Γιατί απαξίωση με 40 % αποχή; Γιατί ήττα; Γιατί νίκη; Και τελικά τι θέλει αυτό το 9%;
Γιατί πηγαίνουν το παιδί τους στο δημόσιο νοσοκομείο με αγωνία στην ψυχή και ανακαλύπτουν για πολλοστή φορά ότι η καλή διάθεση των γιατρών και νοσοκόμων δεν αρκεί για την αναγκαία και σωστή περίθαλψη του.
Γιατί σε όλα τα επίπεδα η εκπαίδευση επί δεκαετίες τους απογοητεύει βαθιά.
Γιατί όταν η προκαταβολή φόρου έγινε 100% από 55% δεν άφησε πλέον ούτε τα προς το ζειν για την επόμενη χρονιά σε σκληρά εργαζόμενους και έντιμους πολίτες.
Γιατί κανείς από τους σκληρά εργαζόμενους που επωμίσθηκαν δυσανάλογα τα βάρη επί μια δεκαετία δεν είδε «φως στο τούνελ» για βελτίωση και της δικής του καθημερινότητας. Τώρα και αυτοί χρωστάνε πια!
Γιατί δεν υπάρχουν σχέδια άμεσης εκκένωσης και ενημέρωσης και αν υπάρχουν ποτέ δεν δοκιμάζονται και ποτέ δεν υλοποιούνται ! Το φιλότιμο και η αυτοθυσία του πυροσβέστη, του λιμενικού, του ναύτη, του απλών καθημερινών ανθρώπων αποδεικνύει την μεγαλοσύνη της ψυχής τους αλλά δεν λείνει τα προβλήματα!
Γιατί κανείς δεν θέλει προκλητικά αμετανόητους δολοφόνους να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να διασκεδάζουν.
Γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί ένα όνομα που επί αιώνες το έχει ένας τόπος και ένας λαός πρέπει βιαστικά να το παραχωρήσεις νόμιμα σε έναν άλλο τόπο και λαό χωρίς να εξηγήσεις το γιατί,και χωρίς να ρωτήσεις όταν μάλιστα κανείς πριν από εσένα δεν το έκανε !
Γιατί ξαφνικά ο Έλληνας φοβάται και για το Αιγαίο…..αν είναι δυνατόν !
Γιατί εντός και εκτός Βουλής επί δεκαετίες το 70% του χρόνου αναλώνεται σε κοκορομαχίες και ίντριγκες αντί να γίνεται εποικοδομητικός διάλογος για το καλό της χώρας που σε όλους, μα σε όλους είναι γνωστό !
Γιατί έχουν επιτρέψει στα ΜΜΕ αντί να ενημερώνουν, να κάνουν προεκλογικές καμπάνιες 365 ημέρες τον χρόνο.
Γιατί οι δημοσιογράφοι ασκούν πολιτική και όχι δημοσιογραφία με στόχο να γίνουν βουλευτές.
Γιατί τελικά η άσκηση πολιτικής στην Ελλάδα με τον τρόπο που ασκείται απομακρύνει τους πολιτικούς από την καθημερινότητα όσων καθορίζουν την νίκη και την ήττα κάθε φορά.
Γιατί τελικά οι ιδεολογίες όπως σήμερα τις αντιλαμβάνεται το ποσοστό που καθορίζει την νίκη και την ήττα, αποκαθηλώνονται δικαίως από αυτά που καθορίζουν την αξιοπρεπή και ευχάριστη -γιατί κανείς δεν θέλει να είναι δυστυχισμένος-καθημερινότητά του.
Γιατί τελικά πρέπει κάτι να ψηφίσουν όσοι ψηφίσουν και ψηφίζουν το κόμμα που τους έπεισε ότι κάτι είναι διατεθειμένο να κάνει για να γίνει λίγο πιο ευχάριστη, πιο εύκολη, πιο δίκαιη και πιο ασφαλής η καθημερινότητα τους ……γιατί η ζωή είναι μικρή και χρειάζεται ελπίδα, χρειάζεται φως στο τούνελ.
