Καθώς η έρημος Σαχάρα επεκτείνεται σταθερά σε καλλιεργήσιμα εδάφη, οι αφρικανικές αρχές προτείνουν μια τολμηρή λύση που θα μπορούσε να ωφελήσει την τοπική οικολογία αλλά και την οικονομία.
Η ιδέα αφορά την αναδάσωση του Σαχέλ, μιας μεταβατικής έκτασης μεταξύ της Σαχάρα και τη σαβάνας, ώστε να δημιουργηθεί ένα μεγάλο «πράσινο» τείχος που θα εκτείνεται σε 11 χώρες, από τη Σενεγάλη και τη Μαυριτανία ως την Ερυθραία, την Αιθιοπία και το Τζιμπουτί.
Παρά το γεγονός ότι η κύρια λειτουργία του θα είναι η προστασία κατά της ερημοποίησης, το πράσινο τείχος θα έχει και άλλα σημαντικά οφέλη.
«Το Μεγάλο Πράσινο Τείχος έχει αντικείμενο τη βιώσιμη, κλιματικά έξυπνη ανάπτυξη, σε όλα τα επίπεδα», δήλωσε ο ‘Ελβις Πολ Τάνγκαμ, Επίτροπος της Αφρικανικής Ένωσης για την Πρωτοβουλία του Μεγάλου Πράσινου Τείχους της Σαχάρα και του Σαχέλ.
Περίπου το 40 τοις εκατό των αφρικανικών εδαφών βρίσκεται σε κίνδυνο ερημοποίησης. Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι έως και τα δύο τρίτα καλλιεργήσιμης γης μπορούν να καταστραφούν έως το 2025 αν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις. Μια τέτοια δραστική μείωση της καλλιεργήσιμης γης, σε μια ήπειρο της οποίας ο πληθυσμός θα διπλασιαστεί έως το 2050, θα ήταν καταστροφική.
Η αφρικανική ήπειρος συνεχίζει να υποφέρει από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, ενώ συγκεκριμένα η ανατολική Αφρική έχει πληχθεί από τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων δεκαετιών. Το τείχος θα ενισχύσει τους δεσμούς μεταξύ των κρατών, και θα διευκολύνει την κοινή δράση ενάντια στην κλιματική αλλαγή, οραματίζονται οι εμπνευστές του.
Παρά το γεγονός ότι το σχέδιο βρίσκεται ακόμη στα αρχικά του στάδια, περίπου το 15 τοις εκατό του Τείχους έχει φυτευτεί, με ιδιαίτερη επιτυχία στη Σενεγάλη.
«Στη Σενεγάλη έχουν φυτευτεί περισσότερα από 66.700 στρέμματα με δέντρα που δεν χρειάζονται πότισμα. Πολλά ζώα που είχαν εξαφανιστεί από αυτές τις περιοχές επανεμφανίζονται. Ζώα όπως αντιλόπες, λαγοί και πτηνά που δεν είχαν θεαθεί τα τελευταία 50 χρόνια», δήλωσε ο Τάνγκαμ.
Το Τείχος θα βοηθήσει επίσης στην αντιμετώπιση της φτώχειας και του εξτρεμισμού. Πολλοί νέοι άνθρωποι οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα θα κατέληγαν στο Μπόκο Χαράμ εργάζονται τώρα στις ομάδες πυρόσβεσης ή στη φύτευση των δέντρων, σύμφωνα με τον Τάνγκαμ.
«Παραμένουν στις κοινότητές τους, επειδή έχουν μια πηγή εισοδήματος και προσθέτουν αξία στη ζωή τους», πρόσθεσε.
Το έργο έχει προσελκύσει χρηματοδότηση από τα Ηνωμένα Έθνη, την Παγκόσμια Τράπεζα και άλλους διεθνείς οργανισμούς, ωστόσο κάθε μία από αυτές τις αφρικανικές χώρες έχει αναπτύξει εθνικά σχέδια δράσης, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινότητες να ταυτίζονται περισσότερο με το έργο.
