Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος σε τοποθέτηση του στην Βουλή αναφέρθηκε με σκωπτικό τρόπο στα δημοσιεύματα που τον εμφάνιζαν να έχει δεχθεί επιπλήξεις στο πρόσφατο EuroWorking Group αναφορικά με καθυστερήσεις στην υλοποίηση των προαπαιτούμενων δράσεων και των αποκρατικοποιήσεων.
Ειδικότερα σημείωσε «Όπως βλέπετε, δεν έχουν μεγαλώσει τα αυτιά μου. Το λέω, γιατί διαβάζω ότι πήγα στις Βρυξέλλες και μου τράβηξαν τα αυτιά για ιδιωτικοποιήσεις που δεν έγιναν. Καμία συζήτηση δεν έγινε. Διαβάζω επίσης ότι μου τράβηξαν τα αυτιά για προαπαιτούμενα που δεν έγιναν και μας έβαλαν νέα και για νομοσχέδια που φέραμε και δεν τους είχαμε ενημερώσει. Ούτε γι’ αυτό έγινε αναφορά στην συνάντηση στις Βρυξέλλες»,
Ενώ πρόσθεσε : «Το νομοσχέδιο (για τα εργασιακά) που συζητάμε το έχουμε δείξει στους θεσμούς. Μπορεί να έχουν κάποιες αντιρρήσεις, αλλά δεν υπάρχει backtracking -όπως λέμε όταν μας ζητάνε να αποσύρουμε σχέδια νόμου. Είναι ένα δικαιωματικό νομοσχέδιο, που διευρύνει τα δικαιώματα με τρόπο που έπρεπε να έχει βαθιά στήριξη. Δεν έγινε καμία αναφορά με Μοσκοβισί γι’ αυτό το νομοσχέδιο ούτε για κάποιο άλλο που μας ζητούν να το πάρουμε πίσω. Άρα, τα αυτιά μου είναι όπως τα έχετε συνηθίσει».
Περαιτέρω επεσήμανε : «Στον καπιταλισμό προ του 2009 στην Ελλάδα είχαμε τον κακό επιχειρηματία. Όλοι μιλάγαμε γι’ αυτό, αλλά δεν υπήρχαν επιχειρήματα για να αντιμετωπιστούν όσοι δεν πλήρωναν τους εργαζόμενους. Την περίοδο που μειώθηκε το μερίδιο της εργασίας, μειώθηκε και η παραγωγικότητα. Ο εργοδότης είχε πάντα την εύκολη λύση να μην δηλώσει τους εργαζόμενους και να μην τους πληρώσει» είπε σε άλλο σημείο, για να υποστηρίξει ότι οι αξίες της σοσιαλδημοκρατίας «γκρεμίστηκαν» από τις πολιτικές «των Σημίτη, Σρέντερ και Μπλερ».
Ενώ κατέληξε λέγοντας : «Υποσχεθήκαμε ότι μπορούμε να κοιτάμε το νέο χωρίς να επιστρέψουμε στο παλιό μοντέλο του 2009. Για εμάς δεν είναι όλα οικονομία. Αυτό που φέρνουμε θα σπρώξει τους εργοδότες να βρουν τρόπους αύξησης των εισοδημάτων τους χωρίς να μειώσουν μισθούς. Στο «Κεφάλαιο» υπάρχει σημείο όπου ο Μαρξ μιλά για ελευθερία και λέει ότι στον Καπιταλισμό η ελευθερία τελειώνει στην είσοδο των εργοστασίων. Εμείς λέμε ότι οι εργαζόμενοι-ες είναι αδιαίρετοι. Δεν μπορεί να είσαι δημοκράτης και να ψηφίζεις και να συζητάς και στο χώρο δουλειάς να είσαι σκλάβος. Αν θέλεις να έχεις δημοκρατία και σκεπτόμενους ανθρώπους, δεν μπορεί να υπάρχουν εργασιακοί χώροι που να λένε ότι εδώ ισχύει μόνο η βούληση του εργοδότη. Το μοντέλο μας θα είναι πιο δίκαιο και αναπτυξιακό. Και θα δημιουργεί ανθρώπους με σεβασμό».