Απόρρητο έγγραφο της γερμανικής εταιρείας, αποκαλύπτει πως μοίραζαν τις μίζες για τις προμήθειες των εξοπλιστικών προγραμμάτων σε έλληνες αξιωματούχους στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Πρόκειται για απόρρητο έγγραφο της γερμανικής εταιρείας STN Atlas Elektronik, η οποία συνεργαζόταν με δυο ακόμα εταιρείες που είχαν συγχωνευτεί, τις Krauss-Maffei και Wegmann, επίσης προμηθεύτριες του ελληνικού υπουργείου Άμυνας.
Με αυτό ενημερώνει τους εκπροσώπους των άλλων εταιρειών για τους έλληνες αντιπροσώπους, οι οποίοι, εκτός από τα έργα, είναι επιφορτισμένοι με το να μοιράσουν και τις «ωφέλιμες πληρωμές». Χαρακτηριστικά αναφέρεται στο τέλος του εγγράφου: «Ετσι ταυτοχρόνως προκύπτει η βασική δομή για ενδεχόμενες αναγκαίες ωφέλιμες πληρωμές».
Όπως αποκαλύπτεται από το έγγραφο, που φέρνει στο φως δημοσίευμα της Γιάννας Παπαδάκου στο tovima.gr, το οποίο βρίσκεται σε δικογραφίες των εξοπλιστικών από το 2013 και έχει σταλεί από την Εισαγγελία της Βρέμης, οι αντιπρόσωποι που συνιστούν την εν λόγω ομάδα είναι οι κατηγορούμενοι Πάνος Ευσταθίου, Δημήτρης Παπαχρήστου και Θωμάς Λιακουνάκος. Μάλιστα αναφέρεται ότι στην πρώτη συνάντηση που έγινε στην Αθήνα στις 27 Νοεμβρίου 1997 παρόντες ήταν οι εκπρόσωποι της Axon (Θ. Λιακουνάκος) και της Tredeco (Π. Ευσταθίου), ενώ στις 15 Ιανουαρίου 1998 στη συνάντηση ήταν παρών ο Δ. Παπαχρήστου. Χρήση του σημειώματος αυτούς έγινε και στη δικογραφία του άλλου προφυλακισμένου για δωροδοκίες Παναγιώτη Κατσή – αποφυλακίζεται μετά την επιστροφή 4 εκατ. ευρώ.
Ο συντάκτης του ενημερωτικού σημειώματος είναι ο κατηγορούμενος και στη Γερμανία για δωροδοκίες στην Ελλάδα Schäfer και απευθύνεται σε άλλους κατηγορουμένους για δωροδοκίες συναδέλφους του, όπως οι H. Kuprian και Weisz. Αίσθηση προκαλεί η επισήμανση για το πώς οι γερμανικές εταιρείες πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να προωθήσουν τα προγράμματα των Leoprard 1 και 2, αφού υπάρχει ανταγωνισμός στις προμήθειες από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Βρετανία. Μάλιστα αναφέρεται ότι «η έναρξη της σύμβασης των Leoprard 2 συμπεριλαμβάνει την ολοκλήρωση της σύμβασης παράδοσης της αντισταθμιστικής σύμβασης και των χρηματοδοτικών συμφωνιών με τις τράπεζες».
Και συνεχίζει ο γερμανός ανώτατος στέλεχος της εταιρείας: «Η υλοποίηση των σχεδίων τίθεται υπό τεράστια πολιτική και παγκόσμια ανταγωνιστική πίεση, ιδιαιτέρως από τις ΗΠΑ, αλλά και από τη Γαλλία και Βρετανία. Αυτό έχει αποτέλεσμα να προκύπτει η επιτακτική ανάγκη ενός συνεπούς συντονισμού των τοπικών αντιπροσώπων στο βαθμό που αυτό αφορά ουσιαστικό μερίδιο της παράδοσης και της απόδοσης (π.χ. τεχνολογία ελέγχου πυρκαγιάς, πύργος, κέλυφος). Εδώ είναι από πλευράς των πελατών (Ελληνικός Στρατός / η λογιστική ισότητα, ιδιαιτέρως στον τομέα ελέγχου πυρκαγιάς) τα πιο ευνοημένα συστατικά του σχεδίου».
Και στη συνέχεια δίνεται η οδηγία «για τον συντονισμό των απαραίτητων βιομηχανικών αντιπροσώπων για το συγκεκριμένο σχέδιο στην Ελλάδα προβλέπεται η ακόλουθη σειρά προτεραιότητας στην ευθύνη (υπεύθυνος σχεδιασμός):
* Για τα Leoprard 1Α5 αναλαμβάνουν οι Axon, Παπαχρήστου, Tredeco STN Atlas, σύμφωνα με την απαίτηση του Ελληνικού Στρατού.
* Για τα Leoprard 2 οι Axon, Παπαχρήστου, Wegmann και Tredeco (Π. Ευσταθίου).
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι αυτός ο οργανωμένος συντονισμός, όπως αποτυπώνεται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στο απόρρητο έγγραφο, αλλά και μέρος της δικογραφίας χρησιμοποιήθηκε ποινικά για πρώτη φορά τον Απρίλιο 2015 στη δικογραφία του κατηγορουμένου Π. Κατσή.
