Από τον Απρίλιο του 1947 η Μακρόνησος και στη διάρκεια του Εμφυλίου χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο συγκέντρωσης «εθνικής αναμόρφωσης» για χιλιάδες κομμουνιστές, πολιτικούς κρατούμενους και λιποτάκτες στρατιώτες.
Ο πατέρας του Θανάση Βέγγου ήταν αριστερός και μάλιστα στην κατοχή είχε βοηθήσει τον ΕΛΑΣ και απέτρεψε την ανατίναξη του εργοστασίου της ηλεκτρικής στο οποίο δούλευε.
Μετά την απελευθέρωση, αλλά και τον εμφύλιο, ο Θανάσης Βέγγος βρέθηκε στο στρατόπεδο της Μακρονήσου για να κάνει εκεί τη θητεία του. Εκεί γνώρισε από κοντά κομμουνιστές καλλιτέχνες που δεν θέλησαν να υπογράψουν επουδενί την δήλωση μετάνοιας. Έτσι γνώρισε και τον Νίκο Κούνδουρο, σκηνοθέτη.
Ο ίδιος με δική του θέληση απομακρύνθηκε από το στρατόπεδο και έμενε στο βουνό. Ο Βέγγος καθημερινά τον επισκεπτόταν για να του πηγαίνει φαγητό.
Τότε είδε πως ο σκηνοθέτης κοιμόταν στο χώμα και αποφάσισε να του φτιάξει με ξυλόκουτα ένα αυτοσχέδιο κρεβάτι. Ο Κούνδουρος, που ήταν τότε φοιτητής της αρχιτεκτονικής, είχε χρεωθεί να κατασκευάσει ένα θέατρο, για το οποίο εργάστηκε και ο Βέγγος μαζί του. Σύντομα έπαιρνε το μικρόφωνο και έκανε μιμήσεις, παρωδίες διαφημιστικών. Ήταν η αρχή της καριέρας του.
