Προφανώς το διαλυμένο από καιρό νευρικό μας σύστημα, ήδη σε παράκρουση μέσα στον ορυμαγδό πανταχόθεν, δεν είναι για πολλά – πολλά, από μια κλωστή κρατιέται και το τελευταίο που θα άντεχε μέσα στην τηλεοπτική κατάρα είναι το ανελέητο συνάφι των παρουσιαστών να ολοκληρώνουν ιδανικά το «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»! Πουενώ πασχίζουν σκληρά να μοιάσουν με «ανθρώπους της διπλανής πόρτας» ως πιασάρικη συνταγή (ντεμέκ) οικειότητας, στην πραγματικότητα φέρνουν πιο πολύ σε καρικατούρες και περίεργα εξωτικά φρούτα, που όσο κι αν ψάξεις στους γείτονες της «διπλανής πόρτας» αποκλείεται να πετύχεις παρόμοια κελεπούρια! Μόνο κανονικούς ανθρώπους με συνηθισμένες συμπεριφορές κι απλή καθημερινότητα, και πάντως ουδεμία σχέση με τα χούγια των «οικείων» τηλεαστέρων, όπως:
1. Εν αρχή ην η πλέον δημοφιλής κατηγορία των «καλούληδων- ψυχοπονιάρηδων»… αυτών που ο κόσμος να ‘ρθει ανάποδα, στάζουν μέλια και σορόπια, μόνιμα με μια καλή κουβέντα ακόμα και για πανηλίθιο ή τέρας, με σταθερά καρφιτσωμένο χαμόγελο ως διαφήμιση λεύκανσης ακόμα και για συμφορά, με καθωσπρεπισμό και πολιτική ορθότητα που σπάει κόκκαλα, με στρογγύλεμα των πάντων μη τυχόν βρουν γωνία, με ιερή ευλάβεια στις ίσες αποστάσεις μη ξεφύγει πόντος υπέρ ή κατά, με υπερευαισθησία να βουρκώνεις για οτιδήποτε κινείται ή μη, που λες δεν μπορεί, του/της έκαναν κρυφά λοβοτομή και δεν πήρε πρέφα!
2. Στον αντίποδα τώρα συναντάμε όσους/ες είχαν πάντα το απωθημένο να περάσουν στη νομική και να δικηγορήσουν αλλά δεν έπιασαν τα μόρια, οπότε μόλις τους δόθηκε βήμα στο γυαλί (αλί και τρισαλί!) το εξέλαβαν ως έδρα βγάζονταςόλο το καταπιεσμένο χούι του δικαστή και οι τηλεδίκες με αγριωπό ύφος αδέκαστου κριτή- Ιεροεξεταστή, με σκληρές ανακρίσεις να μη ξεφεύγει κουνούπι, με απίθανες έρευνες από δαιμόνιους ρεπόρτερς, αλωνίζουν αβέρτα από κανάλι σε κανάλι με πωρωμένους «δικαστές» και «εισαγγελείς» να κάνουν την (άθλια) πρακτική τους για το «δίπλωμα» στου κασίδη τηλεθεατή το κεφάλι…
3. Από κοντά και η «συμπαθής» συνομοταξία των «γλυστριδοφάγων»,που δεν βάζουν μέσα γλώσσα ούτε για να μασήσουν την γκουρμεδιά του μάγειρα… όπου αντί να αρκεστούν στο κλασικό μούγκρισμα «απόλαυσης» ως μια σωτήρια παύση στην ακατάσχετη ανούσια μπουρδολογία μήπως υποχωρήσει μια στάλα ο πονοκέφαλος, ακόμα και τότε με μπουκωμένο στόμα θα συνεχίσουν το ανόητο μπλα-μπλα, ξοδεύοντας άπειρες λέξεις στο βρόντο για να περιγράψουν το απόλυτο τίποτα! Κάποιος τους είπε ότι η ακατάσχετη φλυαρία να θέλεις τρία ντεπόν να συνέλθεις, μεταφράζεται σε «λέγειν» ως προσόν και οι ανεγκέφαλοι το έδεσαν κόμπο, σε συνδυασμό με ταχυλογία, μήπως κάποιος έχει αμφιβολίες για την.. ευφράδεια!
4. Μακάρι όμως να περιοριζόταν στις ανούσιες παρλαπίπες κάθε «λογιώτατος-λογιωτάτη»… διότι αν συγκεντρώσουμε τα απίθανα μαργαριτάρια που εκτοξεύονται ως φονικοί πύραυλοι ρημάζοντας την ακοή μας, θα φτιάξουμε κολιέ για δυο επόμενες ζωές! Ο κατ’ εξακολούθηση βιασμός της γλώσσας ασελγώντας σε γραμματική και το συντακτικό,αποτελούν το προσφιλές χούι των αγράμματων, που δεν φτάνει ότι έβγαλαν το σχολειό με ξεγυρισμένους ύπνους, αλλά ούτε ως ενήλικες με δημόσιο λόγο (τρομάρα τους) ξεφύλλισαν ένα λεξικό, μια γραμματική να ανοίξουν τα στραβά τους και να πάψουν να κακοποιούν τα πολύπαθα τριτόκλητα, τα επιρρήματα, τις αντωνυμίες, αρκούμενοι στο ασφαλές για τα κυβικά τους «Λόλανα ένα μήλο», που μου θέλουν και πολυσύνθετες προτάσεις με μαύρα μεσάνυχτα στο συντακτικό!
5. Ή να μιλήσω για το χούι των καβαλημένων «κεντρικών», που ως δικτατορίσκοι δεν αφήνουν χορτάρι να φυτρώσει και πανελίστα να αναπνεύσει φορώντας του καπέλο μέχρι τον αστράγαλο! «Είμαι η σταρούμπα και πρέπει να φανεί και σκασμός γλάστρες! Όποτε κρίνω θα σας ρίχνω λίγο νερό ίσα να μη ψοφήσετε και μου χαλάσετε τη διακόσμηση κι εσείς σαν σωστοί αυλικοί φροντίστε για την αποθέωσή μου…». Που σημαίνει ανελέητο λιβάνισμα στην «κεντρικιά», κομπλιμέντα αβέρτα κι απαραιτήτως συμφωνία με όποια παπαριά ξεφουρνίσει, διότι έτσι κι ακουστεί έστω ψέλλισμα διαφωνίας, το σηκωμένο φρύδι πάνω από δολοφονικό βλέμμα θα στείλει το θρασίμι στα αζήτητα με συνοπτικές διαδικασίες… ακούς εκεί να εκφέρει άποψη ο φύκος!
6. Κοντινή κατηγορία και οι παγοκολώνες, που μπορεί το χειμώνα να σου μετατρέπουν το καθιστικό σε Ανταρκτική και να ξοδεύεις τα μαλλιοκέφαλά σου για θέρμανση χωρίς αποτέλεσμα, ωστόσο στους καύσωνες αποδεικνύονται σωτήριοι με δωρεάν κλιματισμό σε επίπεδο πολικού ψύχους! Που δεν θα δεις ποτέ την οδοντοστοιχία τους σε υποψία χαμόγελου, ούτε έκφραση στο πρόσωπο-μάσκα, ούτε τόση δα ρωγμή στη σοβαροφάνεια, μήπως σπάσει το μπαστούνι που κατάπιαν και πάει στράφι η δουλεμένη ακαμψία… που μπορεί αίφνης να γκρεμιστεί το στούντιο και να τους έρθει η μακέτα κατακούτελα, να ξεπηδήσουν φλόγες δίπλα στο γραφείο- μπάρμπεκιου, να μπουκάρει τρομοκράτης με μολότωφ, αλλά αυτοί παγερά ατάραχοι θα συνεχίσουν την ιερή αποστολή σαν να μη τρέχει κάστανο!
7. Αμ το άλλο… που πρέπει να καλέσουν στον καναπέ ηθοποιό από σήριαλ του δικού τους καναλιού και δεν φτάνει ότι οφείλουν να το βλέπουν οι ίδιοι κι ας είναι του πεταματού, αλλά πρέπει να το βρίσκουν ντε και καλά «εξαιρετικό», απειλώντας τον τηλεθεατή ότι έτσι και χάσει το αριστούργημα (που δεν βλέπεται), δεν έχει… δωράκι φρυγανιές από το τηλεμάρκετινγκ! Διότι μόνο το «δικό μας» σήριαλ και το «δικό μας» ριάλιτι – όπου επίσης θα παραστεί υποχρεωτικά κάθε αποχωρήσαν σούργελο- αξίζει, των αλλονών είναι για τα μπάζα και μη τολμήσει να ξεφύγει κανενός ότι βλέπει αντίπαλο κανάλι, δεν εξιλεώνεται ούτε με εκατό μετάνοιες κι εκατό πατερημά! Ή προωθούμε όπως πρέπει το δικό μας μαγαζί ή να το κλείσουμε το ρημάδι!
8. Άσε πια το χούι με τις σημαιοστολισμένες λατέρνες πουρνό-πουρνό, όπου εσύ αγουροξυπνημένος βλέπεις απέναντι την άλλη που ούτε στην τελετή των Όσκαρ τέτοια υπερπαραγωγή, να σου στραβώνει από τη λάμψη το τσιμπλιασμένο μάτι… καθώς παρελαύνουν στην οθόνη αχάραγα εξώβυζεςστραφταλιζέ τουαλέτες, δωδεκάποντα, βλεφαρίδες κάγκελο, μπιζού με τη σέσουλα, περίτεχνες κομμώσεις, μακιγιάζ πίστας και λες πού διάολο βρίσκονται αυτές, πού βρίσκομαι εγώ, πού πάω, σε ποιο παράλληλο σύμπαν ζω, ποιο το νόημα της μίζερης ζωής μου με την ξεχειλωμένη φόρμα, το κατσιασμένο μαλλί και το σακουλιασμένο μάτι πρωινιάτικα;; Διότι με το που σκάει το υπερθέαμα, μια βαθιά υπαρξιακή αγωνία θα την νιώσεις…
9. Κι ερχόμαστε στην ενότητα της μαγειρικής, όπου το υπερθέαμα – φρεγάτα, μετά την πασαρέλα για να δειγματίσει αρκούντως την πλουμιστή πραμάτεια που κουβαλά, περνά όλο χάρη και νάζι πίσω από τον πάγκο της κουζίνας για να… «βοηθήσει τον σεφ στην παρασκευή του εδέσματος κι εδώ πια ή θα ξεχάσεις όλες τις πίκρες σου ή θα σιχτιρίσεις χορταστικά και θα ξαλαφρώσεις… βλέποντας μια πανάσχετη με γνώσεις μαγειρικής ούτε μέχρι βραστό αυγό, με νύχι γύπα και δαχτυλίδια κοτρόνες, με τη μπουκλωτή μαλλούρα να ανεμίζει πάνω από κατσαρόλες και τηγάνια, να ανακατεύει ένα άγνωστο μείγμα έτσι για την πόζα στον φακό, να πετάει κεραμίδες άγνοιας χωρίς λύπηση, να μουγκρίζει σαν μοσχάρι από ντεμέκ ευχαρίστηση δοκιμάζοντας ακόμα και ροκανίδια σωτέ!
10. Επίσης, πρέπει να σε πείσει μίζερε ότι δεν πάει να καίγεται το σύμπαν, αυτή είναι ένας χαρούμενος, αισιόδοξος, εξωστρεφής άνθρωπος και δεν θα παραλείψει για κανένα λόγο, πριν πάει σε διάλειμμα ή μόλις επιστρέψει, να βάλει ανεβαστική μουσικούλα και να ρίξει δυο- τρεις χορευτικές φιγούρες με χαριτωμενιά στο φακό, έτσι για την ψυχολογία ρε γαμώτο! Δεν έχει καμιά σημασία αν το προηγούμενο λεπτό δίκασε, ανέκρινε, καταδίκασε, κατακεραύνωσε, βούρκωσε, ασχολήθηκε με έγκλημα ή πόλεμο ή δυστυχία… με το «περνάμε σε διαφημιστικό διάλειμμα» πατά τον αυτόματο διακόπτη, πέφτει το τσιφτετέλι κι αρχίζει το λίκνισμα, διότι για μια χαζοχαρούμενη ζωή ζούμε που να πάρει!
Βεβαίως τα φρούτα και τα χούγια τους δεν τελειώνουν σε τούτο το ενδεικτικό σημείωμα, καθότι ο μπαξές διαθέτει και κάτι σπάνια ζαρζαβατικά με βίτσια απείρου κάλλους! Εδώ απλά περίλαβα τα πιο λάιτ προϊόντα κι εσύ φίλε αναγνώστη κατέταξε τις γνωστές μούρες όπου καταλαβαίνεις…
