Γιατί η «Συννεφούλα» δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με το μάθημα των θρησκευτικών- Τι σχέση μπορεί να έχει ένα ερωτικό τραγούδι με το μάθημα των θρησκευτικών;
Απαντήστε μου εσείς.
Ένα ερωτικό τραγούδι, όπως η «Συννεφούλα» του Διονύση Σαββόπουλου, μπορεί να διδαχθεί στο μάθημα της μουσικής ίσως, ή της λογοτεχνίας, ή να ακουστεί σε ώρες σχολικής ψυχαγωγίας, αν και νομίζουμε ότι το συγκεκριμένο δεν είναι κατάλληλο για την διάπλαση του ήθους των παιδιών.
Όμως δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με το μάθημα των θρησκευτικών.
Και για να πεισθείτε, απλά παραθέτουμε τους στίχους του τραγουδιού:
Είχα μια αγάπη, αχ καρδούλα μου,
που `μοιαζε συννεφάκι, συννεφούλα μου.
Σαν συννεφάκι φεύγει ξαναγυρνάει
μ’ αγαπά τη μια την άλλη με ξεχνάει.
Κι ένα βράδυ αχ καρδούλα μου
διώχνω ξαφνικά τη συννεφούλα μου.
Δεν αντέχω άλλο πια να με γελάει
μ’ αγαπάει τη μια την άλλη με ξεχνάει.
Κι έρχεται ο Απρίλης αχ καρδούλα μου
να κι ο Μάης συννεφούλα μου.
Δίχως τραγούδι, δάκρυ και φιλί
δεν είναι άνοιξη φέτος αυτή.
Συννεφούλα, συννεφούλα να γυρίσεις σου ζητώ
και τριγύρνα μ’ όσους θέλεις κάθε βράδυ.
Δεν αντέχω άλλο να `μαι μοναχός
μ’ αγαπάς τη μια κι ας με ξεχνάς την άλλη.
Διαβάστε εδώ: Το Υπ.Παιδείας συντηρεί το κλίμα εναντίον της Εκκλησίας για τα Θρησκευτικά
Πείτε μου εσείς, τί σχέση έχουν αυτοί οι στίχοι με τα θρησκευτικά; Είναι δυνατόν στο μάθημα των μαθηματικών να διδάσκεις π.χ. αγγλικά;
Δεν είναι αντικείμενο των θρησκευτικών οι αποτυχημένοι έρωτες του Διονύση Σαββόπουλου, αλλά η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό.
Σύμφωνα με τις ιστορίες που κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και από τους ίδιους τους στίχους του τραγουδιού, ο μεγάλος καλλιτέχνης εμπνεύστηκε τη «Συνεφούλα» από μία γυναίκα, η οποία όχι μόνο δεν έμεινε πιστή στην ερωτική της σχέση μαζί του αλλά…
Αυτό το πράγμα παρουσιάστηκε ως δήθεν αλληγορικά μήνυμα σεβασμού στην ελευθερία του άλλου!
Έλεος! Ο τραγουδοποιός γράφει: «τριγύρνα μ’ όσους θέλεις κάθε βράδυ» και εγώ «να γυρίσεις σου ζητώ γιατί δεν αντέχω τη μοναξιά», και αυτό θεωρείται «σεβασμός στην ελευθερία του άλλου»!
Και τα παιδιά μας θα διδάσκονται ότι μπορούν να γυρίζουν τα βράδυα με όσους ή όσες θέλουν και να περιμένουν και την ανοχή των συντρόφων τους!
Κατ’ αρχήν στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι φανερό ότι η ανοχή του ποιητή δεν ήταν αποτέλεσμα του σεβασμού του στην ελευθερία της συντρόφου του, αλλά του δικού του αισθήματος μοναξιάς («δεν αντέχω άλλο νά ’μαι μοναχός»). Συνεπώς δεν έχει καμία σχέση με ευγενή αισθήματα περί ελευθερίας.
Όμως, το πρόβλημα δεν είναι σε όλους αυτούς τους ανεύθυνους, οι οποίοι χονδροειδώς εμφανίζουν την απάλειψη του τραγουδιού ως δήθεν «λογοκρισία» της Εκκλησίας και «υποχώρηση» της Κυβέρνησης.
Το πρόβλημα είναι σε εκείνους τους ακόμη πιο ανεύθυνους, που περιέλαβαν ένα τέτοιο παντελώς άσχετο με το αντικείμενο των θρησκευτικών, και χωρίς καμία σχέση με το Ορθόδοξο ήθος, τραγούδι στην ύλη του μαθήματος.
