Πριν από λίγους μήνες είχε συγκινήσει τους φίλους του, όταν μέσω facebook ανακοίνωνε ότι δίνει μάχη με τον καρκίνο και θα βγει νικητής. Χθες μίλησε στην εκπομπή του ALPHA, «Μετά τα μεσάνυχτα» για αυτήν τη μάχη.
«Τα πρώτα λεπτά όταν μου είπαν ότι έχω καρκίνο, σοκαρίστηκα. Δεν με φόβισε η λέξη καρκίνος. Στην αρχή απογοητεύτηκα γιατί δεν ήθελα να καταρρεύσω και να βρεθώ κατάκοιτος σε ένα κρεβάτι, όπως συνέβη με τον πατέρα μου, ο οποίος είχε πεθάνει πριν πέντε χρόνια από την ίδια ασθένεια. Αυτό σκεφτόμουν και φοβόμουν. Οι γιατροί και η οικογένειά μου ήταν δίπλα μου από την πρώτη στιγμή» λέει ο Γιώργος Βότσκαρης και συνεχίζει:
«Όλα ξεκίνησαν, όταν ήμουν έξω σε ένα ρεπορτάζ και θυμάμαι να λέω στον κάμεραμαν: “Μήπως να πάμε μέχρι τον ΕΔΟΕΑΠ γιατί με ενοχλεί το δεξί μου μάτι; Πηγαίνω στα ιατρεία και με στέλνουν σε στοματολόγο. Μόλις το βλέπει η στοματολόγος μου λέει: “Γιώργο, αυτό είναι όγκος κι ότι πρέπει να κάνουμε αμέσως βιοψία”. Όταν είδα ότι αργούσαν να βγουν τα αποτελέσματα της βιοψίας, εκεί άρχισα να υποπτεύομαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Είχα πει στη γιατρό από την πρώτη στιγμή να μου πει όλη την αλήθεια. Έτσι, λοιπόν μου είπε ότι έχω καρκίνο στην άνω γνάθο.
Ο πρώτος που μίλησα στο τηλέφωνο μαζί του και του εξομολογήθηκα το πρόβλημά μου ήταν ο αδερφός μου. Η αλήθεια,είναι ότι το έκρυψα από τη μητέρα μου. Της είπαμε ότι θα κάνουμε ένα χειρουργείο για να αφαιρέσουμε έναν καλοήθη όγκο. Τηλεφωνήσαμε σε όλους τους συγγενείς και τους ενημερώσαμε να μην πουν τίποτα στη μητέρα μου γιατί δεν ήθελα να στενοχωρηθεί. Έτσι λοιπόν η μητέρα μου έμαθε όλη την αλήθεια μετά το χειρουργείο.
Με βοήθησε πάρα πολύ η πίστη μου στο Θεό. Όταν έκανα τις θεραπείες παρακαλούσα το Θεό να με βοηθήσει. Οι θεραπείες δεν ήταν ότι πιο ευχάριστο για μένα, μετά το χειρουργείο. Είναι λίγο άσχημο να σου δένουν το κεφάλι σε ένα μηχάνημα, να μην μπορείς να κουνηθείς και εκεί παρακαλούσα το Θεό να με βοηθήσει να τελειώσει γρήγορα όλο αυτό.
Στη συνέχεια μοιράστηκα το πρόβλημά μου με πολλούς φίλους. Όταν έγραψα την πρώτη ανάρτηση στο facebook δέχτηκα πάρα πολλά μηνύματα συμπαράστασης και αγάπης από φίλους και κόσμο που δεν τους γνώριζα. Αυτό μου έδωσε πολύ μεγάλη δύναμη.
Δεν αγχώνομαι πλέον. Έγινα πιο ήρεμος άνθρωπος. Αυτή τη στιγμή νιώθω ότι το πάλεψα, είμαι πολύ καλά και προχωράω. Το μήνυμα που θέλω να περάσω στον κόσμο μέσα από την περιπέτειά μου είναι να παλεύουμε ότι κι αν μας συμβεί στη ζωή»
