότι η πατρίδα μας στους γενικά κρίσιμους αυτούς καιρούς παραπαίει αποδυναμωμένη και προχωρεί από το κακό στο χειρότερο. Βαδίζει τρικλίζοντας από τη μια περιπέτεια στην άλλη.
Η οικονομία μας συνεχώς καταρρέει. Γίναμε ο ζήτουλας της Ευρώπης, της Ρωσίας, της Κίνας. Προσερχόμαστε στις κάλπες για τρίτη φορά μέσα σε εννέα μήνες σ’ ενα τοπίο αποσταθεροποιήσεως, προσμένοντας να προέλθει απ’ αυτές ένα σταθερό Κοινοβούλιο. Τα γεγονότα ομως φωνάζουν ότι έλειψε η υπευθυνότητα εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά, γι᾿ αυτό και επικρατεί αβεβαιότητα αν θα υπάρξει στο νέο Κοινοβούλιο κλίμα αρμονίας και υπευθυνότητος η κομματικών συγκρούσεων.
Καί ενώ ζούμε μέσα σ’ αυτή τη σύγχυση, δεν ακούγεται από πουθενά η λεξη «Θεός»! Τον αγνοούμε παντελώς! Τού έχουμε πεί με όλες τις συμπεριφορές μας και σ’ όλους τους τόνους τον φοβερό λόγο: «Απόστα απ’ εμού, οδούς σου ειδέναι ου βούλομαι· τι ικανός, ότι δουλεύσομεν αυτώ; και τις ωφέλεια, ότι απαντήσομεν αυτώ;» (Ιώβ κα΄ [21] 14-15)· φύγε μακριά από εμέ· δεν θέλω να μάθω τους δρόμους της δικαιοσύνης και αρετής, στους οποίους παραγγέλλεις να βαδίζουν οι άνθρωποι.
Κατά τι είναι ικανός ο Θεός για να δουλεύσουμε σ’ Αυτόν; Καί ποιά η ωφέλεια για μας, ώστε να σπεύσουμε να Τον συναντήσουμε και να Τον παρακαλέσουμε; Κινούμαστε, αποφασίζουμε, ενεργούμε χωρίς Θεό· και όμως μέσα στη δική Του πνευματική παρουσία ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε (Πραξ. ιζ΄ [17] 28). Λησμονήσαμε δε εντελώς τον λόγο Του: «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδεν» (Ιω. ιε΄ [15] 5). Η εξάρτησή μας από τον Θεό είναι πάντοτε απολύτως αναγκαία, μάλιστα δε σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.
Εμείς όμως κάναμε και κάτι άλλο πιο επαναστατικό. Μέσα στην αφροσύνη μας μια ομάδα που ονομάζεται Ένωση Αθέων, συναντήθηκε μέσα στον Αύγουστο με τον απερχόμενο αναπληρωτή υπουργό Παιδείας και του υπέβαλαν υπόμνημα για την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο και την εξαφάνιση οποιασδήποτε επαφής των σχολείων με κάθε μορφή θρησκείας. Καί αυτός τους «εξέφρασε την πρόθεσή του να επιλυθούν τα όποια ζητήματα το συντομότερο δυνατόν».
Διαμαρτυρήθηκε όμως έντονα ο Αρχιεπίσκοπος στον πρωθυπουργό και ο υπουργός έσπευσε να συναντήσει εκπροσώπους της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων, στους οποίους μασώντας τα λόγια του διευκρίνισε ότι «παρερμηνεύθηκαν οι δηλώσεις του και ότι το μάθημα των θρησκευτικών παραμένει κανονικά στα σχολεία, όπως και η πρωινή προσευχή».
Ύστερα από αυτά τα ανήκουστα, που συμβαίνουν στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας, πως περιμένουμε να ορθοποδήσουμε;
