Αυξημένες οι Ψυχολογικές διαταραχές και σε παιδιά κάτω των 9 ετών.
Οι φορείς υγείας αναφέρουν πως 1 στα 7 παιδιά ηλικίας απο 2-8 ετών έχουν αναπτυξιακά προβλήματα ή προβλήματα συμπεριφοράς. Ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία που τους παρείχαν γονείς κατα τα έτη 2011-2012 , όπου αφορούσαν την υγεία των παιδιών σχετικά με προβλήματα ομιλίας , μαθησιακές δυσκολίες , έλλειψη προσοχής , άγχος και άλλες διαταραχές που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού.
Οι ψυχολογικές διαταραχές στα παιδιά αρκετά συχνά συνδέονται άμεσα με προβλήματα ψυχικής υγείας των γονέων με αποτέλεσμα τη δυσκολία στη φροντίδα των παιδιών.
Η συχνότητα εμφάνισης ψυχολογικών διαταραχών ποικίλει ανάλογα με τη χώρα όπου ζει ενα παιδί, γεγονός που υποδηλώνει οτι ανάλογα με τις συνθήκες διαβίωσης καθορίζεται η προαγωγή και η βελτίωση της υγείας των παιδιών.
Τα παιδιά που ζούν σε συνθήκες φτώχειας παρουσιάζουν υψηλότερο κίνδυνο στην εμφάνιση ψυχολογικών διαταραχών , κυρίως λόγω της μειωμένης προσβασής τους στην υγειονομική περίθαλψη.
Στο πλήρες φάσμα των προβλημάτων της παιδικής ηλικίας περιλαμβάνονται η κατάθλιψη , η αναπτυξιακή καθυστέρηση , το σύνρομο Tourette και ψυχοκινητική καθυστέρη.
Ο Δρ. Andrew Adesman ανέφερε οτι οι ψυχικές διαταραχές στα μικρα παιδιά συνδέονται με μια ποικιλία παραγόντων κινδύνου. Ομάδες παιδιών που θεωρούνται ευάλωτες είναι εκείνες με ιστορικό κακοποίησης ή/και παραμέλησης, με χρόνιες σωματικές αναπηρίες ή και ασθένειες. Επίσης, παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο να παρουσιάσουν ψυχικές διαταραχές είναι εκείνα των οποίων κάποιος γονέας πάσχει από ένα σοβαρό χρόνιο σωματικό ή ψυχικό νόσημα.
Δυστυχώς είναι πολύ πιο εύκολο να προσδιοριστούν οι παραγοντές κινδύνου απο ότι η αντιμετώπιση τους.
Οι κυβερνητικοί φορείς πρέπει να διπλασιάσουν την προσπάθεια τους για την αντιμετώπιση των μακροχρόνιων κοινωνικών προβλημάτων που επηρεάζουν αρνητικά τα παιδιά, όπως η φτώχεια και η έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης.
Εμπειρογνώμονες ανέφεραν πως η γονική ψυχική υγεία μπορεί να προβλέψει την υγεία των παιδιών και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό. Παραδοσιακά, οι παρεμβάσεις στοχεύουν κατα κύριο λόγο στα σημεία και στα συμπτώματα της ασθένειας. Ενα παιδί που αντιμετωπίζει τη γονική δυσλειτουργία και περιβάλλεται απο κοινωνικά στρεσογόνους παράγοντες είναι πάντα πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί και συχνά παραβλέπεται απο τους κλινικούς γιατρούς.
Οι γονείς ή οι έχοντες την επιμέλεια παιδιών με συμπεριφορές που προβληματίζουν και επιμένουν είναι καλό να απευθύνονται στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας για αναζήτηση βοήθειας προτού αυτές γίνουν σοβαρότερες και καταλήξουν σε ψυχική και κοινωνική μειονεξία του παιδιού. Ζωτικής σημασίας είναι επίσης να λάβουν υπόψη τους οι νομοθέτες και οι κοινότητες το πρόβλημα αυτό και να επενδύσουν σε μια πιο αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών σε παιδιά.
