ΑΝΕΚΔΟΤΟ: Ο Τοτός με μαυρισμένο μάτι!
Ένας τύπος παίρνει κάθε πρωί το λεωφορείο να πάει στη δουλειά του. Κάθε μέρα βλέπει μέσα μια χήρα, μαυροφορούσα και χαμηλοβλεπούσα. Τη βλέπει μία, τη βλέπει δύο και… στο τέλος αρχίζει να τη γουστάρει.
Της την πέφτει λοιπόν στην αρχή με το μαλακό και όσο αυτή δεν ενδίδει τόσο ποιο φορτικός γίνεται. Εν πάση περιπτώσει, η χήρα δεν αποκρίνεται στις κινήσεις του, κι τύπος πάει να σκάσει!…
Κάποια μέρα ο εισπράκτορας, ο οποίος έχει καταλάβει την όλη φάση, φωνάζει τον τύπο και του λέει:
– “Κοίτα να δεις, βλέπω ότι γουστάρεις τη χήρα. Κι επειδή συμβαίνει να τη γνωρίζω και ξέρω την ιστορία της θα σε βοηθήσω. Λοιπόν, το κλειδί στην περίπτωση της χήρας είναι ότι είναι κολλημένη με τον μακαρίτη, δεν μπορεί να ξεπεράσει τον θάνατό του. Κάθε μέρα, προς το βραδάκι, πηγαίνει στο νεκροταφείο και κλαίει πάνω από το μνήμα. Αυτή ακριβώς την αδυναμία της πρέπει να εκμεταλλευθείς.
Η συμβουλή μου, λοιπόν, είναι η εξής: πήγαινε λίγο νωρίτερα και κρύψου πίσω από τον τάφο κι όταν έρθει η χήρα εμφανίσου ξαφνικά μπροστά της και πες ότι είσαι άγγελος Κυρίου και ότι μπορείς να την φέρεις σε επαφή με τον άντρα της. Όπως θα είναι ψιλοσκοτεινά δεν θα καταλάβει τίποτα. Πιάστην στο ψηστήρι και θα γίνει η φάση”.
Πράγματι, έτσι και έγινε. Ο τύπος κρύβεται πίσω από τον τάφο και μόλις έρχεται η χήρα… κι αρχίζει το κλάμα πετάγεται ξαφνικά μπροστά της και της λέει:
– “Είμαι άγγελος Κυρίου, μπορώ να σε φέρω σε επαφή με τον άντρα σου”.
Η χήρα τα παίζει στην αρχή αλλά γρήγορα συνέρχεται και τον ρωτάει:
– “Αλήθεια μπορείς;”
– “Ναι”, λέει ο τύπος, “αλλά πρώτα πρέπει να έρθουμε σε ερωτική επαφή…”
– “Αποκλείεται”, λέει η χήρα. “Τι είναι αυτά που μου λες; Χήρα γυναίκα είμαι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό που λες!”
– “Κοίτα”, επανέρχεται ο τύπος, “αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ξαναβρεθείς με τον άντρα σου. Αν δεν σ’ αρέσει χάνεις την ευκαιρία”.
Τι να κάνει η χήρα! Με τα πολλά ψήνεται και αποφασίζει να του κάτσει. Του λέει όμως:
– “Κοίταξε να δεις, δέχομαι, αλλά μόνο από πίσω. Το μπροστά το έχω αφιερώσει στον άντρα μου”.
Συμφωνεί ο τύπος, αρχίζει και στο τελείωμα πάνω τον πιάνουν τύψεις.
– “Ξέρεις κάτι”, της λέει, “ψέματα σου είπα. Τι άγγελος Κυρίου και βλακείες. Ο τύπος από το λεωφορείο είμαι που σου την πέφτει κάθε μέρα”.
Και η χήρα:
– “Εντάξει μωρέ, δεν τρέχει τίποτα. Κι εγώ δεν είμαι η χήρα. Ο εισπράκτορας είμαι!!!”
