Έζησα να το δω και αυτό. Το Μέγαρο Μαξίμου, η έδρα της Πρώτης Φορά Αριστεράς Κυβέρνησης, απελευθερώθηκε για μια βραδιά από την βαριά οχύρωσή του, που το έκανε να μοιάζει πιο φρουρούμενο και πιο αποκλεισμένο ακόμη κι από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Βαγδάτη, και δέχθηκε το κοινό για μια χαλαρή βραδιά τυριού και αχλαδιού.
Ποιο κοινό; Όχι τους συνταξιούχους, για τους οποίους η πρόσβαση αποκλείεται διά ροπάλου (και χημικών), ούτε τους διάφορους μελανιασμένους κοψοχέρηδες διαδηλωτές που ψήφισαν Αλέξη για να καταργηθούν οι φόροι, τα διόδια, και για να ανακαλυφθεί επιτέλους το φάρμακο για τον καρκίνο…
Όχι! Άνοιξε για τα 153 γίδια που συναποτελούν την περήφανη κυβέρνηση των συριζοπσαικαζμένων (τρεις εκ των οποίων Μουσουλμάνοι της Δ. Θράκης, και ο νοών νοείτω), στα οποία ο μεγάλος χέφε μας θέλησε να κάνει ένα ψυχολογικό μασάζ, μπας και συνεχίσουν απτόητοι να ψηφίζουν τα σκληρά μνημονιακά μέτρα για τα οποία εξελέγησαν ώστε να τα καταργήσουν.
Μιλάμε δηλαδή για σημαντικές προσωπικότητες της αριστεράς και του εθνολαϊκισμού, αγνούς ανιδιοτελείς ιδεολόγους, που όμως, όπως τελικά αποδείχτηκε, μπροστά στα 7-8 χιλιάρικα που τσεπώνουν κάθε μήνα είναι ικανοί να τραγουδάνε το Λιλί Μαρλέν και να χαιρετούν ναζιστικά, αρκεί να μη χάσουν την καρέκλα τους.
Μιλάμε για γίδια, που πολλά εξ αυτών δεν ήξεραν καν κατά που πέφτει το Μαξίμου, δεν είχαν κάνει καν χειραψία ποτέ με τον Τσε Παπάρα, αλλά παρόλα αυτά είναι εκείνοι που θα άλλαζαν την Ελλάδα, που θα σκίζανε τα μνημόνια, και που θα χόρευαν στο ταψί την μαντάμ Μέρκελ και τον «σακάτη», όπως έλεγαν.
Αυτούς δηλαδή, που αν η αστυνομία αφουγκράζονταν την κοινωνία (όπως οι δικαστικοί) θα έπρεπε να τους ψεκάσει κανονικά προχθές το βράδυ, αντί να ψεκάζει τους εξαπατημένους συνταξιούχους.
Έτσι λοιπόν, μαζεύτηκε στο Μαξίμου όλη η αφάν κατέ, όλος ο θίασος επί σκηνής, λίγο πριν πέσει η οριστική αυλαία, για να πανηγυρίσουν τις επιτυχίες τους, και να συγχαρεί ο ένας τον άλλον για την υλοποίηση του αρχικού τους σχεδιασμού, να μας καταστήσουν δηλαδή την Βενεζουέλα της Ευρώπης, και μάλιστα υπό μνημονιακή επιτήρηση έτσι ώστε να μην πεινάσουμε κανονικά, αλλά να υπάρχει μια στοιχειώδης εισροή χρήματος για τα βασικά. Και ήταν όντως μια βραδιά πανηγυρική μέσα στον σουρεαλισμό της.
Με υπουργούς γονατισμένους στην τρόικα να τραγουδάνε περήφανα αντάρτικα, να χορεύουν τσάμικα, και να πίνουν το ποτάκι τους εις υγείαν της … επανάστασης που έφεραν (με το μυαλό τους). Με τον γυρολόγο Ζουράρη, να παίζει στο πιάνο την «Τσιμινιέρα» του Νταλάρα, και τις διάφορες βολευτίνες επαρχίας να διαγκωνίζονται για μια σέλφι με τον σέξι Αλέξη! Για την αισθητική του όλου πράγματος δεν έχω τίποτα να προσθέσω, αφού ήδη τα σόσιαλ μίντια τα είπαν όλα και με κάλυψαν απόλυτα.
Απλά να σημειώσω ότι όταν είδα τις πρώτες φωτό από τις αφίξεις των σούργελων στο Μαξίμου, στην αρχή μπερδεύτηκα και φαντάστηκα ότι ο Παππάς ή ο Πάντζας είχαν καλέσει τις θρυλικές μπουτούδες του Συντάγματος για να τις τιμήσουν για τους αγώνες τους. Ή ότι κάποιος διοργάνωνε καλλιστεία για Μις Κυτταρίτιδα στην περιοχή.
Μετά όμως συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για τις βολευτίνες του Σύριζα, που ντύθηκαν με τα καλά τους, αφού μετά το χαλαρό ποτάκι με τον Αλέξη, θα ακολουθούσε μια γνήσια συριζέικη βραδιά στου Βέρτη ή μπορεί και στου Τσαλίκη.
Οι πιο ροκάδες εξ αυτών θα πήγαιναν, λέει, σε κάποιο εναλλακτικό στέκι, διαχειριζόμενο από αλληλέγγυους, για να ακούσουν Τάμτα και Τζον Τίκη. Όσο για τους πιο μερακλήδες, ο Φίλης είχε κανονίσει βραδιά άφτερ, σε γνωστό πατσατζίδικο του Αιγάλεω…
Εν πάση περιπτώσει, το γενικό συμπέρασμα παραμένει ότι οι λαοί έχουν τους νομοθέτες που τους αξίζουν.. Αυτά, και σε άλλα με υγεία.
πηγη: orthografos
