Το πρόσωπο της Mόνα Λίζα, είναι εδώ και δέκα χρόνια που βλέπει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ο Pascal Cotte, ο οποίος το κοιτάζει μέσα από τρεις διαφορετικές οθόνες υπολογιστών. Μόνο που δεν βλέπει αυτό, αλλά τι υπάρχει κάτω από αυτό.
Ο λόγος ότι ερευνά συνεχώς αυτό που βρίσκεται πίσω από τον καμβά που φιλοξενεί το πιο διάσημο πορτραίτο στην ιστορία της τέχνης.
Δεν είναι βέβαια κάποιος άλλος πίσω από τον πίνακα της Μόνα Λίζα, αλλά η ίδια σε μια διαφορετική εκδοχή. Όπως φαίνεται ο Λεονάρντο άλλαξε το «στήσιμο» του μοντέλου του, καθώς ο αρχικός πίνακας δείχνει την Μόνα Λίζα να κάθεται στο πλάι και να κοιτάει στο κενό.
Η δεύτερη εκδοχή και αυτή που έχει γίνει διάσημη σε όλον τον κόσμο είναι και αυτή όπου η Μόνα Λίζα κοιτάει κατάματα τον δημιουργό της και τον θεατή, με ένα βλέμμα που έχει μείνει αθάνατο και αναλλοίωτο στον χρόνο.
Ο επιστήμονας είναι συνιδρυτής της εταιρείας Lumiere Paris και είχε πρόσβαση από το Μουσείο του Λούβρου στον πίνακα από το 2004. Ο Cotte και η εταιρεία του είναι δημιουργοί μιας νέας πατέντας που ονομάζεται Layer Amplification Method (LAM), η οποία εφαρμόζεται ως εξής. Μια σειρά από πολύ έντονα φώτα «χτυπούν» επάνω στο έργο και έπειτα γίνονται μετρήσεις του φωτός και των αντανακλάσεων του και αναπαριστάται το κάτω στρώμα του πίνακα.
Η Μόνα Λίζα έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών επιστημονικών εξετάσεων και ερευνών, για περισσότερο από μισό αιώνα. Πιο πρόσφατες τεχνικές περιλαμβάνουν υπέρυθρες επιθεωρήσεις και πολυφασματική σάρωση. Αλλά ο Cotte ισχυρίζεται πως η τεχνική του είναι σε θέση να διεισδύσει στα βαθύτεραστρώματα στο έργο ζωγραφικής λέγοντας πως: « μπορούμε τώρα να αναλύσουμε τι ακριβώς συμβαίνει στο εσωτερικό των στρωμάτων του χρώματος και μπορούμε να δούμε όπως ακριβώς ξεφλουδίζει ένα κρεμμύδι, έτσι και όλα τα στρώματα της ζωγραφικής. Μπορούμε να ανακατασκευάσει όλα τη χρονολογία της δημιουργίας του πίνακα».
Ο Leonardo πιστεύεται ότι είχε εργαστεί επάνω στο πορτραίτο αυτό μεταξύ 1503 και 1517, ενώ βρισκόταν στη Φλωρεντία και αργότερα στη Γαλλία. Υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό διάφορες θεωρίες που αφορούν τη συζήτηση σχετικά με την ταυτότητα της Μόνα Λίζα. Αλλά για αιώνες, ήταν ευρέως αποδεκτό ότι είναι η Lisa Gherardini, η σύζυγος ενός εμπόρου μεταξιού της Φλωρεντίας.
Αλλά ο Cotte επεμβαίνει και εδώ, λέγοντας ότι οι ανακαλύψεις του αμφισβητούν αυτήν τη θεωρία. Πιστεύει ότι η εικόνα που έχει φτιαχτεί αρχικά κάτω από την επιφάνεια του πίνακα που είναι γνωστός ως Μόνα Λίζα, είναι η πραγματική Λίζα του Λεονάρντο, και ότι το όνομά του έργου που έμεινε στην ιστορία ως το πορτρέτο της Μόνα Λίζα για περισσότερα από 500 χρόνια είναι, στην πραγματικότητα, μια διαφορετική γυναίκα λέγοντας πως «τα αποτελέσματα της έρευνας μας καταρρίπτουν πολλούς μύθους για το αριστούργημα του Λεονάρντο για πάντα».
«Όταν τελείωσα την ανοικοδόμηση της Lisa Gherardini, ήμουν μπροστά στο πορτρέτο και αυτή είναι τελείως διαφορετική από την Μόνα Λίζα σήμερα. Αυτή δεν είναι η ίδια γυναίκα».
Ισχυρίζεται, επίσης, ότι έχει βρει ακόμα δύο φωτογραφίες κάτω από την επιφάνεια του πίνακα- ένα σκιώδες περίγραμμα ενός πορτρέτου με ένα μεγαλύτερο κεφάλι και μύτη, μεγαλύτερα χέρια, αλλά μικρότερη χείλη. Και λέει ότι έχει βρει ακόμα μια άλλη γυναικεία φιγούρα, πιο αχνή σαν προσχέδιο, στο κλασσικό αυτό στυλ της Madonna της εποχής του Λεονάρντο η οποία μάλιστα φοράει ένα μαργαριταρένιο στεφάνι στην κόμμωση της.
