Ο πολυτιμότερος άσος της Φενερμπαχτσέ δεν βρίσκεται σε κάποια εκ των θέσεων της πεντάδας στο παρκέ. Η δύναμη πυρός της τουρκικής ομάδας δεν είναι τόσο ο Ντίξον, ο Σλούκας, ο Ντατόμε, ο Μπογκντάνοβιτς, ο Αντιτς, ο Ούντοχ, ο Βέσελι, όσο το μυαλό που τους καθοδηγεί από την άκρη του πάγκου: Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς!
Ο Σέρβος τεχνικός από το 2013 που μετακόμισε στην ασιατική πλευρά της Πόλης, μετά το… διάλειμμα ενός έτους μετά την αποχώρηση από τον Παναθηναϊκό, κάθε χρόνο κάνει παραπάνω βήμα. Την πρώτη του χρονιά (2013/2014) μπορεί να μην κατάφερε να βρεθεί στα πλέι οφ, καθώς αποκλείστηκε στο Top-16, όμως πέρυσι έστειλε την Φενέρ για πρώτη φορά σε Final-4, στη Μαδρίτη!
Κοινό σημείο με πέρυσι ήταν η πρόκριση με «σκούπα» από τα πλέι οφ, απέναντι στην εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης, καθώς η Μακάμπι είχε… υποκύψει στις ορέξεις της Φενέρ, η οποία όμως με τη σειρά της υπέκυψε στον ημιτελικό στην αφιονισμένη και αποφασισμένη να πάρει την κούπα στο σπίτι της, Ρεάλ.
Φέτος ήρθε η ώρα της ρεβάνς απέναντι στους Μαδριλένους, με την τουρκική πρόκριση να έρχεται με «σκούπα» στα πλέι οφ, ξανά απέναντι στην εν ενεργεία πρωταθλήτρια και πλέον πιο έμπειρη και πιο έτοιμη από ποτέ, η Φενερμπαχτσέ θέλει να ικανοποιήσει την πελώρια φιλοδοξία της με τον πρώτο τίτλο Euroleague για τουρκική ομάδα!
15 Final-4, έξι ομάδες
Τα τελευταία χρόνια η Φενέρ έχει ανοίξει το πορτοφόλι για να ενισχυθεί με αυτόν τον στόχο, με τον Ομπράντοβιτς να είναι αυτός που καλείται να υλοποιήσει το όνειρο. Εξάλλου ποιος καλύτερος θα μπορούσε να βρεθεί;
Ο Ομπράντοβιτς είναι έτοιμος να κοουτσάρει στο 15ο Final-4 της καριέρας του, μετά το πρώτο όπου είχε δώσει το παρών ως παίκτης, το 1988 με την Παρτίζαν. Μάλιστα, έχει καταφέρει να βρεθεί στην γιορτή της Euroleague με έκτη διαφορετική ομάδα, καθώς πριν την Φενέρ είχε πάει με Παρτίζαν, Μπανταλόνα, Ρεάλ, Μπενετόν και Παναθηναϊκό!
Φυσικά, ανάμεσα στα κατορθώματά του είναι οι οκτώ τίτλοι που έχει κατακτήσει στις προηγούμενες 14 συμμετοχές του, που τον καθιστούν πολυνίκη της διοργάνωσης! Πλέον, στόχος είναι ο ένατος τίτλος, αυτή τη φορά με τη Φενέρ, ώστε να προστεθεί με τους θριάμβους με τέσσερις διαφορετικές ομάδες (Παρτίζαν, Μπανταλόνα, Ρεάλ, Παναθηναϊκός).
Οι οκτώ θρίαμβοι μπορεί να μοιάζουν ίδιοι από πλευράς… αποτελέσματος, αλλά ήρθαν υπό διαφορετικές συνθήκες ο καθένας, δείγμα της ικανότητας του προπονητή να διαχειρίζεται τις καταστάσεις.
Ο «Ζοτς», 24 χρόνια μετά την παρθενική του κούπα, στην… μυθιστορηματική παρθενική προπονητική του χρονιά, με την Παρτίζαν το 1992, στην Πόλη, έχει νικήσει με όλους τους πιθανούς κι απίθανους τρόπους.
Εχει επικρατήσει με ομάδες που ήταν φαβορί από την αρχή ως το τέλος της χρονιάς (Ρεάλ 1995, Παναθηναϊκός 2000), με ομάδα φαβορί στο Final-4 λόγω έδρας, αλλά και με επιπλέον άγχος ακριβώς λόγω αυτής της παραμέτρου-μπούμερανγκ (Παναθηναϊκός 2007), με ομάδες ίσες μεταξύ ίσων (Παναθηναϊκός 2009), αλλά και… από το πουθενά, χωρίς να υπολογίζεται (Μπανταλόνα 1994), αλλά και στην έδρα του αντιπάλου ως μεγάλο αουτσάιντερ (Παναθηναϊκός 2002).
Οσο για τον τελευταίο του τίτλο, το 2011 στη Βαρκελώνη, στο Final-4 ήταν ακλόνητο φαβορί, αλλά για να φτάσει ως κυρίαρχος εκεί, ανέτρεψε καθολικά τα προγνωστικά, αποκλείοντας στα πλέι οφ με μειονέκτημα έδρας το πανίσχυρο φαβορί, Μπαρτσελόνα.
Η φετινή του συμμετοχή με τη Φενέρ είναι άλλη μία διαφορετική ιστορία, το τέλος της οποίας θα δείξει αν ο «βασιλιάς» όπως τον αποκαλούν στην Πόλη, θα σκαρφιστεί άλλον έναν τρόπο για να φτάσει στην κορυφή…
Το τυχερό του Βερολίνο και το κίνητρο
Το φετινό Final-4 επιστρέφει στο Βερολίνο, επτά χρόνια μετά το 2009, όπου νικητής ο Παναθηναϊκός του… Ζέλικο Ομπράντοβιτς! Αν κάποιοι πιστεύουν στα σημάδια σαφώς και αυτό το στοιχείο οδηγεί στην… επανάληψη του θριάμβου του «Ζοτς», ο οποίος τότε είχε καταφέρει να οδηγήσει τους «πράσινους» στην κορυφή στο καλύτερο από άποψης ποιότητας Final-4 της σύγχρονης ιστορίας.
Ο Παναθηναϊκός στον ημιτελικό κατάφερε να… ξορκίσει την κατάρα των «αιώνιων» ημιτελικών, επικρατώντας του Ολυμπιακού (84-82) έπειτα από ένα μυθικό παιχνίδι και στον τελικό, αφού έκανε για ένα ημίχρονο «φύλλο και φτερό» την ΤΣΣΚΑ, στη συνέχεια υπέστη καθίζηση και από την απίστευτα άθλια διαιτησία, όμως πανηγύρισε τον τίτλο (73-71)!
Ετσι, έγινε η πρώτη και μοναδική ως σήμερα περίπτωση ομάδας που… επέζησε από «εμφύλιο» ημιτελικό και στη συνέχεια κατέκτησε την κούπα. Ολα αυτά υπό την καθοδήγηση του Σέρβου προπονητή, ο οποίος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την ιδιαίτερη ψυχολογία του πιο έντονου και αγχωτικού τριημέρου της ευρωπαϊκής σεζόν και πως να διαχειριστεί τα συναισθήματα.
Επιπλέον, ο «Ζοτς» ξέρει πως το πλέον σημαντικό στοιχείο σε ένα Final-4 είναι το κίνητρο. Αυτό τον χαρακτηρίζει και θεωρεί πως όταν… στερέψει, θα έχει φτάσει το πλήρωμα του χρόνου για να αποχωρήσει από τους πάγκους και αυτό απαιτεί από τους παίκτες του, τους οποίους… διδάσκει πως να έχουν το υψηλότερο δυνατό κίνητρο, χωρίς όμως να πνιγούν από το άγχος.
Η Φενέρ ταξίδεψε στο Βερολίνο με απίστευτα υψηλό κίνητρο, αλλά και με την σιγουριά πως έχει το μεγαλύτερο όπλο της στον πάγκο και τον μεγαλύτερο νικητή που θα μπορούσε να ζητήσει για να την οδηγήσει στη δική της Γη της Επαγγελίας.
