Του Χρ. Κάππου
Πολύ κακό για το τίποτα. Η τρίωρη τηλεοπτική αναμέτρηση των πολιτικών αρχηγών ούτε λαγό έβγαλε ούτε κάτι καινούριο πρόσθεσε στην ενημέρωση μας στο δρόμο προς τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Απολύτως φυσικό δηλαδή αφού απευθείας διάλογος δεν υπήρξε , οι αρχηγοί απλώς απαντούσαν σε ερωτήσεις για τις οποίες είχαν προετοιμαστεί και ακόμα και εκεί όπου οι τόνοι ανέβηκαν κάτι το ουσιαστικό δεν βγήκε.
Ήταν βεβαίως το μοντέλο και οι κανόνες που επιλέχθηκαν. Διάλογος επτά αρχηγών με έξι δημοσιογράφους να θέτουν τις ερωτήσεις είναι αδύνατος, το ξέρουμε αυτό και από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις το κακό είναι πως κατόπιν εορτής θυμόμαστε ότι χρήζει αλλαγής.
Τώρα βέβαια αν κοιτάξουμε στον κόσμο και όχι απαραίτητα στην Αμερική, αλλά και στις Ευρωπαϊκές Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες… Πουθενά τα Κόμματα και οι Τηλεοπτικοί Σταθμοί δε βάζουν τους όρους και τους κανόνες.
Συνήθως υπάρχουν κάποιοι Οργανισμοί, ανεξάρτητοι από Πολιτικά Κόμματα και Σταθμούς Τηλεοπτικούς οι οποίοι αναλαμβάνουν την διοργάνωση. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που πριν ακόμη οι εκλογές προκηρυχθούν όλα ήδη έχουν καθοριστεί. Από το πόσες τηλεοπτικές αναμετρήσεις και με πόσους από τους πολιτικούς οργανισμούς θα διεξαχθούν μέχρι τις ημερομηνίες και τους χώρους και τη μορφή με την οποία θα γίνουν.
Οι προεκλογικές τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις των αρχηγών δεν λαμβάνουν χώρα σε κάποιο στούντιο αλλά σε χώρους δημόσιους παρουσία κοινού. Ο συντονιστής είναι πάντα ένας, ορίζεται από το φορέα που διοργανώνει τη συζήτηση και αυτό το αποδέχονται τόσο τα κόμματα όσο και οι τηλεοπτικοί σταθμοί, οι οποίοι αντί να διαμαρτύρονται γιατί δεν επελέγη δικός τους δημοσιογράφος, επιδίδονται στους δικούς τους μαραθώνιους, αναφορικά με τα όσα διαδραματίζονται προ του Debate και όσα θα συζητηθούν μετά.
Η διάρκεια τις περισσότερες φορές είναι δίωρη, οι ερωτήσεις γίνονται συνήθως από το κοινό- δεν είναι περισσότερες από πέντε ή έξι- και οι υποψήφιοι μετά από μια πρώτη τοποθέτηση που κάνουν αρχίζουν ένα απευθείας διάλογο μεταξύ τους αναφορικά με το θέμα που τους τέθηκε. Έτσι ακόμη και αν οι επικεφαλής των κομμάτων είναι επτά, όπως συνέβη στη δική μας περίπτωση, γίνεται απευθείας διάλογος.
Τώρα βέβαια τέτοιες ώρες τέτοια λόγια θα πείτε. Σε μια χώρα που τα πάντα σχεδόν τα αποφασίζουμε τη τελευταία στιγμή… Μέσα σε όλα τα άλλα που έχουμε η δημιουργία ενός Ανεξάρτητου Φορέα για τις τηλεοπτικές αναμετρήσεις των αρχηγών μας έλειπε! Και όπως λέει και μια παροιμία όταν κάποιος δεν αποφασίζει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει άσκοπα.
