Οι σχέσεις είναι πολύπλοκες. Προϋποθέτουν την συνάντηση δύο ή περισσότερων ανθρώπων, ενώ καλά – καλά δεν μπορούμε να τα βρούμε με τον εαυτό μας.
Οι σχέσεις είναι θαυμάσιες. Προσφέρουν την δυνατότητα για συνάντηση δύο ή περισσότερων ανθρώπων, παραμερίζοντας για όσο διαρκούν το φάσμα της μοναξιάς τους.
Οι σχέσεις είναι ανυπόφορες. Στερούν την ιδιωτικότητα, στραγγίζουν την ατομικότητα, τα θέλουν όλα σε κοινή θέα, όλα ανοιχτά, τίποτα προσωπικό, ένα κοινόβιο σκέψεων και συναισθημάτων.
Οι σχέσεις είναι γενναιόδωρες. Με την απλόχερη ανοιχτότητά τους αγκαλιάζουν την αποξένωσή μας, ανέχονται τον εγωϊσμό μας, μας κάνουν ομάδα, κοινωνία, πολιτισμό.
Οι σχέσεις είναι βασανιστικές. Μας τα παίρνουν όλα, δεν μας αφήνουν τίποτα, δικτατορικά καθεστώτα έναντι αναρχοαυτόνομων μονάδων.
Οι σχέσεις είναι λυτρωτικές. Απελευθερώνουν τον καλύτερο εαυτό μας από τις φυλακές του εγωτισμού του και τον προσφέρουν στον Άλλον, τον άλλον σε Εμάς και εμάς στους Άλλους, ένα πολύβουο γαϊτανάκι συναναστροφών, ιδεών και συναισθημάτων.
Τελικά τι είναι οι σχέσεις;
Όλο τις θέλουμε κι όταν τις έχουμε θέλουμε κάτι άλλο…
Τις κυνηγάμε, τις επιδιώκουμε και μετά αλλάζουμε γνώμη…
Ή μήπως όχι;
Ή μήπως όταν καταλάβουμε το βαθύτερο νόημά τους, όταν – βιωματικά – προσλάβουμε την αξία τους, τότε πια δεν θέλουμε να τις αφήσουμε, δεν μπορούμε χωρίς αυτές, χωρίς σχέσεις στην ζωή μας…
Αγάπης, στοργής, αφοσίωσης, θυσίας, προσφοράς, και πάλι αγάπης… σχέσεις.
