Εικοσιέξι χρόνια και τις τελευταίες μέρες βρήκε την ευκαιρία να αναζωπυρωθεί το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων.
Αφυπνιζόταν βέβαια αραιά και πού όταν ακούγαμε κάνα «Μασεντόνια» ή κάτι ψιλοκουβεντούλες από τον Νίμιτς (όχι, παιδί μου, το ΝΙΜΙΤΣ – τι σχέση έχει το νοσοκομείο με το σκοπιανό;), χασμουριόταν, τεντωνόταν και ξανάπεφτε στη μακροχρόνια νάρκη του.
Τις τελευταίες μέρες όμως, ξαφνικά, λες και «φύσηξε βαρδάρης και τα έκανε όλα μαντάρα», μας την έδωσε και αποφασίσαμε όχι μόνο να το ανακινήσουμε, αλλά και να το κλείσουμε άπαξ διά παντός. Έτσι ξαφνικά δίνονται οι ευκαιρίες. Να μην τις εκμεταλλευτούμε;
Έτσι ξαφνικά μας έδωσε την ευκαιρία ο σχηματισμός κυβέρνησης υπό τον «μετριοπαθή» Ζόραν Ζάεφ να τους πάρουμε τα σώβρακα!
Γίναμε λοιπόν εν μία νυκτί αδέρφια και πρωτοξάδερφα του Μέγα Αλέξανδρου, φουρτουνιάζουμε τα πέλαγα και βουλιάζουμε καράβια που δεν τολμούσαμε να αγγίξουμε επί Γκρούεφσκι.
Θυμηθήκαμε τις χαμένες πατρίδες, τις χαμένες ευκαιρίες και ανατριχιάσαμε.
Κι αντί να κάτσουμε κάτω να συνεκτιμήσουμε τις ισορροπίες δυνάμεων τόσο τις δικές μας όσο και της γείτονος χώρας, ώστε να διασφαλίσουμε τα αυτονόητα για την επιτυχία του εγχειρήματός μας, αναλωνόμαστε σε ρητορικές καφενέ και λεκτικούς ακροβατισμούς θεατρικού θιάσου φτάνοντας μέχρις του σημείου να καταθέτουμε ιδέες και εισηγήσεις περί πιθανής ονομασίας.
Η γελοιότητα των επιχειρημάτων μας (συνεπακολούθως και των εγχειρημάτων μας) χτυπάει κόκκινο, αν αναλογιστεί κανείς πως το μόνο δεδομένο που έχουμε είναι μια αόριστη δήλωση καλών προθέσεως από μέρους του κ. Ζάεφ για πιθανή αλλαγή της ονομασίας του αεροδρομίου των Σκοπίων – κάτι σαν τον ήλιο της Βεργίνας δηλαδή που απεσύρθη (χε, χε, εδώ γελάμε) από τη σημαία των Σκοπίων, άντε και η επιθυμία της χώρας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις προτάσεις περί Vardaska, Δημοκρατίας του Βαρδάρη και άνω κάτω και πέρα δώθε Μακεδονίας, ας σταματήσουμε να χαρτογραφούμε και να εφευρίσκουμε νέους τόπους κι ας μελετήσουμε σοβαρά τους συσχετισμούς δυνάμεων στην περιοχή και τις βλέψεις των Σκοπίων. Όλοι γνωρίζουμε πως ο όρος «Μακεδονία» (που σημειωτέον είναι ελληνική λέξη) αποτελεί αδιαμφισβήτητο κομμάτι της ελληνικής, εθνικής, ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Με ασαφή και αντεθνική ατζέντα λοιπόν δεν θα πάμε σε διαπραγμάτευση. Δεν διαπραγματεύεται κανείς την ιστορία, την κυριαρχία και τα όρια της επικράτειάς του.
Σημασία έχει να πάμε με θέσεις και τοποθετήσεις που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Διαφορετικά θα θρηνήσουμε ξανά για χαμένες ευκαιρίες και πατρίδες.
Η διευθέτηση του σκοπιανού πρέπει να γίνει με όρους σεβασμού της ιστορίας κάθε λαού. Του ελληνικού λαού της Ελληνικής Δημοκρατίας και του ΣΛΑΒΙΚΟΥ λαού των Σκοπίων. Ας ορίσουμε λοιπόν την «πραγματική πραγματικότητα» και ας προχωρήσουμε με πυγμή και ΕΘΝΙΚΟ σχέδιο.
Και ας θυμηθούμε όλοι τους στίχους του Μακεδόνα τραγουδοποιού Νίκου Παπάζογλου:
«Φύσηκε ο Βαρδάρης και καθάρισε», τραγούδησε κι αυτός.
Αν είναι λοιπόν να λύσουμε το πρόβλημα, πρέπει να «καθαρίσουμε τη μπουγάδα».
Διαφορετικά, μέχρι και του Νίκου την εθνικότητα μπορεί να αμφισβητήσουν…
Δε μπορεί κανείς να ευχηθεί-μετά και από την απομάκρυνση Ζουράρι- μή χειρότερα για την κυβέρνηση Τσίπρα και Καμμένου. Πάντα κατορθώνει να μας εκπλήττει…
πηγη: gianniotis
