Το 1965…. Η Μαρία Κάλλας δίνει την τελευταία της παράσταση, τραγουδώντας «Τόσκα» στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου
Η Μαρία Κάλλας Commendatore OMRI (2 Δεκεμβρίου 1923 – 16 Σεπτεμβρίου 1977) ήταν κορυφαία Ελληνίδα υψίφωνος του 20ού αιώνα και η πλέον γνωστή παγκοσμίως ντίβα της όπερας. Η υψηλή μπελ κάντο φωνητική τέχνη της, το μεγάλο εύρος της φωνής της και οι ιδιάζουσες υποκριτικές τις ικανότητες έχουν επαινεθεί από πλήθος κριτικών. Το ρεπερτόριό της εκτεινόταν από την κλασική όπερα σέρια και τα μπελ κάντο έργα των Ντονιτσέττι, Μπελίνι και Ροσσίνι, φθάνοντας ως τη μεταγενέστερη όπερα των Βέρντι και Πουτσίνι· στην αυγή της καριέρας της, η Κάλλας τραγούδησε, συν τοις άλλοις, μελοδράματα του Βάγκνερ. Τιμώντας την μουσική και δραματική τέχνη της, το οπερατικό κοινό χαρακτήρισε την Κάλλας ως La Divina («Η Θεϊκή»).
Γεννήθηκε στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης από Έλληνες μετανάστες στην Αμερική. Έλαβε την μουσική της εκπαίδευση στην Ελλάδα σε ηλικία δεκατριών ετών και έπειτα εδραιώθηκε στο οπερατικό στερέωμα στην Ιταλία. Περνώντας από τα δεινά του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και αντιμετωπίζοντας μυωπία υψηλού βαθμού που την άφησε σχεδόν τυφλή επί σκηνής, η Κάλλας κατάφερε να διακριθεί ξεπερνώντας πλήθος εμποδίων, μεταξύ των οποίων και η σκανδαλοθηρία του τύπου που συχνά την απεικόνιζε με δυσμενείς όρους. Στα μισά της καριέρας της, μια αισθητική αλλαγή, η σημαντική απώλεια βάρους της καθόρισε τη μετέπειτα σκηνική της παρουσία.
Η Κάλλας έγινε γνωστή στην Ελλάδα κυρίως μέσα από τις αναφορές του τύπου στα αμφιλεγόμενα γεγονότα της επαγγελματικής και προσωπικής της ζωής, όπως η ταραχώδης σχέση της με τον Έλληνα εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση, ωστόσο η καλλιτεχνική της πορεία αποτελεί τη βασική υστεροφημία της. Με τα λόγια του μαέστρου Λέοναρντ Μπερνστάιν, η Κάλλας ήταν «η Βίβλος της Όπερας»· δεκάδες χρόνια μετά τον θάνατο της, παραμένει ο ορισμός της prima donna assoluta («απόλυτη πριμαντόνα») και μία εκ των πιο εμπορικώς επιτυχημένων οπερατικών καλλιτεχνών.
