Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Συνήθως ως μία μικρή φάρσα. Το 2004 οι Πορτογάλοι σκέφτονταν τις σαμπάνιες πριν γίνει ο τελικός με την… μικρούλα Ελλάδα και το πλήρωσαν ακριβά.
Ακριβώς 12 χρόνια μετά βρέθηκαν στην θέση μας. Στο άντρο της οικοδέσποινας, που είχε βάλει κι αυτή τις σαμπάνιες να παγώνουν στο ψυγείο. Τα ποτήρια άρχισαν να βγαίνουν από τους Γάλλους για τις προπόσεις, όταν η Πορτογαλία έχασε από νωρίς τον Κριστιάνο Ρονάλντο λόγω τραυματισμού, αλλά ξέχασαν εκείνον. Τον μεγάλο δάσκαλο Φερνάντο Σάντος! Τον μετρ της τακτικής.
Ο Δον Φερνάντο όχι μόνο «κλείδωσε» τα αμυντικά όπλα, αλλά έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην κατάκτηση του τροπαίου. Ακριβώς 12 λεπτά πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας είχε την θεϊκή έμπνευση να ρίξει στο παιχνίδι τον Έντερ, που είχε αγωνιστεί ελάχιστα σε όλη την διοργάνωση κι ο τσαπατσούλης, άτεχνος, άμπαλος Πορτογάλος φορ τον δικαίωσε.
Με ένα ασύλληπτο συρτό σουτ – προσευχή στο 109’ απογείωσε μία ολόκληρη χώρα και χάρισε στους Ίβηρες τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Ένας τίτλος που φέρνει φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του Φερνάντο Σάντος. Όπως ο δικός μας το 2004 είχε αυτή του Ότο Ρεχάγκελ…
Γαλλική φούρια…
Αρκεί να άκουγε κανείς τα ντεσιμπέλ στο «Σταντ ντε Φρανς» στην ανάκρουση της «Μασσαλιώτιδας» για να μυριζόταν, ότι η ομάδα του Ντεσάν θα έμπαινε με το μαχαίρι στα δόντια στον τελικό.
Μπορεί η πρώτη φάση να ανήκε στους Πορτογάλους (ένα άστοχο σουτ του Νάνι, ο οποίος έφυγε στην πλάτη της άμυνας στο 4ο λεπτό), όμως το μάτι των «τρικολόρ» ήταν αυτό που γυάλιζε σε κάθε μάχη. Το πρώτο μεγάλο «αχ» ακούστηκε στο 9ο λεπτό, όταν ο Ρούι Πατρίσιο με υπερένταση έβγαλε σε κόρνερ ψηλοκρεμαστή κεφαλιά του Γκριεζμάν, με τον Πορτογάλο τερματοφύλακα να μπλοκάρει και την κεφαλιά του Ζιρού στην επόμενη φάση.
Το δράμα του Κριστιάνο…
Λίγο νωρίτερα όμως (8’) μία ανύποπτη φάση είχε αλλάξει την μοίρα μίας ολόκληρης διοργάνωσης. Ο Παγέτ όρμησε με… χίλια (το μάτι που γυάλιζε που λέγαμε πριν) σε μία απλή διεκδίκηση στο κέντρο με τον Κριστιάνο Ρονάλντο, οι τάπες του Πορτογάλου κόλλησαν στο χορτάρι και το κακό έγινε σε μία φάση, όπου δεν υποδείχθηκε καν φάουλ!
Ο CR7 κατάλαβε από νωρίς ότι κάτι στο γόνατό του «χάλασε» και τα επόμενα λεπτά δεν ήταν παρά η συγκλονιστική απεικόνιση ενός ανθρώπου που προσπαθεί να υπερβεί τα ανθρώπινα όρια του. Στο 16ο λεπτό ο Κριστιάνο έπεσε για πρώτη φορά νοκ-ντάουν, μα έσφιξε τα δόντια και γύρισε ξανά με μπανταρισμένο το γόνατο και μισό τόνο ψυκτικού πάνω για να μην νιώθει.
Ήταν αδύνατον όμως. Ακόμα και ο ατσάλινος Κριστιάνο είχε λυγίσει. Στο 23ο λεπτό, στην προσπάθεια για ένα σπριντ, κατάλαβε ότι το πόδι δεν τον υπακούει, έπεσε ξανά κάτω κι έσπασε. Η εικόνα με τον Πορτογάλο στο φορείο να αποχωρεί, κλαίγοντας έκανε ένα γήπεδο να δοκιμάσει τις αντοχές του από το χειροκρότημα και τον Ντιντιέ Ντεσάν να τρέξει για να του χαϊδέψει στοργικά το κεφάλι.
Συσπείρωση
Υπήρχε όμως ακόμα πολύς τελικός για να παιχτεί. Ο τραυματισμός του αρχηγού τους συσπείρωσε τους Πορτογάλους και κατά ένα περίεργο τρόπο απενοχοποίησε ξαφνικά το αμυντικό ποδόσφαιρο του Σάντος. Ακόμα και οι Γάλλοι πάγωσαν από αυτή την περίεργη εξέλιξη του τελικού και ο μόνος που προσπαθούσε να δώσει μερικές σπίθες ενέργειες ήταν ο Μουσά Σισοκό. Ένα κάθετο σπριντ του Γάλλου μέσου κατέληξε σε δυνατό σουτ που έφυγε άουτ (22’) και λίγο αργότερα μία νέα του απόπειρα με πολύ καλύτερες συνθήκες εντός περιοχής, σταμάτησε πάλι στον εξαιρετικό Ρούι Πατρίσιο (33’).
Ιβηρικό τείχος
Όταν κάποιο πρωτοπαλίκαρο λαβώνεται στην μάχη, κάποιος άλλος πρέπει να πάρει την θέση του στην ιεραρχία. Αυτός ήταν ο Ρούι Πατρίσιο. Ο τερματοφύλακας της Πορτογαλίας (με σύμμαχο την τύχη) ήταν αυτός που φρόντιζε να σπάει τα γαλλικά νεύρα με τις επεμβάσεις του.
Η Γαλλία κυριάρχησε σε κατοχή, μα φρόντιζε να τα κάνει θάλασσα στην τελική προσπάθεια. Το σουτ το Πογκμπά (53’) έφυγε στα πουλιά, λίγο αργότερα ο ανενόχλητος Γκριεζμάν από το ύψος της μικρής περιοχής έχασε το… άχαστο (κεφαλιά άουτ), ενώ το διαγώνιο σουτ του Ζιρού (75’), όσο και μία βολίδα του Σισοκό (83’) βρήκαν σε ετοιμότητα τον Πορτογάλο γκολκίπερ.
Η μαγική κίνηση του Σάντος
Το πορτογαλικό ταμπούρι ήταν άρτια σχεδιασμένο, αλλά χρειαζόταν και μία πινελιά μπροστά. Η είσοδος του Έντερ έδωσε φρεσκάδα στην Πορτογαλία, που είχε την στιγμή της δέκα λεπτά πριν το τέλος, όταν ο Νάνι με σέντρα-σουτ προσπάθησε να κρεμάσει τον Γιορίς, ο οποίος είχε απάντηση και στο απίθανο ψαλιδάκι του Κουαρέσμα, που πήρε το ριμπάουντ.
Ωστόσο, το βράδυ θα είχε τελειώσει από την κανονική διάρκεια, αν η Θεά Τύχη δεν χαμογελούσε στους Πορτογάλους. Στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων ο Ζινιάκ μοίρασε… σακούλες στον Πέπε, όμως το δεξί πλασέ του σταμάτησε στην ρίζα του δοκαριού. Γκολ στα 90 λεπτά της κανονικής διάρκειας, δεν ήταν γραφτό να μπει…
Πάτησε… έντερ στην κούπα!
Ο φρέσκος Έντερ ήταν μία ενεργειακή βόμβα στην παράταση, όπου όλοι είχαν κλατάρει. Ο γιγαντόσωμος επιθετικός ήταν κυριολεκτικά παντού. Στο 103’ πήδηξε πιο ψηλά από όλους, όμως η κεφαλιά του δεν αρκούσε να νικήσει τον Γιορίς. Λίγο αργότερα κέρδισε πονηρά ένα φάουλ από τον Κοσιελνί, όμως η απίθανη εκτέλεση του Γκερέιρο σταμάτησε στο δοκάρι. Η τρίτη ήταν και φαρμακερή. Στο 109ο λεπτό έγινε η σημαντικότερη φάση στην ιστορία του πορτογαλικού ποδοσφαίρου.
Ο Έντερ έκανε ένα απονενοημένο διάβημα με συρτό σουτ – προσευχή από τα 30 μέτρα, η μπάλα καρφώθηκε στα δίχτυα του Γιορίς και το θαύμα έγινε (1-0)! Οι Πορτογάλοι άντεξαν ως το τέλος και ανέβηκαν στην κορυφή της Ευρώπης, πιθανώς με την λιγότερο ταλαντούχα ομάδα ever. Αλλά με τον καλύτερο προπονητή που κάθισε στον πάγκο της Εθνικής τους.
ΓΑΛΛΙΑ (Ντιντέ Ντεσάν): Γιορίς, Σανιά, Κοσιελνί, Ουμτιτί, Εβρά, Πογκμπά, Ματουϊντί, Παγέτ (57’ Κομάν), Σισοκό, Γκριεζμάν, Ζιρού (78’ Ζινιάκ).
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ (Φερνάντο Σάντος): Ρούι Πατρίσιο, Σέντρικ, Πέπε, Ζοσέ Φόντε, Γκερέιρο, Ουίλιαμ Καρβάλιο, Ζοάο Μάριο, Άντριεν Σίλβα (66’ Ζοάο Μοουτίνιο), Ρενάτο Σάντσες (78’ Έντερ), Νάνι, Κριστιάνο Ρονάλντο (24’ Κουαρέσμα).
