Όταν ο Λεωνίδας Κύρκος, ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς στην Ελλάδα, μίλησε για τον Εμφύλιο και την επικράτηση της Αριστεράς:
«…Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε π.χ. πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο -τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος άνθρωπος ήταν- θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία, γραμματέας της νεολαίας κ.τ.λ.
Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν. Κι όμως εκείνη την εποχή, σας επαναλαμβάνω, τους έβλεπα τους ανθρώπους αυτούς σαν γίγαντες…»
(Λεωνίδας Κύρκος, Τελευταία Συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά).
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις του σήμερα, μόνο συμπτωματική δεν είναι. Απλά ο λαός μας δεν διδάσκεται από την ιστορία του…
