Είναι ίσως η πρώτη φορά τα τελευταία 30 χρόνια που μία ελληνική κυβέρνηση κινείται με τέτοια ταχύτητα υπογραφής σύμβασης ενός οπλικού συστήματος.
Η παραλαβή του πρώτου Rafale θα γίνει σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του υπουργείου στα τέλη του Ιουλίου – αν και οι πληροφορίες επιμένουν για τον Σεπτέμβρη – δηλαδή, 7 μήνες μετά την υπογραφή της σύμβασης με το αντισυμβαλλόμενο μέρος, την Γαλλία.
Μπορεί τα πρώτα κομμάτια να είναι μεταχειρισμένα και η παραλαβή των καινούριων να είναι τελευταία στη σειρά, ωστόσο αυτό αποτελεί άθλο της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας και ειδικότερα του ΓΕΕΘΑ.
Δεν υπάρχουν «στρατιωτικά σούπερ μάρκετ»
Κι αυτό διότι δεν υπάρχουν «στρατιωτικά σούπερ μάρκετ» που ο κάθε ενδιαφερόμενος πηγαίνει και παίρνει από το ράφι ότι θέλει. Κάθε οπλικό σύστημα είναι πανάκριβο στην παραγωγή, με τεχνολογία αιχμής και κανείς δεν παράγει για να στοκάρει ούτε βασίζεται στους όρους της ελεύθερης αγοράς περί μελλοντικών παραγγελιών βάσει των εκτιμήσεων της προσφοράς και της ζήτησης. Στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η παραγωγή βασίζεται σε συμβόλαια, σε προπαραγγελίες και προκαταβολές. Συνεπώς, όταν η Ελλάδα αποφάσισε να κινηθεί για την αγορά RAFALE δεν υπήρχε ούτε ένα διαθέσιμο.
Κι εδώ θα πρέπει να αποκαλύψουμε – τώρα που όλες οι διαδικασίες ολοκληρώθηκαν – το παρασκήνιο που οδήγησε στην Συμφωνία.
Ήταν τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν ερωτήθηκε ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ εάν τα Rafale κάνουν για το οπλοστάσιο της Ελλάδας, όπως ορίζει και ο νόμος περί προμηθειών. Ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, ακολουθώντας το πρωτόκολλο κάλεσε στο γραφείο του τον Αρχηγό ΓΕΑ, Αντιπτέραρχο Γεώργιο Μπλιούμη, στον οποίο κοινοποίησε την ευκαιρία αλλά και την πρόθεσή του να προχωρήσει το ζήτημα. Το «πρώτο γεράκι» κινήθηκε με ταχύτατες διαδικασίες, για την εκπόνηση της σχετικής μελέτης.
Ήταν ο ίδιος ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ αυτός που ενημέρωσε τον υπουργό Εθνικής Άμυνας για τις προθέσεις της ηγεσίας να υποστηρίξει την ενίσχυση με τα Rafale, κι ο υπουργός έτρεξε από την μεριά του όλες τις σχετικές διαδικασίες για να έρθει σε πέρας η Συμφωνία.
Μόνο που το ΓΕΕΘΑ εντόπισε από νωρίς και τις διαδικασίες που έπρεπε να ακολουθηθούν για να ξεπεραστούν τα νομικά και γραφειοκρατικά εμπόδια ώστε να έρθει το πολυπόθητο αποτέλεσμα το συντομότερο δυνατόν. Έτσι, υπέδειξε ότι πρέπει η προμήθεια να μην περάσει με τον νόμο περί προμηθειών αλλά με ξεχωριστό νόμο. Όπερ κι εγένετο.
Ωστόσο, όπως αποκαλύψαμε κι επιβεβαιωθήκαμε πλήρως, ορισμένοι κύκλοι στην ΓΔΑΕΕ είχαν αποφασίσει να συμβουλέψουν λάθος τον υπουργό Εθνικής Άμυνας και να μην στείλουν το νομοσχέδιο για έλεγχο στο Ελεγκτικό Συνέδριο, με αποτέλεσμα η διαδικασία να καθυστερήσει κατά έναν μήνα.
Σε ό,τι αφορά το θέμα ναυπήγησης των νέων φρεγατών, εκεί τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα και περισσότερο χρονοβόρα. Ωστόσο, φαίνεται, ότι πλέον έχει αρχίσει να βρίσκεται η άκρη του νήματος και να αντιλαμβάνονται όλοι ότι δεν είναι οι πολιτικές που θα επιβάλλουν τις προτιμήσεις του Πολεμικού Ναυτικού αλλά οι πραγματικές ανάγκες. Κάπως έτσι, φτάσαμε και στην «βύθιση» της αμερικανικής πρότασης και της επαναφοράς των Γάλλων στο προσκήνιο. Το ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι θα αφήσουν τον «Στρατηγικό Σύμμαχο» εντελώς εκτός διαδικασίας ή μήπως θα του δοθεί η ευκαιρία να επανακάμψει με νέα εξελιγμένη πρόταση, όπως δόθηκε σε όλες τις άλλες πλευρές;
Του Χρήστου Μαζανίτη
