Αυτοί οι απαράμιλλου ήθους άνθρωποι είναι οι 300 που στελεχώνουν την Βουλή, κινούν την δημοκρατία μας, και προφανώς μας εκπροσωπούν.
Το γέρικο παγώνι που καθόταν στον θρόνο του προέδρου της Βουλής στην προχθεσινή παράσταση, σε μιά στιγμή έντασης ή επίδειξης προσωπικού (και συλλογικού) ήθους σφύριξε ένα “αϊ στο διάολο” σε συνάδελφό της βουλευτή, προφανώς μπερδεύοντας το ανοικτό με το κλειστό μικρόφωνο.
Ως εκεί ας πούμε καλά. Δηλαδή ανθρώπινο τέλος πάντων σε κάποια στιγμή να μονολογήσει κάποιος και κανά “γαλλικό” προς εκτόνωση του εαυτού του και ξέροντας πως δεν τον ακούει κανείς.
Έλα όμως που ακούστηκε. Και πεντακάθαρα. Τόσο καθαρά που καταγράφηκε και στα πρακτικά της συζήτησης.
Κι από ‘δώ και πέρα αρχίζει η πραγματική επίδειξη προσωπικού ήθους και (κωλο)χαρακτήρα:
Όταν άλλος συνάδελφός της επεσήμανε στην κυρα-παγώνα το ατόπημα, επισείοντάς της μάλιστα τα πρακτικά της Βουλής, εκείνη όχι να το παραδεχτεί, όχι να πεί “συγγνώμη λάθος”, παρά με όλη την κουτοπονηριά που διακρίνει τους ανήθικους ανθρώπους και τους σκατοχαρακτήρες, “εγώ το είπα αυτό;” ρώτησε, “δεν το άκουσα”(!!!) συνέχισε, και απλώς ζήτησε να σβηστεί από τα πρακτικά και κάτι είπε πως “όποιος και αν είπε αυτή τη φράση ήταν αστοχία και αγένεια”.
Τόσο κότα, τόσο φραγκόκοτα η κυρα-παγώνα.
Στην γειτονιά να βγείς, στο καφενείο, θα βρείς χίλιους ανθρώπους να παραδεχτούν το λάθος τους και να ζητήσουν ανθρώπινα συγγνώμη.
Ανθρώπους τίμιους και θαρραλέους μπροστά στα σφάλματά τους, κι όχι σαν τα σκύβαλα της Βουλής τύπου Τασίας, αμετανόητα στα λάθη τους, υπερφίαλα, παγώνια και κότες μαζί, θρασύδειλα ανθρωπάρια, κουράδες επιπλέουσες στον βόθρο της πολιτικής σκηνής του τόπου.
Άκου “εγώ το είπα αυτό;”, το σίχαμα του ανθρώπινου ήθους!
Και δεν είναι μία, δεν είναι η εξαίρεση.
Είναι η πλειοψηφία εκεί μέσα τέτοια σιχάματα.
Κουστουμάτο αληταριό, ανάγωγοι και κοινωνικά αμόρφωτοι, αγράμματοι με τρία πτυχία έκαστος, ευθυνόφοβοι, καιροσκόποι, νάρκισσοι και αρπαχτικά.
Να τους χαιρόμαστε.
Και να μη ξεχάσουμε να τους ξαναψηφίσουμε!..
Υ.Γ Το blog είχε πάντα την απορία: αφού με εντολή το κάθε προέδρου ή προεδρεύοντος στην Βουλή μπορεί να σβηστούν απ’ τα πρακτικά λέξεις ή φράσεις ολόκληρες, αφού μπορούν να ξασπριστούν με την διαγραφή μαύρες πτυχές του ήθους και του χαρακτήρα του ομιλούντος, αφού το “είπα-ξείπα, γαμώ την παρόλα μου” είναι καθεστώς στην δημοκρατία τους, τότε τί ρόλο ακριβώς βαράνε τα πρακτικά;
Να μην αρχειοθετούνται οι βρωμιές και οι πομπές τους, παρά μόνον οι “ιστορικές” ομιλίες τους;
Ας τα λέγανε καλύτερα “μοντάζ της Βουλής”.
mandatoforos
