Μερικοί άνθρωποι διαθέτουν τόσο μεγάλη πίστη, τόσο μεγάλη αγάπη και εμπιστοσύνη στον Θεό, ώστε η ζωή τους αποτελείται από μία σειρά θαυμαστών γεγονότων.
Αν εμείς οι άνθρωποι συγκινούμαστε όταν κάποιος μας δείχνει εμπιστοσύνη και φροντίζουμε να ανταποκριθούμε, πόσο μάλλον ο Άγιος Θεός!
Μία τέτοια ψυχούλα επισκέφθηκε το Μοναστήρι φέτος το καλοκαίρι. ‘Ήταν μητέρα δύο παιδιών ενηλίκων. Παρ’ ότι δε η γυναίκα αυτή ήταν στη μέση ηλικία, είχε στο πρόσωπό της τη δροσιά της νεότητος. Το δε χαμόγελό της συχνά έδειχνε την καλωσύνη της ψυχής της. Όταν διηγήθηκε πόσες σοβαρές ασθένειες είχε περάσει και ξεπεράσει με την προσευχή και την πίστη της, έμενε κατάπληκτος όποιος την άκουγε.
Μεταξύ των άλλων είπε:
“Όταν ξεκινούσα για κάποια σοβαρή εξέτασι ή εγχείρησι (είχε εγχειρισθεί για καρκίνο των σπλάγχνων) έπαιρνα μαζί μου μια εικονίτσα του Χριστού που έχω και Του έλεγα: “Έλα, Χριστέ μου, πάμε μαζί στο νοσοκομείο. Άνθρωπο δεν έχω να έρθει μαζί μου!” ( Ο σύζυγός μου δούλευε και ζούσαμε όλοι από ένα μεροκάματο. ) Και όλα πήγαιναν καλά. Τη βοήθειά Του την ένιωθα και την έβλεπα συνεχώς.
Κάποτε, η καρδιά μου μάζεψε πολύ υγρό στο περικάρδιο. Οι γιατροί αποφάσισαν να το αφαιρέσουν με παρακέντηση. Λίγο πριν γίνει η παρακέντηση, έβαλα στο στήθος μου λίγο λαδάκι από την Παναγία και Την παρακάλεσα θερμά να επέμβει και να με βοηθήσει.
Σε λίγο οι γιατροί ετοιμάστηκαν για την επέμβαση. Τότε ο αρχίατρος με φώτιση Θεού ζήτησε να γίνει μια νέα εξέταση, για να δουν την ποσότητα του υγρού στο περικάρδιο. Πράγματι, την έκαναν στα γρήγορα και του την έφεραν. Έκπληκτος ο αρχίατρος είδε πως το υγρό είχε εξαφανιστεί!
Ματαίωσε τότε την παρακέντηση και είπε:
– Αφήστε την γυναίκα να φύγει! Κατά ανεξήγητο τρόπο το υγρό υποχώρησε.
Ένας πιο νέος γιατρός, που κρατούσε το ιστορικό μου, τον ρώτησε:
– Τί να γράψω, κύριε καθηγητά; Πώς να κλείσω το ιστορικό της νοσηλείας της;
Και ο καθηγητής απάντησε:
– Γράψε τη λέξη “ανεξήγητο”!
Ανεξήγητο, για εκείνον. Εγώ όμως γνώριζα τη θεία επέμβαση της Θεομήτορος και μάλιστα το είπα στον καθηγητή με παρρησία. Η αλήθεια είναι ότι το σεβάστηκε και φάνηκε να δείχνει ενδιαφέρον να μάθει περισσότερα για τον Χριστό. Κι εγώ έκπληκτη του είπα:
– Καλέ, δεν ξέρετε για τον Χριστό; Για τον αληθινό Θεό; Δεν γνωρίζετε για την απέραντη Θεϊκή Του δύναμη;”
Δυστυχώς , τα πανεπιστήμια δίνουν περιορισμένες ανθρώπινες γνώσεις . Την κορωνίδα της γνώσεως, την Θεογνωσία, και την επίγνωση του προορισμού του ανθρώπου, που είναι η βασιλεία του Θεού και η κατά χάριν θέωση, την αγνοούν. Ευτυχώς, που υπάρχουν οικογένειες χριστιανικές και κάποιοι φωτισμένοι καθηγητές και κληρικοί κι έτσι υπάρχουν και στην Πατρίδα μας φωτισμένοι επιστήμονες με ήθος και θεοσέβεια.
Δόξα τω Θεώ!
