Είναι ευχάριστο όταν η ανθρωπότητα απαλλαγεί από τον φονικό ιό COVID-19 να θυμάται τον θρίαμβο της Επιστήμης.
Κι ας ζούμε τα ευτράπελα των νεο-αυριανιστών και των ψεκασμένων.
Ο λαϊκισμός θέριεψε και μας εξευτέλισε. Μας διέλυσε. Δεν τον νικήσαμε όμως.
Οι Έλληνες αρέσκονται να ταπεινώνουν όσους υπερέχουν.
Δεν θα ευχηθώ Καλή Χρονιά. Καλή απελευθέρωση θα ευχηθώ.
Η χυδαιότητα και το υβρεολόγιο ως υπόδειγμα πολιτικής συμπεριφοράς, είναι ο ορισμός του Αυριανισμού.
Είμαστε μαθημένοι να αντιμετωπίζουμε τα πάθη μας με τη λογική και με την άσκηση. Το εμπεδώσαμε αυτό.
Στις μέρες μας, όταν θίγεται η Ανθρωπιά, γυρίζω συχνά σε αξίες που δεν λερώνονται με τίποτα : ένα κοχύλι, ένα λουλούδι, ο άνεμος, μια σταγόνα βροχής.
Δεν υποκύψαμε. Γιατί η αξία μας αναπτύχθηκε μέσα στην απομόνωση και στις τρικυμίες της ζωής. Αγαπήσαμε. Προδοθήκαμε. Χάσαμε Φίλους. Πέσαμε. Σηκωθήκαμε. Αγωνιστήκαμε. Κερδίσαμε. Νικήσαμε. Συνεχίζουμε.
Μάθαμε ότι είναι μάταιο να ζητάς από τους πολιτικούς αυτά που μπορείς να αποκτήσεις μόνος σου.
Δεν είναι η ομορφιά σε ρούχα, παπούτσια, καλλυντικά, αυτοκίνητα και σε αντικείμενα. Κενό δείχνουν. Μεγάλο κενό.
Το χαμένο νόημα της ομορφιάς και της αρμονίας είναι τόσο απλό.
Ένα ηλιοβασίλεμα. Ο ουρανός και η απεραντοσύνη του. Ο κυματισμός της θάλασσας. Το πρωινό κελάηδημα του πουλιού που χαιρετά τη μέρα. Ένα λουλούδι που άνοιξε για να σου χαμογελάσει. Ένα χέρι που σηκώνεται να σε αγκαλιάσει η να διαμαρτυρηθεί. Η Ανατολή του Ήλιου ένα χειμωνιάτικο πρωινό. Σαν αυτό.
Η ομορφιά είναι τόσο απλή. Σε γιατρεύει. Σου δίνει ελπίδα. Η αρμονία που χάσαμε.
Τώρα ξέρουμε. Τα βάσανα που περάσαμε μας αφύπνισαν. Επειδή η δανεισμένη «ευμάρεια» μας είχε χαλαρώσει.
Ας φροντίσουμε μέσα από τις «πληγές» που αποκτήσαμε, να περάσει Φως. Δεν είμαστε παρθένοι. Μας έχει «πηδήξει» η ίδια η ζωή. Είμαστε όμως χτισμένοι γερά. Πολυ γερά. Ας στρέψουμε το βλέμμα στον διπλανό μας.
Καλή Απελευθέρωση…
