Δυστυχώς δεν μας εδίδαξαν, σε κανένα σχολείο, ποτέ μα ποτέ, ολόκληρο τον Εθνικό μας Ύμνο…
Διαβάστε προσεκτικά, πως τελειώνει ο Εθνικός μας Ύμνος, του μεγάλου μας ποιητού Διονυσίου Σολωμού και θα καταλάβετε, γιατί δεν έχουμε σηκώσει κεφάλι, απο τότε που απελευθερωθήκαμε έως σήμερα…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΥΜΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ
144
Ἡ Διχόνια, ποὺ βαστάει
ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ
καθενὸς χαμογελάει,
πάρ᾿ το, λέγοντας, κι ἐσύ.
145
Κειὸ τὸ σκῆπτρο ποὺ σᾶς δείχνει,
ἔχει ἀλήθεια ὡραῖα θωριά·
μὴν τὸ πιᾶστε, γιατὶ ρίχνει
εἰσὲ δάκρυα θλιβερά.
146
Ἀπὸ στόμα ὅπου φθονάει,
παλικάρια, ἂς μὴν ῾πωθῇ,
πῶς τὸ χέρι σας κτυπάει
τοῦ ἀδελφοῦ τὴν κεφαλή.
147
Μὴν εἰποῦν στὸ στοχασμό τους
τὰ ξένα ἔθνη ἀληθινά:
«Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους,
δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά».
148
Τέτοια ἀφήστενε φροντίδα·
ὅλο τὸ αἷμα ὁποὺ χυθῇ
γιὰ θρησκεία καὶ γιὰ πατρίδα,
ὅμοιαν ἔχει τὴν τιμή.
149
Στὸ αἷμα αὐτό, ποὺ δὲν πονεῖτε,
γιὰ πατρίδα, γιὰ θρησκειά,
σᾶς ὁρκίζω, ἀγκαλιασθῆτε
σὰν ἀδέλφια γκαρδιακά.
150
Πόσον λείπει, στοχασθῆτε,
πόσο ἀκόμη νὰ παρθῇ
πάντα ἡ νίκη, ἂν ἑνωθῆτε,
πάντα ἐσᾶς θ᾿ ἀκολουθῇ.
Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ
