Η πραγματικότητα που βιώνουμε, κυρίως στους τομείς που άπτονται του δημοσίου βίου, είναι πρωτόγνωρη και σίγουρα απέχει παρασάγγας από την κανονικότητα και όπως ο μέσος άνθρωπος την αντιλαμβάνεται.
Του Νίκου Μπούρα – Δικηγόρος
Ο χώρος της Δικαιοσύνης δεν αποτελεί εξαίρεση. Προσφάτως, ξεκίνησε μια μεγάλη συζήτηση για την τροποποίηση άρθρων του Ποινικού Κώδικα και της Ποινικής Δικονομίας – μια διαδικασία αναγκαία στα πλαίσια του νομικού εκσυγχρονισμού και των σημερινών φαινομένων. Υπάρχουν σοβαρές αντιρρήσεις για κάποια προτεινόμενα άρθρα όπως και προτάσεις τροποποιήσεως για κάποια άλλα, με την διαδικασία να προχωράει. Η ταύτιση πολιτικών απόψεων κομμάτων με κάποια άρθρα προς ψήφιση απέχει της νομικής αντιμετωπίσεως του θέματος αλλά υφίσταται σαν πραγματικότητα.
Υπήρξε η νομική συνέχεια στο θέμα της δικαστικής έρευνας για τον χώρο των φαρμάκων και τα εμπλεκόμενα ή μή πολιτικά πρόσωπα. Ο χρόνος που λαμβάνει χώρα, ο οποίος συμπίπτει άμεσα με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου αλλά και την ανανέωση της θητείας της αρμόδιας Εισαγγελέως, εναπόκειται στον καθ’ ένα, να τον κρίνει. Ο πρώτος πολιτικός που κλήθηκε, αποτέλεσε την αφορμή για σωρεία δηλώσεων υπέρ ή κατά της Εισαγγελικής λειτουργού που χειρίζεται την υπόθεση και ταυτοχρόνως, για τα νομικά θέματα που ανακύπτουν. Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέως, με μία ακόμη ανακοίνωσή της, προστάτευσε τα μέλη της και τόνισε, ότι η στόχευση στη Δικαιοσύνη απειλεί την Δημοκρατία μας. Επ’ αυτού, πρέπει να τονιστούν αφ’ ενός η απόλυτη ταύτιση όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων με την ίδια την Δημοκρατία – κοινώς, να είστε πολύ προσεκτικοί όταν μιλάτε για εμάς, γιατί βάλετε ευθέως κατά του πολιτεύματος – και αφ’ ετέρου ότι δεν έχει υπάρξει η παραμικρή ανακοίνωση αλλά κυρίως, ενέργεια πχ για την συνεχή και καθημερινή παραβίαση του άρθρου της Ποινικής Δικονομίας περί «παραβίασης της μυστικότητας της ανακρίσεως/ προανακρίσεως». Γιατί άραγε γίνεται αυτό; Γιατί δεν υπάρχει η συνδικαλιστική παρέμβαση για την προστασία του κάθε πολίτη; Μήπως, γιατί είναι δύσκολο, να τιμωρήσεις συνάδελφο/μέλος; Και η Δικονομία;
Επίσης, τα τελευταία χρόνια έχει ¨χαθεί¨ η νομική έννοια του ¨αυτουργού¨ και έχει αντικατασταθεί, σε πολλές περιπτώσεις, από την ¨εγκληματική οργάνωση¨. Νομικά, είναι διακριτοί οι όροι εφαρμογής της αντίστοιχης πρόβλεψης, όμως στην πράξη τα πράγματα απέχουν απ’ αυτούς.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, κατά την παρουσίαση του συνδυασμού της νυν Περιφερειάρχου Αττικής, ανέφερε, ότι ¨η στοχοποίησή της είναι τίτλος τιμής¨ γι’ αυτήν. Ποια είναι αυτή η ¨στοχοποίηση¨; Η νομική εμπλοκή της στις υπό προανακριτική εξέταση υποθέσεις στο Μάτι και στην Μάνδρα, με πλέον των εκατό νεκρών. Όταν τα πλέον επίσημα χείλη προβαίνουν σε τέτοιες δηλώσεις, γιατί άραγε δεν υπήρξε ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων περί «παρεμβάσεως» ή οτιδήποτε παρεμφερές;
Όλα αυτά και πολλά άλλα, αναφέρονται από ενδιαφέρον, για την βελτίωση των όσων λαμβάνουν χώρα στον ευαίσθητο και σοβαρό χώρο της Δικαιοσύνης και της εικόνας που ο κάθε πολίτης γίνεται αποδέκτης. Η πραγματικότητα δεν μπορεί και δεν πρέπει, να αλλοιωθεί υπό το κάλυμμα των όποιων επιδιώξεων ή διεκδικήσεων.
