Του Γιάννη Παπαγεωργίου
Υπάρχουν δύο ειδών ηγέτες. Χρήσιμοι, ανεξαρτήτως του είδους τους. Αναλόγως, βέβαια, των συνθηκών και του Κράτους του οποίου ηγούνται.
Οι πρώτοι είναι εκείνοι που αντιδρούν μεθοδικά και με αποτελεσματικότητα στις προκλήσεις των καιρών. Αντιμετωπίζουν προβλήματα και συνήθως… αντιμάχονται την ευκολία του λαϊκισμού. Είναι το είδος του ηγέτη που στην παρούσα φάση χρειάζεται η Ελλάδα. Οι δεύτεροι είναι εκείνοι που απαντούν σε «μακρο» προκλήσεις, με τις οποίες ελάχιστοι καταπιάνονται εκ των προτέρων. Μέχρι φυσικά να κληθούν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειές τους. Ο συνδυασμός του πρώτου και του δεύτερου είδους είναι εξαιρετικά σπάνιος.
Το ΔΝΤ έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα μία έκθεση που αφορά στο μέλλον της αγοράς εργασίας στις χώρες της Ευρωζώνης. Δεν είναι μυστικό ότι η Ευρώπη γερνάει στο σύνολό της. Δεν είναι επίσης μυστικό ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα καθιστά το εγχώριο πρόβλημα ακόμη μεγαλύτερο.
Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από μία συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει ο –τότε- επικεφαλής του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων καθ. Πάνος Τσακλόγλου, όταν ακόμα το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό ζήτημα της Ελλάδας αποτελούσε θέμα συζήτησης στο euroworking group. Η ερώτησή μου ήταν σχετική με αυτό, η απάντησή του ωστόσο ήταν μάλλον απροσδόκητη:
«Ξέρω ότι δύσκολα υπό τις παρούσες μπορεί να ανοίξει ένας τέτοιος φάκελος. Αλλά η Ευρώπη χρειάζεται νέο δυναμικό για να εργαστεί. Οφείλουμε να δούμε εξαιρετικά σοβαρά και γρήγορα την ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική» μου είχε απαντήσει.
Λίγα χρόνια μετά, επιβεβαιώνεται ότι η μικροδιαχείριση και ο μακροσχεδιασμός της επόμενης μέρας συνήθως δε συμβαδίζουν. Το προσφυγικό –με τα σημερινά δεδομένα- αντιμετωπίζεται περισσότερο ως πρόβλημα του παρόντος παρά ως πρόκληση του μέλλοντος. Και οι Ευρωπαίοι ηγέτες που θα μπορούσαν να αντιληφθούν και να ορίσουν τις προτεραιότητες είναι ελάχιστοι. Για την ακρίβεια –και μετά λύπης μου, όπως παρατηρώ- στη σημερινή Ευρώπη φαίνεται να είναι… η εξής μία: Η Άνγκελα Μέρκελ.
Και για να καταλήξουμε στα της επικαιρότητας: Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι η επικείμενη τριμερής συνάντηση Μέρκελ – Ολάντ- Ρέντσι μπορεί να αλλάξει γρήγορα και δραστικά την προσέγγιση της Ευρώπης για τη δική της επόμενη μέρα. Ειδικά όταν το άμεσο μέλλον περιλαμβάνει και για τους τρεις κρίσιμες δημοψηφισματικές και εκλογικές διαδικασίες.
Το βέβαιο, ωστόσο, είναι αν δεν προλάβεις την πραγματικότητα, θα σε προλάβει εκείνη. Μόνο που τότε η λύση που θα επιβληθεί θα είναι άμεση και σίγουρα περισσότερο επώδυνη.
Πηγή: athina984.gr
