Μια σπάνια σειρά γραμματοσήμων για τον Γοργοπόταμο ήρθε στο «φως» 72 χρόνια μετά την κυκλοφορία τους… Τα γραμματόσημα αυτά, βρέθηκαν στα χέρια ενός συλλέκτη από τα Γιάννενα και θεωρούνται μεγάλης ιστορικής αξίας.
Στο «φως» τα… ανύπαρκτα γραμματόσημα του Γοργοποτάμου
Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι φιλοτελιστές θεωρούσαν ότι τα γραμματόσημα αυτά δεν είχαν κυκλοφορήσει ποτέ και επρόκειτο απλώς για μια φήμη. Το epiruspost, όμως, εντόπισε το ημερολόγιο του Σπύρου Γκόβελα, ενός παλιού υπαλλήλου του ταχυδρομείου –έναν άνθρωπο που έζησε από πρώτο χέρι την ιστορία.
Τα γραμματόσημα αυτά κυκλοφόρησαν το 1944 για μια και μόνο μέρα από το ταχυδρομείο Ιωαννίνων. Πίσω από τα γραμματόσημα για τον Γοργοπόταμο κρύβεται και μια συγκινητική ιστορία, ένα ημερολόγιο με ασπρόμαυρες φωτογραφίες που γράφτηκε πριν από δεκαετίες.
Στις 25 Νοεμβρίου 1942, οι δυνάμεις του Ζέρβα και του Βελουχιώτη, σε συνεργασία με Βρετανούς σαμποτέρ ανατινάζουν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου. Πρόκειται για μια σημαντική αντάρτικη κίνηση, που επηρέασε σημαντικά την μετέπειτα πορεία του πολέμου.
Σύμφωνα με το epiruspost, οι Έλληνες για να τιμήσουν αυτή την ημέρα προσπάθησαν την επόμενη χρονιά να κυκλοφορήσουν μια σειρά γραμματοσήμων. Έγιναν, όμως, αντιληπτοί από τους Γερμανούς…
Το 1944, όμως, κατάφεραν να τυπώσουν τα τέσσερα γραμματόσημα –των δύο, τεσσάρων, έξι και οκτώ δραχμών. Όλα αναγράφουν «Γοργοπόταμος 1941-44, Ελευθέρα Ορεινή Ελλάς».
Η ιστορία μέσα από τα μάτια του κ. Γκόβελα:
«Στην οικεία που καθόμουν με τα αδέρφια και τους γονείς μου, στην οδό Βαλαωρίτου, κοντά στα μεσάνυχτα, χτύπησε η πόρτα, γεγονός ασυνήθιστο για κείνη την εποχή. Με ένα κερί στα χέρια, κατέβηκε από το μαντζάτο ο πατέρας μου κι άνοιξε την πόρτα.
Αντίκρισε έναν άγνωστο άνδρα και δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβει ότι επρόκειτο για αντάρτη των βουνών. Επιτακτικά ζήτησε να μιλήσει μαζί μου. Ο πατέρας μου με ξύπνησε ανήσυχος κι αντίκρισα έναν ψηλό, ξερακιανό άνδρα, που φαινόταν ασυνήθιστα ταλαιπωρημένος.
– Εσύ είσαι ο τηλεγραφητής στο τηλεγραφείο, με ρώτησε.. Εγώ είμαι, του απάντησα..
Μεθαύριο, στις 25 του μήνα, να είσαι στο τηλεγραφείο χωρίς άλλον κι όταν τον ρώτησα τι συμβαίνει, μου είπε, να κάνω ακριβώς ότι μου είπε…
Αμέσως μετά, έβγαλε από έναν ντροβά μερικές γερμανικές κονσέρβες, τις άφησε στο τραπέζι, χωρίς κουβέντα και εξαφανίστηκε στην παγωμένη εκείνη νύχτα…
Στην αρχή τρομοκρατήθηκα, αλλά στη συνέχεια, σκέφτηκα ότι δεν έχω κάνει κάτι και δεν έχω λόγο να φοβάμαι…..
Στις 25 του μήνα, κατά τις πέντε το πρωί βρισκόμουν στο Ταχυδρομείο και ήδη είχα ανάψει μια ξυλόσομπα και έσπασε λιγάκι το κρύο. Μέχρι να βολευτώ στον πάγκο μου, ανοίγει η πόρτα και αντικρίζω έναν ψηλό, όμορφο άνδρα.
Η μεγάλη μου έκπληξη ήταν όταν με χαιρέτισε και κατάλαβα ότι δεν ήταν Έλληνας και δεν μιλούσε καλά ελληνικά. Εκ των υστέρων μου είπε ότι ήταν Ιταλός. Είχε λιποτακτήσει από την μονάδα του στην Κεφαλονιά εδώ και καιρό και είχε ενταχθεί στον ΕΔΕΣ.
Άνοιξε μία τσάντα κι έβγαλε μία ποσότητα γραμματοσήμων και μου τα έδωσε. – Τι να τα κάνω αυτά;… Με αυτά θα δουλέψεις σήμερα, μου είπε, όπως επίσης μου έδωσε και μία σφραγίδα του ΕΔΕΣ και είπε πως με αυτή θα τα σφραγίσω.
Ήταν γραμματόσημα που έγραφαν «Γοργοπόταμος» ….
Η ώρα είχε περάσει κι άρχισαν σιγά σιγά να έρχονται Γιαννιώτες για να στείλουν, άλλος δέματα, άλλος γράμματα. Αυτός κέρβερος, πάνω από το κεφάλι μου.. Παρακολουθούσε την κάθε κίνησή μου και φρόντιζε να μην φύγει κανένα αντικείμενο χωρίς την σφραγίδα και το γραμματόσημο.
Είχαμε αρκετή δουλειά εκείνη τη μέρα. Κατά το μεσημέρι, ο κόσμος άρχισε να αραιώνει. Τότε του ζήτησα να μου δώσει μία σειρά γραμματόσημα για να θυμάμαι την αγωνία εκείνης της μέρας.
Αγριεμένος δεν μου απάντησε. Καθίσαμε μέχρι αργά, άρχισε να θαμπώνει.
Εκείνος έβγαλε ένα φλασκί με κονιάκ από το σάκο του και λίγες σταφίδες. Τα μοιραστήκαμε..
Με ρώτησε για την οικογένεια μου, αλλά δεν ξέρω τι κατάλαβε γιατί δεν μιλούσε καλά τα ελληνικά.
Στείλαμε πολλά γράμματα εκείνη τη μέρα, αλλά σε καμία περίπτωση, δεν καταναλώσαμε ούτε το ήμισι από τα γραμματόσημα που είχαμε. Τότε αφού έριξε μια ματιά από το παράθυρο.. «σκοτείνιασε είπε, ότι ήταν να γίνει, έγινε», μου ζήτησε όλα τα γραμματόσημα και προς μεγάλη μου έκπληξη τα έριξε όλα μέσα στη φωτιά.
Ρώτησα γιατί, δεν τα λυπάσαι, είναι τόσα λεφτά.. Μετά από λίγο μου απάντησε.. Έτσι μου είπαν να κάνω. Με πλησίασε και τότε, χαμογελώντας, μέσα από την τσέπη του, έβγαλε και μου έδωσε μία σειρά γραμματόσημα που του είχα ζητήσει. Με καληνύχτισε κι έφυγε.
Την επόμενη μέρα πήγα ξανά στο Ταχυδρομείο και συνέχισα τη δουλειά μου. Κοιτώντας όμως τυχαία στο πάτωμα βλέπω ένα μαύρο βιβλιαράκι. Ανοίγοντάς το, είδα πως ήταν ένα λεξικό και μέσα είχε τη φωτογραφία του Ιταλού αντάρτη. Τα κράτησα μέχρι σήμερα, δεν μου τα ζήτησε κανένας».
Ο Σπύρος Γκόβελας δεν βρίσκεται στη ζωή.. Στο σπίτι όμως που έζησε έμειναν τα ενθύμια μιας ολόκληρης εποχής και μιας εποχής άγριας κι όμορφης μαζί..
Μαζί με τα γραμματόσημα διασώθηκε μέχρι σήμερα το σημειωματάριο, του Ιταλού αντάρτη.. Η φωτογραφία του.. Το όνομά του γραμμένο στο πίσω μέρος… Roggero Giacomo!
Ο Ιταλός Roggero Giacomo στη φωτογραφία που διασώθηκε!
Τα γραμματόσημα που θεωρούνταν ανύπαρκτα βρίσκονται λοιπόν εδώ.. Ως ανάμνηση του Γοργοποτάμου… Και ως υπόμνηση της Ελλάδας που ξέρει να αντιστέκεται και να δημιουργεί το δικό της θαύμα!
Πηγή: Bάσω Σκουλήκα/ epiruspost
